Kunnen mensen lange tijd overleven in de diepe ruimte? misschien

Is het mogelijk voor mensen om langdurig in de diepe ruimte te leven? Het antwoord kan lauw zijn, volgens een nieuwe theorie die de complexe uitdagingen schetst van het behoud van zwaartekracht en zuurstof, het veiligstellen van water, het verbouwen van voedsel en het beheren van afval terwijl je niet op aarde bent.

Het wordt de pankosmorio-theorie genoemd – een woord dat is bedacht om “alle grenzen van de wereld” te betekenen – en het wordt beschreven in een paper gepubliceerd in Grenzen in de astronomie en ruimtewetenschap.

“Om ervoor te zorgen dat mensen zichzelf en al hun technologie, infrastructuur en samenleving in de ruimte kunnen onderhouden, hebben ze een natuurlijk, zelfherstellend aardachtig ecosysteem nodig”, zegt co-auteur Morgan Irons, een promovendus die onderzoek doet. Met Johannes Lehmann, professor aan het College of Integrative Plant Sciences aan de Cornell University. Haar werk richt zich op de stabiliteit van organische koolstof in de bodem onder zwaartekracht en variabele zwaartekracht. “Zonder dit soort systemen mislukt de missie.”

De eerste sleutel is de zwaartekracht, die het leven op aarde nodig heeft om goed te functioneren, zei co-auteur Lee Irons, vader van Morgan Irons en uitvoerend directeur van het Norfolk Institute, een groep die tot doel heeft menselijke veerkrachtproblemen op aarde en in de ruimte op te lossen.

“Zwaartekracht veroorzaakt een gradiënt in vloeistofdruk in het lichaam van het organisme waarmee de onwillekeurige functies van de levensvorm overeenkomen,” zei hij. “Een voorbeeld van zwaartekrachtonbalans is het negatieve effect op het gezichtsvermogen van mensen in een baan om de aarde, omdat ze niet het gewicht ervaren dat nodig is om een ​​drukgradiënt te veroorzaken.”

Morgan Irons zei dat het onverstandig zou zijn om miljarden dollars uit te geven aan het creëren van een ruimtenederzetting, alleen om het te zien mislukken, want zelfs met alle andere systemen heb je zwaartekracht nodig.

De evolutie van mensen en al het leven op aarde in de context van 1G aardse zwaartekracht. “Ons lichaam, onze natuurlijke ecosystemen, alle energiebewegingen en de manier waarop we energie gebruiken, zijn allemaal fundamenteel gebaseerd op 1 g zwaartekracht”, zei ze. “Nergens anders in de ruimte bestaat 1G zwaartekracht; nergens anders in ons zonnestelsel bestaat het. Dit is een van de eerste problemen die we moeten oplossen.”

Zuurstof is een andere belangrijke factor. Het ecosysteem van de aarde genereert zuurstof voor mensen en andere levensvormen. Als een technologisch geavanceerd primair en back-upsysteem er bijvoorbeeld niet in slaagt om zuurstof te leveren aan een maanbasis, betekent dit een onmiddellijke ondergang voor de astronauten. “Er zijn overal reserves in de aard van de aarde,” vertelde Irons me. Denk aan honderdduizenden[{” attribute=””>species of plants that generate oxygen. That’s the kind of system reserve we need to replicate to be truly sustainable.”

Such an ecological system of an outpost would need an enormous amount of energy from the sun. The more distant planets and moons from the sun in our own solar system get decreased amounts of energy.

“You’ll need a lot of energy,” Lee Irons said. “Otherwise powering the ecological system of an outpost will be like trying to run your car on a cell phone battery or probably even worse, trying to run your entire house and household on a cell phone battery.”

Reference: “Pancosmorio (world limit) theory of the sustainability of human migration and settlement in space” by Lee G. Irons and Morgan A. Irons, 6 March 2023, Frontiers in Astronomy and Space Sciences.
DOI: 10.3389/fspas.2023.1081340