Kim Eng was een onwillige pionier. Haar vertrek uit de Marlins maakt haar nog indrukwekkender: Ghiroli

ARLINGTON, Texas – Toen Kim Ng in november 2020 werd aangenomen om de Miami Marlins te leiden, haalde dat nationaal nieuws. Ze was bij de show “Today” en ontving een sms van voormalig First Lady Michelle Obama. Het gewicht van het feit dat ze de eerste vrouw en eerste persoon van Oost-Aziatische afkomst was die als algemeen directeur van een MLB-team diende, betekende dat alles wat ze deed de krantenkoppen haalde.

Vrouwen in de industrie, en sommigen daarbuiten, stuurden mij destijds een sms over de ernst van dit moment – ​​hoe de timing was, waarom had het zo lang geduurd, en zou dit de deur openen voor meer vrouwen in de sport, vooral honkbal? ?

Op persoonlijk vlak hoopten we allemaal op het maximale waar we op konden hopen als een vrouw uit een ondervertegenwoordigde groep een positie op hoog niveau zou bereiken in een door mannen gedomineerde wereld: Wees alsjeblieft goed genoeg om je baan te behouden.

Maar het is de manier waarop deze missie eindigde die echt boekdelen spreekt.

Kim Eng was een onwillige pionier. Nu is ze een gecertificeerde badass.

Er zijn slechts 30 MLB-teams. Slechts 30 mensen leiden het honkbaloperatieteam echt. Ng – die haar aandeel in een gezamenlijke optie voor 2024 afsloeg – trok zich terug zodra duidelijk werd dat zij niet langer tot hen zou behoren. Dat deed ze zonder dat er (voor zover wij weten) een andere baan voorhanden was. Dat deed ze zakelijk, zeggende De atleet Tyler Kepner zei dat zij en eigenaar Bruce Sherman “niet helemaal op één lijn zaten over hoe (honkbaloperaties) eruit zouden moeten zien en ik vond dat het het beste was om weg te lopen.”

Door dit te doen heeft Ng in slechts enkele minuten meer gedaan voor vrouwen in de sport – van wie velen nog steeds voortdurend, onbewust of anderszins, het gevoel hebben dat we het geluk hebben dat we onze baan hebben en dat we de boot niet moeten laten schommelen door loon of macht te eisen. Onze mannelijke tegenhangers – van wat ik in de drie jaar daarvoor had gedaan.

Weet wat je waard bent. Ing kent de hare.

De Marlins veroverden de positieve pers die volgde op de aanwerving van Derek Jeter als CEO en zijn beslissing om Ing in dienst te nemen, die destijds zei dat hij simpelweg de beste persoon voor de baan was. (Wat een nieuw concept!)

Jeter vertrok minder dan twee jaar geleden en zei dat de organisatie niet zou doen wat hem werd verteld vanuit een concurrentie- (en uitgaven-) standpunt. Hij had zijn critici, zowel buiten als binnen de Marlins-organisatie.

Ng, die vorige week tijdens een gesprek met Sherman te horen kreeg dat de organisatie een chef boven haar wilde benoemen, heeft ook met haar critici te maken gehad. Hoewel ze door de meerderheid van de organisatie werden geprezen voor het veranderen van de cultuur en het krijgen van de Marlins voor hun eerste play-offoptreden in het volledige seizoen sinds 2003, was er geen universele steun. Critici zeggen dat ze stoer kan zijn, moeilijk om voor te werken, en dat ze overblijfselen van eerdere Marlins-systemen heeft meegebracht die niet aan de verwachtingen voldeden toen ze werden opgemerkt. Met andere woorden, ze is een vrouw in een machtspositie die niet zomaar gemakkelijk glimlacht en zegt: ‘Ik ben blij hier te zijn’, over een rol waarvoor ze al jaren gekwalificeerd is. (Om nog maar te zwijgen van het feit dat mensen mannen vaak prijzen voor hun zelfde vrijmoedigheid en hen omschrijven als sterke leiders.)

Ng wilde veranderingen doorvoeren en de honkbalactiviteiten herstructureren, zodat de mensen die haar visie herhaalden allemaal aan hetzelfde touw werden getrokken. Manager Skip Shoemaker en assistent-algemeen directeur Oz Ocampo behoorden tot degenen die onlangs haar lof toezongen De atleet. In plaats daarvan kreeg ze eigenlijk te horen: goed gedaan, maar we benoemen nu iemand die daadwerkelijk de leiding zal hebben.

Ng is waarschijnlijk al een van de laagstbetaalde algemeen managers in de honkbalsector, aangezien Miami een kleinere MLB-markt is en Sherman niet bepaald bekend staat om zijn overdadige uitgaven. (Althans, niet voor het team waarvan hij eigenaar is Hij regelde zijn boot Beter dan de persoon die het meest verantwoordelijk is voor het succes van het team.)

Eén stap vooruit, twee stappen terug. Zo voelen vrouwen zich soms geraakt in de sport. In dezelfde week dat Alyssa Nakken solliciteerde voor de leidinggevende functie van de Giants, voelde Inge zich niet gerespecteerd genoeg om de baan neer te leggen die haar dertig jaar kostte om te krijgen.

In een tijd waarin vrouwen steeds vaker in traditioneel mannelijke rollen worden ingezet, kijken we naar de primeurs en praten we meer dan ooit over het doorbreken van glazen plafonds. Ng herinnert ons eraan dat het krijgen van de baan niet het einde van het spel hoeft te zijn. Het gaat om het behalen van succes in een rol, het streven om het op jouw manier te doen, en het gemakkelijker maken voor vrouwen en andere mensen uit ondervertegenwoordigde groepen om jouw pad te volgen.

De vrouw is niet alleen blij om hier te zijn. We zijn geen opvallende, glimmende dingen die je op je persbericht kunt zetten, zoals tuinversieringen.

Ik weet zeker dat dat niet zo is.

(Bovenste foto: Al Diaz/Miami Herald/Tribune News Service via Getty Images)