Je raadt nooit de leugen die Poetin nu vertelde

Het belangrijkste economische evenement van Rusland, het Sint-Petersburg International Economic Forum (SPIEF, dat dit weekend eindigde), was een andere weerspiegeling van de veranderende positie van het land in de wereld. Nadat Rusland Oekraïne was binnengevallen en grotendeels werd verbannen door de internationale gemeenschap, waren westerse investeerders die de voorgaande jaren in groten getale aanwezig waren bij het evenement dat ‘Russische Davos’ werd genoemd, opvallend afwezig. Evenzo zal er geen buitenlandse makelaar zijn. De SPIEF van dit jaar werd gemodereerd door Margarita SimonyanHoofdredacteur Controversiële media-outlet RT (Voorheen Russia Today).

Eerder in juni sprak de woordvoerder van Poetin over de selectie van Simonyan voor deze rol Dmitri Peskov Vertellen TAS: ‘De geest van veel vooraanstaande westerse correspondenten roept momenteel vragen op… ze worden allemaal gewoon gek… Margaritas. [Simonyan] Hij is een wereldwijde verslaggever en mediamanager. Dus voor ons laat je journalisten internationaal in het stof achter, en daarom zal zij de tussenpersoon zijn.”

Simonyan is net verschenen van het evenement Zondagavond met Vladimir Solovyov, voortvloeiend uit haar recente ontmoetingen met Poetin en een nieuw sprookje vertellend over wat Rusland geacht wordt te doen in Oekraïne. De presentator van het programma, Vladimir Solovyov, vroeg Simonyan om details over haar ontmoetingen met Russische autocraten voor en na het forum. Ze glimlachte en glimlachte verlegen antwoordde: “Natuurlijk kan ik niet alles over haar in het openbaar vertellen, ik fluister het later in je oor.”

Solovyov liet doorschemeren dat Simonyan Poetin misschien zelf wat advies zou hebben gegeven: “Op basis van recente observaties staat de president open voor het ontvangen van informatie die van verschillende niveaus komt … Onze besluitvormingscentra fungeren niet als Olympische goden. Ze halen informatie overal vandaan : officiële bronnen, bronnen Onofficieel, oorlogscorrespondenten, mensen ter plaatse, en dat is heel belangrijk.”

In de beste tradities van de Sovjet- en Noord-Koreaanse propaganda was hij de chef RT Haar monoloog begon met het prijzen van Poetins geweldige gezondheid, onvermoeibare uithoudingsvermogen, onwankelbaar vertrouwen en opgewekte karakter.

Ze beweerde dat de meest voorkomende vragen die Russische burgers aan de Russische president wilden stellen eenvoudig waren: de eerste was een stilzwijgende steunbetuiging en de tweede weerspiegelde de dringende dagelijkse oproep van burgers om te staken in “besluitvormende centra”. zo spoedig mogelijk. Simonyan schreeuwde boos, balde haar vuist en zei: “Ik wil ook vragen, waarom slaan we ze niet? Waar zijn die rode lijnen? “Ze vertelde Poetin’s reactie: “Ik zal niet zeggen wat de rode lijnen zijn, maar ze weten ervan… Ik zal ze niet noemen vanwege militaire tactieken: waarom verschijnen we?’ Ze hebben onze kaarten van tevoren?’

Simonyan beweerde dat een van de redenen van Poetin om geen intensere bombardementen in grote steden uit te voeren, redelijk praktisch was: “Hij zei: ‘Willen we die steden in Stalingrad veranderen? “Eigenlijk zijn onze mensen daar! Dit zijn onze toekomstige steden! Uiteraard … dit is ons land en onze mensen, we zullen het later terug moeten nemen.”

Na haar geheime ontmoetingen met Poetin komt Simonyan – die jarenlang het idee van Russische militaire interventie in buurlanden promootte – met een heel andere herhaling van gebeurtenissen in de rest van de wereld. Het heeft openlijk ontkend dat Rusland verwikkeld is in een oorlog of zelfs een speciale operatie in Oekraïne. In plaats daarvan beweerde Simonyan dat er een burgeroorlog was en dat Rusland gewoon de kant van de Russen koos.

De president van RT deed haar best om een ​​ongeloofwaardig verhaal te verkopen, gevuld met ontkenning van de genocide op Oekraïners als volk, en regelrechte afwijzing van een idee dat ze zouden kunnen vechten om hun moederland te verdedigen. Simonyan beschreef een van de video’s van een Oekraïense krijgsgevangene die ze onlangs zag en zei: “Een overgegeven soldaat van de Oekraïense strijdkrachten zat, volledig Russisch, volledig Russisch. Niemand van jullie kan zien wie hij is, het is Russisch. Big blue ogen, blond haar en baard.” Hij zei: ik heb me aangemeld voor de dienstplicht. We moeten begrijpen, ze zijn er niet allemaal uit eigen vrije wil.” Simonyan, die vaak beweert dat Russische troepen in Oekraïne vechten voor hun moederland, ontkende absurd dat een dergelijk concept van toepassing zou kunnen zijn op Oekraïners die op hun eigen land vechten.

Simonyan vertelde de video met een gevangene en beweerde: “Het kan hem niet schelen waar hij woont. Hij heeft geen enkele militaire patriottische gevoelens dat hij zijn moederland verdedigt. Hij begrijpt heel goed dat hij geen thuisland verdedigt, maar iemand “

En van degenen die vechten tegen Russische troepen of zich verzetten tegen Russische agressie, merkte Simonyan op: “Er is een groot aantal nazi’s en ideologisch ontvankelijke, voor wie er niet veel te doen is, behalve ze neer te schieten volgens de wetten van de Arabische Republiek Egypte. DPR [the supposed Donetsk People’s Republic]. “

Naast het oproepen tot het doden van Oekraïners die zich verzetten tegen de Russische invasie, inclusief krijgsgevangenen, weigerde Simonyan hun bestaan ​​als volk in welke context dan ook te erkennen, ongeacht of ze Russisch of anti-Russisch waren. Ze zei: “Het is voor iedereen duidelijk dat er geen oorlog is tussen Rusland en Oekraïne. Dit is niet eens een speciale operatie tegen de strijdkrachten van Oekraïne. Dit is een burgeroorlog in Oekraïne. Een deel van de Oekraïners lijdt aan angst van de Russen en zijn in dezelfde zin anti-Russisch, de fascisten waren antisemitisch – op precies dezelfde manier – ze vernietigen een ander deel van hun volk. Rusland steunt gewoon één kant van die strijdende partijen. Waarom deze specifieke kant “Dat is duidelijk, want het zijn Russen. Dit zijn onze mensen. En daar zijn ze anti-Russisch. Dat is het.”

Simonyan realiseerde zich dat het onmogelijk was om deze belachelijke interpretatie met succes aan een westers publiek te verkopen en speculeerde dat als de Russische media in het buitenland meedogenloos zouden blijven opereren, Amerikanen en Europeanen zouden geloven dat het alternatieve beeld van Rusland van zijn agressie en de electorale kansen van hun leiders die Oekraïne steunen, zou dalen, met 20-30 procent, van 20-30 procent.” Goedkeuringsratio helemaal naar nul.” Simonyan voorspelde met een zucht: “Vanuit hun oogpunt begrijp ik hoe slim het was voor Europa en Amerika om zich te ontdoen van RT En de Spoetnik. “