Het stoppen van de Iraanse aanval zou Israël gedwongen hebben geavanceerde – en dure – verdedigingsmiddelen te gebruiken

Het besluit van Iran om zo’n 180 snelle ballistische raketten op Israël af te vuren suggereert dat Teheran met de aanval van dinsdagavond enorme schade wilde aanrichten, in tegenstelling tot de raket- en drone-aanval die in april goed werd uitgevoerd.

Hun enorme snelheid maakt het onderscheppen van ballistische wapens moeilijk, maar de eerste berichten over geen doden in Israël en één op de Westelijke Jordaanoever duiden erop dat het, ondanks het aantal afgevuurde raketten, een militaire mislukking was, hoewel sommige wapens of granaatscherven lijken te zijn vernietigd. de grond.

De Iraanse Emad- en Ghadr-raketten, die eerder dit jaar werden gebruikt, zullen naar schatting zes keer zo snel vliegen als het geluid en het duurt twaalf minuten om Iran te verlaten. Dat zou ruim 4.600 km/uur zijn. Maar Iran zei dat het de Fateh-2 supersonische raket had ingezet, met een maximale snelheid van 16.000 mijl per uur.

Er wordt geschat dat Iran een arsenaal van ongeveer 3.000 ballistische raketten heeft, hoewel de oorspronkelijke berekening twee en een half jaar geleden door de Verenigde Staten werd gemaakt, dus het aantal kan hoger zijn. Teheran zal het overgrote deel van zijn voorraad willen behouden voor het geval het conflict met Israël escaleert in een totale oorlog.

Het lanceren van zo’n groot aantal ballistische raketten in een paar minuten vertegenwoordigt ook een serieuze poging om de Israëlische luchtverdediging te overweldigen of uit te putten. Omdat ze geavanceerd zijn, zijn onderscheppingsraketten duur en is de voorraad ervan onzeker.

Het tegenhouden van ballistische raketten tijdens de vlucht is in de eerste plaats de taak van de Amerikaans-Israëlische langeafstandssystemen Arrow 3 en Arrow 2, die voor het eerst werden gebruikt tijdens de oorlog tussen Israël en Hamas, en die worden ondersteund door het David’s Sling-middellangeafstandssysteem. De bekende Iron Dome wordt gebruikt voor onderscheppingen op korte afstand, vaak van raketten afgevuurd door Hamas vanuit Gaza.

In april zei een voormalig financieel adviseur van de stafchef van het Israëlische leger dat de Arrow-raket doorgaans 3,5 miljoen dollar (2,8 miljoen pond) per keer kost, en de onderscheppers van David Sling 1 miljoen dollar (800.000 pond). Het verwijderen van 100 of meer raketten zou gemakkelijk honderden miljoenen dollars kosten – hoewel de raketten zelf Iran £80.000 zouden kosten voor één of meer.

Destijds zei de minister van Buitenlandse Zaken van Teheran, Hossein Amir Abdollahian, dat hij de buurlanden 72 uur van tevoren op de hoogte had gesteld van de geplande aanval – die plaatsvond twee weken nadat Israël de Iraanse ambassade in Damascus had gebombardeerd. Deze keer handelde Iran binnen enkele dagen nadat Israël vrijdag Hezbollah-leider Hassan Nasrallah had vermoord.

Twee uur voordat de raketten werden gelanceerd, begonnen echter vanuit Amerikaanse bronnen waarschuwingen voor een aanval op dinsdag te circuleren. Het is onduidelijk hoe deze informatie is verkregen, maar deze kan afkomstig zijn van satellietbeelden, onderschepte communicatie of diplomatieke berichten. Er waren onbevestigde berichten dat Iran Rusland vóór de aanval op de hoogte had gebracht.

Het is niet meteen duidelijk hoeveel Iraanse raketten de grond raakten; Bij de aanval van april zijn er van de 120 door Iran gelanceerde ballistische raketten er slechts negen doorheen gegaan, waardoor kleine schade is toegebracht aan twee luchtmachtbases, wat in strikte militaire termen betekent dat ook deze aanval een mislukking was.

Iran gebruikte in april meer dan 300 drones, kruisraketten en ballistische raketten, maar dinsdag heeft het land afstand gedaan van langzaam bewegende drones, wat erop wijst dat deze niet effectief zijn tegen een tegenstander met een geavanceerd luchtverdedigingssysteem. Mogelijk zijn er ook geen kruisraketten gebruikt.

Shahed-drones, die Rusland ook veelvuldig gebruikt in Oekraïne, zijn relatief langzaam en kunnen gemakkelijk worden neergeschoten door straaljagers. Kruisraketten zijn afhankelijk van manoeuvreerbaarheid om luchtverdediging te ontwijken, maar ze zijn ook traag vergeleken met ballistische wapens: de Iraanse Pavah-kruisraket reist met een snelheid van ongeveer 800 kilometer per uur.

Oekraïne, dat sinds het begin van de grootschalige invasie voortdurend wordt aangevallen door Russische raketten en drones, heeft in augustus zijn eigen onderscheppingscijfers bekendgemaakt. Het slagingspercentage zal lager zijn dan dat van Israël, deels omdat de duur van de oorlog betekent dat het land geen enkele soort korteafstandsonderscheppingsraketten meer heeft.

De opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, Oleksandr Sirsky, zei dat hoewel 63% van de drones werd onderschept en 67% van de kruisraketten werd tegengehouden, dit daalde tot 4,5% als het om Russische ballistische raketten ging.