Het Witte Huis wil dat de maan een eigen tijdzone krijgt

Het Witte Huis wil dat NASA een nieuwe tijdzone voor de maan ontwikkelt: Coulated Lunar Time (CLT).

Vanwege de verschillende sterkte van het zwaartekrachtveld op de maan, beweegt de tijd daar sneller dan op aarde: 58,7 microseconden per dag.

Dit lijkt misschien niet veel, maar het kan een grote impact hebben bij het synchroniseren van ruimtevaartuigen.

De Amerikaanse regering hoopt dat de nieuwe timing zal helpen de coördinatie van nationale en particuliere inspanningen om de maan te bereiken in stand te houden.

Professor Catherine Heymans, astronoom Royal of Scotland, vertelde aan het Today-programma van BBC Radio 4: 'Deze fundamentele theorie van de zwaartekracht in ons universum heeft als belangrijke consequentie dat de tijd op verschillende plaatsen in het universum anders verloopt.

“De zwaartekracht op de maan is iets zwakker en de klokken werken anders.”

De tijd wordt momenteel op aarde gemeten door honderden atoomklokken die overal op onze planeet zijn gestationeerd en die de veranderende energietoestanden van atomen meten om de tijd tot op de nanoseconde vast te leggen. Als ze op de maan zouden worden geplaatst, zou hun snelheid over een periode van vijftig jaar een seconde sneller zijn.

“De atoomklok op de maan tikt met een ander tempo dan de klok op aarde”, zegt Kevin Coggins, hoofd communicatie en navigatie van NASA.

“Het is logisch dat wanneer je naar een ander lichaam gaat, zoals de maan of Mars, elk van hen zijn eigen hartslag krijgt”, zei hij.

Maar NASA is niet de enige die probeert de maantijd werkelijkheid te maken. Ook de European Space Agency ontwikkelt al enige tijd een nieuw tijdsysteem. Er zou overeenstemming tussen landen en een centraal coördinerend orgaan nodig zijn – dit wordt momenteel gedaan door het International Bureau of Weights and Measures voor tijd ter plaatse.

Momenteel wordt gecoördineerde universele tijd gebruikt op het internationale ruimtestation omdat het zich laag in een baan om de aarde bevindt. Een ander element waarover de landen het eens moeten worden is waar het nieuwe tijdsbestek begint en waar het zich uitstrekt.

De Verenigde Staten willen dat de CLT in 2026 op tijd klaar is voor zijn bemande missie naar de maan.

De Artemis-3-missie zal de eerste zijn die terugkeert naar het maanoppervlak sinds de Apollo 17-missie in 1972. Het is de bedoeling dat de missie zal landen op de zuidpool van de maan, waar vermoedelijk een grote voorraad waterijs aanwezig is in kraters die nooit zichtbaar zijn. zonlicht.

Het positioneren en sturen van deze missie vereist precisie tot binnen een fractie van een seconde, waarbij navigatiefouten het risico kunnen lopen dat het ruimtevaartuig in de verkeerde banen terechtkomt.

Maar Artemis-3 is ook een van de vele geplande nationale missies naar de maan, evenals particuliere inspanningen. Als de tijd ertussen niet wordt gecoördineerd, kan dit leiden tot problemen bij de gegevensoverdracht en communicatie tussen ruimtevaartuigen, satellieten en de aarde.