Isotopenanalyse van loodhoudende verf in Nederlandse kunst wijst op specifieke historische perioden

Onderzoekers hebben de op lood gebaseerde witte verf gedateerd die in veel schilderijen wordt gebruikt, waaronder The Cattle Ferry, geschilderd door Nicholas Peters Bergmin in 1655. Afbeelding met dank aan Rijksmuseum Nederland

De witte verf die in 77 schilderijen is gebruikt, had een grote variatie in de isotopenwaarden die werden gebruikt om loodniveaus tussen 1648 en 1680 te meten, blijkt uit de gegevens.

Deze veranderingen kunnen verband houden met toenemende spanningen en oorlogen in deze periode, die van invloed waren op de plaats waar lood werd verkregen voor verf en andere toepassingen, schreven de onderzoekers in een artikel dat woensdag in het tijdschrift is gepubliceerd. wetenschappelijke vooruitgang.

“We hebben een significante verandering vastgesteld in de toonaangevende isotopensamenstelling van loodwit tussen 1642 en 1647. [and] Deze verandering viel samen met enkele belangrijke sociaal-economische gebeurtenissen die waarschijnlijk de supply chain van lood hebben veranderd, “vertelde co-editor Paulo D’Imborzano UPI in een e-mail.

“De verschillen in de loodisotoopverhoudingen die worden gevonden in schilderijen die in verschillende decennia zijn gemaakt, vooral voor en na verandering, helpen kunstonderzoekers om enkele van de meest controversiële vragen in de schilderkunst te beantwoorden”, zegt D’Imborzano, een onderzoekspartner aan de Vrije Universiteit. Amsterdam.

De Engelse Burgeroorlog, een reeks conflicten tussen 1642 en 1651, werd uitgevochten tussen de mensen die de oprichting van een republiek steunden en degenen die de monarchie als staatshoofd steunden.

De Tachtigjarige Oorlog of Nederlandse Onafhankelijkheidsoorlog was een opstand tegen Filips II van Spanje in wat nu Nederland, België en Luxemburg is.

Beide conflicten leidden tot verhoogde spanningen in heel Europa en verstoorden volgens historici de goederenstroom over het continent.

Lood wordt al eeuwenlang gebruikt bij het maken van verf en loodisotoopanalyse, die de hoeveelheid lood in verf meet, wordt sinds de jaren zestig in kunstwerken gebruikt.

Deze techniek wordt gebruikt om verschillen in pigmentproductie te bestuderen, bijvoorbeeld om duidelijke verschillen vast te stellen tussen lood- en witte verf geproduceerd in Noord- en Zuid-Europa.

Voor analyse gebruikten D’Imborsano en zijn collega’s schilderijen met bekende productiedata om een ​​internationale database te meten die zou helpen om andere kunstwerken in heel Europa te onderwijzen en te herkennen.

Ze testten loodgehaltes op witte verfmonsters van Nederlandse schilderijen gemaakt tussen 1588 en 1700, waarvan er vier behoorden tot een periode waarin bekend was dat kunstenaars buiten Nederland reisden.

Op basis van variaties in de loodisotoopverhoudingen voor schilderijen, waren er twee clusters gecentreerd van 1588 tot 1642 en van 1648 tot 1680.

De eerste groep wijst op een toonaangevende toeleveringsketen die wordt gebruikt om loodwitte verf te maken, die volgens onderzoekers al minstens vier decennia onveranderd is gebleven.

Tussen 1642 en 1647 was er echter een verandering naar hogere loodisotoopverhoudingswaarden, wat volgens hen zou wijzen op een verandering in de bron van looddistributie met twee tegenstrijdigheden.

Oorlogen en de behoefte aan wapens leidden in die periode tot een voortdurende toename van de vraag naar lood.

“Het VK was een belangrijke leidende producent en was onderhevig aan uitbreiding van de productie, wat leidde tot de uitputting van delen van sommige mijnen en de opening van nieuwe”, zei D’Imborzano.

“Deze verbeteringen kunnen leiden tot veranderingen in de gemiddelde loodisotoopverhoudingen van het product dat aan de markt wordt toegevoegd”, zei hij.

Evenzo leidde het einde van de Tachtigjarige Oorlog tot de onafhankelijkheid van de Nederlandse Republiek, wat leidde tot nieuwe handelsovereenkomsten, die volgens D’Imborzano tot mogelijke veranderingen in de aanvoer van lood leidden.

Uit een casestudy in de Science Advances Paper bleek dat het schilderij van Simon en Perrow van de Nederlandse kunstenaar Willem Trost, vermoedelijk gemaakt in Venetië in 1657, loodwit was met in Nederland gevonden isotopenwaarden. ongeveer 1650

“Nu zal het analyseren van de loodisotoop in loodwit helpen bij het tijdig detecteren van 17e-eeuwse Nederlandse schilderijen en deze informatie zal helpen te begrijpen wanneer een schilderij is gemaakt”, vertelde D’Imborsano aan UPI.

“Door deze informatie te combineren met andere gegevens, zoals de reizen van een kunstenaar, kan de kunstenaar nauwkeurigere eigenschappen creëren in schilderijen die momenteel niet bekend zijn”, zei hij.