Inside Patrick Kane’s Trade: hoe het viel en waarom de Blackhawks er zo weinig voor terugkregen

Wat is Patrick Kane waard in de handel?

Dit is een lastige vraag. Hebben we het over een open markt van 31 teams? Is dit buiten het seizoen, vroeg in het seizoen of tijdens de handelsdeadline? Is Koen gezond? Is het gewoon huren of kan hij ergens opnieuw tekenen?

Het lijdt geen twijfel dat Ken een goede waarde zou moeten zijn, waarbij de exacte waarde varieert op basis van die variabelen. Zelfs met twijfels vanwege zijn zeurende heupblessure dit seizoen, heeft hij laten zien dat hij zijn spel nog steeds naar het elite-niveau kan tillen. In zijn laatste vier wedstrijden voor de Blackhawks scoorde hij zeven doelpunten en gaf hij drie assists. nog steeds Dat man. Nog steeds veel waard.

Dat dachten de Black Hawks zeker. Ze waren van mening dat Kane een eerste ronde keuze zou moeten zijn en een topkandidaat als hij afzag van de no-movement-clausule – tenminste.

Hoe ben je hiertoe gekomen? Hoe Blackhawks General Manager Kyle Davidson een voorwaardelijke keuze voor de tweede ronde kreeg in 2023 – wie een eerste speler zou kunnen worden in 2024 of pas in 2025 als de Rangers de finale van de conferentie bereiken in de belachelijk beladen Eastern Conference – en een vierde ronde in 2023 voor de beste Speler in franchisegeschiedenis, speler minder dan een jaar in een seizoen met 92 punten? En hoe was dat eigenlijk beter dan de meeste hockeywereld verwachtte?

Welnu, transacties zijn afhankelijk van hefboomwerking. En de Black Hawks hadden er geen.

“Het is wat het is”, zei een directeur van Western Conference, die anonimiteit verleende zodat hij vrijuit over een ander team kon spreken. “Ze hebben iets, wat meer is dan wat ze krijgen van het verlopen contract van (Jonathan) Toews. Je moet het meeste halen uit wat je krijgt. Het gaf ze één team om mee te werken.”

Misschien hadden de Blackhawks het pakket kunnen krijgen dat ze wilden als er twee dingen waren gebeurd. Ten eerste moest Kane de Blackhawks minstens een paar weken de tijd geven om met de teams te onderhandelen. Het handelsseizoen begon dit jaar veel eerder dan normaal, met Bo Horvat, een van de grootste beschikbare namen, die op 30 januari naar de eilandbewoners verhuisde. Ten tweede moest Kane de Blackhawks enkele bestemmingen geven waar hij graag heen zou willen in Togo.

De Black Hawks dachten begin februari dat die twee dingen zouden kunnen gebeuren. Op basis van wat Kane en zijn agent, Pat Bryson, zeiden, bleven de Blackhawks optimistisch.

Maar toen ging de tijd voorbij.

En geslaagd.

En geslaagd.

Terwijl Kane nadacht over zijn beslissing, wachtten de andere teams niet. Grote namen bleven van het bord komen. Met name de New York Rangers kochten Vladimir Tarasenko voor het soort pakket – inclusief een eerste ronde keuze – waar de Blackhawks op hoopten. Dit is altijd Kane’s nummer 1 bestemming geweest. Hij is relatief dicht bij zijn ouders in het westen van New York, en zijn combinatie met voormalig teamgenoot Artemi Panarin (die hem hielp de Hart Award te winnen als Major League-speler van het jaar 2016) zal hem een ​​nieuwe kans geven op de play-offs van de Stanley Cup. .

Kane’s verrassend eerlijke reactie op de Tarasenko-deal, die Rangers leek uit te sluiten als mogelijke bestemming voor Kane, veranderde de dynamiek echter. Kane zei dat hij “niet de gelukkigste” was om over het vak te horen, en gaf nadrukkelijk toe dat hij “geïntrigeerd” was door het idee om voor de Rangers te spelen. En Rangers GM Chris Drury zag dat zeker. Er waren andere teams geïnteresseerd in Kane – zoals Dallas, Carolina, Vegas en Edmonton – maar het werd duidelijk dat Kane alleen interesse had in New York. En de bewakers wisten het.

