Hoe heeft kauwen de menselijke evolutie gevormd?

Mensen besteden ongeveer 35 minuten per dag aan kauwen. Dit komt neer op meer dan een hele week per jaar. Maar dat is niets vergeleken met de tijd die onze neven en nichten besteden aan kauwen: chimpansees kauwen 4,5 uur per dag, terwijl orang-oetans 6,6 uur doorbrengen.

De verschillen tussen kauwgewoonten en die van onze naaste verwanten geven inzicht in de menselijke evolutie. a Een studie gepubliceerd op woensdag in het tijdschrift Science Advances Het onderzoekt hoeveel energie mensen gebruiken tijdens het kauwen, en hoe dit onze geleidelijke transformatie in moderne mensen heeft geïnformeerd – of geïnformeerd.

Kauwen beschermt ons niet alleen tegen verstikking, maar maakt ook de energie en voedingsstoffen in voedsel toegankelijker voor het spijsverteringsstelsel. Maar het kauwen vereist dat we energie verbruiken. De aanpassingen van tanden, kaken en spieren spelen een rol in hoe goed mensen kauwen.

Adam van Kastern, auteur van de nieuwe studie en een onderzoeksmedewerker aan de Universiteit van Manchester in Engeland, zegt dat wetenschappers zich niet veel hebben verdiept in de actieve kosten van gedeeltelijk kauwen, omdat het in vergelijking met andere dingen die we doen, zoals wandelen of hardlopen, een dun plakje van de energietaart. Maar zelfs relatief kleine voordelen kunnen een grote rol spelen in de evolutie, en hij wilde weten of dat het geval was met kauwen.

Om de energie te meten die bij het kauwen gaat, hebben Dr. Van Castren en zijn collega’s de deelnemers aan de studie in Nederland voorzien van plastic folies die eruitzagen als een ‘astronautenhelm’, zei hij. De doppen waren bevestigd aan buizen om zuurstof en koolstofdioxide uit de ademhaling te meten. Aangezien metabolische processen worden gevoed door zuurstof en koolstofdioxide produceren, kan gasuitwisseling een nuttige maatstaf zijn voor hoeveel energie iets kost. Daarna gaven de onderzoekers de proefpersonen kauwgom.

De deelnemers kregen echter niet het type glucocorticoïde; De kauwgombases waren smaak- en geurloos. Spijsverteringsorganen reageren op smaken en aroma’s, dus de onderzoekers wilden er zeker van zijn dat ze alleen de energie meten die gepaard gaat met kauwen en niet de energie van de maag die zich voorbereidt op een heerlijke maaltijd.

De proefpersonen kauwden elk 15 minuten op twee stukjes kauwgom, een harde en een zachte. De resultaten verrasten de onderzoekers. Zachte kauwgom verhoogde de stofwisseling van de deelnemers 10 procent hoger dan wanneer ze rustten; Harde kauwgom veroorzaakt een toename van 15 procent.

“Ik dacht dat het niet veel zou uitmaken,” zei Dr. Van Kastern. “Zeer kleine veranderingen in de materiaaleigenschappen van het item waarop je kauwt, kunnen een zeer grote stijging van het energieverbruik veroorzaken, en dat opent een hele wereld aan vragen.”

Omdat het kauwen van harder voedsel – of in dit geval stevigere kauwgom – meer energie kost, suggereren deze bevindingen dat de metabole kosten van kauwen een belangrijke rol kunnen hebben gespeeld in onze evolutie. Door voedsel gemakkelijker te verwerken te maken door te koken, voedsel te pureren met gereedschap en gewassen te verbouwen die zijn verbeterd om te eten, is de evolutionaire druk voor ons om superkauwers te zijn mogelijk verminderd. Onze veranderende kauwbehoeften hebben mogelijk de vorm van ons gezicht gevormd.

“Een van de dingen die we niet echt hebben kunnen achterhalen, is waarom de menselijke schedel zo grappig is”, zegt Justin Ledugar, een biologische antropoloog aan de East Tennessee State University die niet bij het onderzoek betrokken was. Vergeleken met onze naaste verwanten zijn onze gezichtsskeletten precies opgebouwd uit relatief kleine kaken, tanden en kauwspieren. “Dit alles weerspiegelt een vermindering van de afhankelijkheid van krachtig kauwen,” legde hij uit.

Maar, voegde hij eraan toe, onze platte gezichten en korte kaken zorgen ervoor dat we efficiënter bijten. “Het maakt het hele voedingsproces minder kostbaar vanuit een metabool oogpunt,” zei Dr. Ledugar. Mensen hebben manieren ontwikkeld om intelligenter te kauwen en niet met meer moeite. Dr. Van Kastern, die hoopt zijn onderzoek voort te zetten met echt voedsel, zegt dat hij enthousiast is over de mogelijkheid om meer te leren over hoe mensen evolueerden.

“Om de ecologische, maatschappelijke en voedingsredenen te kennen waarom we hier zijn gekomen, is het oneindig interessant voor mij,” zei hij, “omdat het de mensheid in staat stelt om “te proberen te werken aan het mistige pad van de toekomst.”