NASA overweegt klokken te gebruiken die in de ruimte zweven om de tijd op de maan aan te geven

Het Witte Huis maakte eerder dit jaar bekend dat het dit voorstel zou implementeren Een uniforme tijdstandaard voor de maan Tegen 2027 is dit een belangrijke maatregel, aangezien NASA ernaar streeft een permanente aanwezigheid te vestigen Maan oppervlak. Twee in Colorado gevestigde onderzoekers hebben in een onlangs gepubliceerd wetenschappelijk artikel een oplossing voorgesteld waarbij zwevende klokken in de ruimte worden gebruikt om het tijdsverschil tussen de aarde en de maan te berekenen.

De mensheid heeft nooit te maken gehad met het probleem van het verschil in tijdzones tussen twee hemellichamen. Als we terrestrische termen gebruiken, bedraagt ​​het tijdsverschil tussen de oostelijke tijdzone en de Stille Oceaan in de Verenigde Staten drie uur. Het is gerepareerd en niet veranderd. De tijd op de maan is ongeveer 56 tot 57 microseconden sneller als gevolg van zwakkere zwaartekrachten, waarbij klokken in de loop van de tijd geleidelijk uit de pas lopen.

Vorige week publiceerden Neil Ashby, een professor aan de Universiteit van Colorado, en Bijunath Patla, een wetenschapper aan het National Institute of Standards and Technology, een artikel in het Astronomical Journal. De twee onderzoekers stelden een oplossing voor om de aarde en de maan met elkaar te verbinden door Lagrangepunten als zwaartekrachtmiddelpunten te gebruiken. Het futurisme legt uit:

Klokken die in banen op Lagrange-punten worden geplaatst, of punten in de ruimte waar een klein object onder de zwaartekrachtsinvloed van twee grotere objecten in dezelfde positie ten opzichte daarvan kan blijven, zouden fungeren als ‘tijdoverdrachtsverbindingen’ tussen de aarde en de maan, omdat deze orbitale ‘sweet spots’ “Het zorgt voor een geluidsomgeving met lage versnelling” waardoor wetenschappers gemakkelijk de relativiteitstheorie kunnen corrigeren, schreven de onderzoekers in het onderzoek.

Omdat het niet alleen de zwaartekracht van deze twee hemellichamen is die ertoe doet, hebben de onderzoekers ook een reeks parameters toegevoegd die rekening houden met de getijdeninvloed van andere planeten en de zon. Ze moesten ook rekening houden met de rotatie van de aarde en de maan, en met tientallen andere kosmische factoren waar je duizelig van zou kunnen worden.

Ruimteagentschappen zullen een constante hebben om de tijden voor beide objecten in een oceaan van variabelen te berekenen. In theorie zou deze norm zelfs nog verder kunnen worden verschoven naarmate de mensheid vooruitgaat. Mars bereikt, Verlies Zonnestelsel En misschien de Melkweg in de verre toekomst.