Kane’s teleurstelling werd verder vernietigd door elke invloed die Davidson had en ging niet gepaard met een beslissing. En zo ging er meer tijd voorbij. En in de eerste ronde werden er meer spelers geruild in de competitie.

Niet dat iemand het in het openbaar zou zeggen, maar de frustratie binnen de Black Hawk-organisatie groeide over Kane’s besluiteloosheid. Even belangrijk, het gevoel over de competitie van de andere vrijers was dat Kane even gefrustreerd, zo niet ronduit boos was, dat de Blackhawks hem allemaal de deur uit dwongen door in een piepende tank op de selectie te gaan staan. Davidson verruilde Alex DeBrinkat en liet Dylan Strom in de zomer vertrekken als free agent. Dit waren Ken’s maatjes en beste vrienden in het team, en Ken vatte het persoonlijk op, waardoor hij minder geneigd was om de Blackhawks te helpen de waarde van zijn handel te maximaliseren. Rangers gezocht. En hij was vastbesloten om Rangers te krijgen.

Dus met de naderende deadline wilde Kane zien of de Rangers nog steeds een potentieel hadden. Ze waren echt geïnteresseerd, maar ze waren niet van plan te veel toe te geven, zoals ze deden in de handel van Tarasenko. Zeker zonder concurrentie.

Terwijl Brisson en de Rangers aan het praten waren, wisten de Blackhawks niet wat er ging gebeuren. Ze waren zich op van alles en nog wat aan het voorbereiden. Ze wisten dat de tijd begon te dringen om het soort deal te sluiten waar ze op hoopten.

Pas toen Kane vrijdagavond Davidson belde, wist de organisatie zeker wat Kane echt wilde: hij zou afzien van zijn bewegingsverbod om te worden verhandeld aan de Rangers. En alleen de Rangers.

“Ik werd afgekapt door San Jose voordat we verder gingen met die wedstrijd”, zei Davidson. “Ja, een paar emotionele gesprekken in San Jose. Daar kwam het allemaal zo’n beetje tot een hoogtepunt.”

Davidson ging aan de slag met Drury. Davidson bepaalde zijn prijs, maar Drury bood er minder voor terug en wilde niet veel toegeven. Drury had de macht en hij wist het. Hij wist dat de Rangers het enige team waren waarmee Kane een ruil zou accepteren. Hij wist ook dat de Blackhawks er alles aan zouden doen om dit voor Kane mogelijk te maken. Van Blackhawks CEO Danny Wirts tot Chief Commercial Officer Jaime Faulkner tot Davidson, de Blackhawks verkondigen al een tijdje dat ze goed zouden doen door Kane en Toews als ze verhandeld wilden worden.

Dat gaf Davidson een minimale onderhandelingspositie. Hij kon niet ontsnappen aan de handel, ook al zou hij dat willen. Het was een organisatorisch mandaat om Peking niet tegen zijn wil vast te houden. Zodra Kane hardop zei dat hij een ruil wilde, zou Davidson doorgaan. Deze relatie – verleden, heden en toekomst – is erg belangrijk voor de organisatie.

Daarom vocht Davidson voor wat hij kon. Het feit dat Davidson een voorwaardelijke keuze in de tweede ronde verdiende, zou waarschijnlijk een overwinning zijn geweest voor de Blackhawks, aangezien Drury veel minder had kunnen bieden en Davidson waarschijnlijk had moeten accepteren.

Uiteindelijk weet Davidson dat Ken meer waard is dan dat.

Drury ook.

Maar dat was het aanbod, en de Black Hawks vonden dat ze het moesten accepteren – zowel voor Kane als voor henzelf. Dus dat deden ze.

“Als je het bekijkt vanuit een puur hockeystandpunt en vanuit het oogpunt van de terugkeer van activa, telt het waarschijnlijk niet”, zei Davidson. “Maar gezien de omstandigheden en de situatie hebben we bereikt wat we wilden, en dat was om Patrick in het team te plaatsen waar hij naar toe wil. Dat is het belangrijkste doel hier: we hopen hier wat troeven te krijgen, waarvan we denken dat we dat hebben gedaan.” gedaan, maar het heeft vooral zijn vruchten afgeworpen voor een speler die zoveel heeft gedaan.” Omwille van het voorrecht.

(Foto: Chase Agnello-Dean/NHLI via Getty Images)