Gaza-oorlog: Een mensenrechtendeskundige van de Verenigde Naties beschuldigt Israël van het plegen van genocide

Een VN-mensenrechtendeskundige zei dat zij gelooft dat Israël “genocidedaden” heeft gepleegd in Gaza.

Francesca Albanese, speciale VN-rapporteur voor de mensenrechten in de bezette Palestijnse gebieden, presenteerde dinsdag haar rapport aan de VN-lidstaten in Genève.

Maar Israël heeft zijn bevindingen al verworpen.

Dit komt te midden van de toenemende internationale druk op Israël om de oorlog te stoppen of meer inspanningen te leveren om burgers te beschermen.

Mevrouw Albanese concludeerde dat “er redelijke gronden zijn om aan te nemen dat de drempel voor genocide tegen de Palestijnen als groep in Gaza is bereikt.”

Voordat mevrouw Albanese op haar benen kon staan, verwierp Israël haar bevindingen, waarbij de ambassadeur ze omschreef als een “flagrante verdraaiing van de Genocideconventie”.

Jarenlang is Israël geïrriteerd door de agenda van de VN-Mensenrechtenraad, die permanent een hele sectie – Punt 7 – wijdt aan het nauwkeurig onderzoeken van de situatie in “Palestina en andere bezette Arabische gebieden.”

Dit agendapunt is decennia geleden niet door de Verenigde Naties zelf, maar door de lidstaten van de Verenigde Naties goedgekeurd en is nooit verstreken. Geen enkel ander land ter wereld heeft een dergelijk permanent toezicht, en Israël beschouwt dit als discriminerend en gericht op het delegitimeren van Israël. Hij weigert de Raad bij te wonen wanneer punt 7 wordt besproken.

Maar veel landen, vooral landen uit het Midden-Oosten, beweren dat de situatie – bij gebrek aan Palestijnse zelfbeschikking door middel van een tweestatenoplossing – voortdurend onderzoek vereist, en nu er een nieuw conflict is uitgebroken, is dat zelfs nog moeilijker.

Sinds de brute aanval van Hamas op Israël op 7 oktober heeft mevrouw Albanese opgeroepen tot de vrijlating van de gijzelaars, en dat doet zij in dit rapport opnieuw. Daarin “veroordeelt het krachtig de misdaden begaan door Hamas en andere gewapende Palestijnse groeperingen in Israël op 7 oktober.”

Maar ze was ook openhartig in haar kritiek op het gedrag van Israël in de oorlog in Gaza.

Daarom werd met ongeduld en angst op haar rapport gewacht.

Mevrouw Albanese's keuze voor haar titel: “An Anatomy of Genocide” was niet geheel diplomatiek. Veel lidstaten, vooral de lidstaten die Israël traditioneel steunen, zullen zich ongemakkelijk voelen.

Maar de speciale VN-rapporteurs zijn er onafhankelijk van, ook al zijn zij door de VN gemachtigd om specifieke situaties te onderzoeken en daarover te adviseren.

Genocide is een specifieke juridische term, en uit het rapport van mevrouw Albanese blijkt dat aan bepaalde juridische criteria wordt voldaan.

Het citeert wat het zegt de intentie van Israël te zijn om de Palestijnen als groep “geheel of gedeeltelijk” te vernietigen, een sleutelbepaling van de Genocideconventie.

In het bijzonder worden drie elementen genoemd die wijzen op de mogelijkheid van genocide:

Het dodental in Gaza, dat momenteel de 32.000 overschrijdt volgens het door Hamas geleide ministerie van Volksgezondheid in Gaza, de bombardementen op dichtbevolkte gebieden en de beperkingen op hulpgoederen (die, volgens de VN, Gaza op de rand van hongersnood hebben gebracht), zijn recordcijfers. Het rapport beweert dat er alle aanwijzingen zijn voor de intentie om de groep te vernietigen.

Basil Sourani, van het Palestijnse Centrum voor Mensenrechten, verwelkomde het rapport. Hij merkte op dat het internationaal recht door alle partijen in dit conflict werd geschonden, maar zei dat genocide een ernstige misdaad was die de internationale gemeenschap niet kon negeren.

“Het toestaan ​​van genocide heeft niet alleen gevolgen voor de Palestijnen… het treft alle mensen over de hele wereld”, zei hij.

Als Israël nu ongestraft genocide pleegt, weten we morgen niet welk land zal beweren dat Israël genocide heeft gepleegd [therefore] “Ik kan genocide plegen zonder verantwoording af te leggen.”

Tala Nasser, een Palestijnse mensenrechtenadvocaat die ook naar Genève reisde om naar het rapport te luisteren, sprak de hoop uit dat het rapport meer aandacht zou vestigen op het lot van wat zij zei als duizenden mensen sinds 7 oktober door Israël zouden worden gearresteerd.

Ze voegde eraan toe: “Ze arresteerden meer dan 7.700 Palestijnen.”

“Tachtig procent van hen zit in administratieve detentie, wat betekent dat er geen aanklacht tegen hen wordt ingediend.”

Ze merkte op dat hun families geen contact met hen hadden en dat ze geen idee hadden waar ze waren.

Het is niet verrassend dat Israëlische diplomaten boos zijn. Haar ambassadeur bij de Verenigde Naties in Genève, Merav Elon Shahar, noemde het rapport “een obscene weerspiegeling van de werkelijkheid” en beschuldigde mevrouw Albanese ervan het bestaansrecht van Israël in twijfel te trekken.

Veel Israëli's zullen waarschijnlijk ook geschokt zijn. Het suggereren van genocide jegens een staat die is opgericht als direct gevolg van de genocide op de joden gepleegd door nazi-Duitsland zou een grote belediging zijn.

In de nasleep van de aanval van 7 oktober en het feit dat veel Israëlische families nog steeds wachten op nieuws over de gijzeling van hun dierbaren, is het moeilijk om zo'n openhartige veroordeling te horen.

Noam Peri, wiens vader Haim werd gegijzeld, reisde ook naar Genève. Haar focus ligt uiteraard op het niet vergeten van haar vader.

‘Mijn vader is uit zijn huis ontvoerd’, zei ze.

“Hij is een 80-jarige persoon die bij mijn moeder in zijn huis zat, daar op brute wijze werd weggevoerd en sindsdien is verdwenen. Hij heeft met niemand in de wereld contact.”

Maar zoals de stemming van deze week vóór een onmiddellijk staakt-het-vuren in de VN-Veiligheidsraad aantoonde, raken de lidstaten op met hun geduld met het gedrag van Israël in de oorlog.

Verschillende gerespecteerde VN-hulporganisaties hebben gewaarschuwd dat geen enkele plaats in Gaza veilig is, dat gezinnen nu veevoer of gras eten, en dat amputaties van kinderen zonder verdoving worden uitgevoerd.

Ze zeggen allemaal dat Israël de levering van essentiële hulpgoederen beperkt, en regeringen beginnen te twijfelen aan de bewering van Israël dat de Verenigde Naties verantwoordelijk zijn voor de vertragingen.

Velen zullen de woordkeuze van Francesca Albanese niet waarderen, maar de inhoud van haar rapport zal de druk op Israël vergroten om zijn strategie te veranderen.