Nieuw leven voor de Dutch Room, in het Isabella Stewart Gardner Museum

De Nederlandse Kamer blijft geopend. Soms werken Salmon en zijn bemanning aan steigers en schilderen ze het dak. Soms brengen ze het materiaal naar een conserveringslaboratorium. Al die tijd zullen ze zich bewust zijn van Gardners orkestrale benadering van de originele installatie. Het herstellen van kunst van onschatbare waarde in de oorspronkelijke staat, of in de staat waarin deze verkeerde toen Gardner het kocht, voegt een niveau van complexiteit toe waar de meeste musea niet mee te maken hebben.

“Het is hier een constant evenwicht”, zegt Diana Greenwald, conservator van de collectie.

Bij het restaureren van een hele kamer, ontworpen door Gardner, “is zijn visie vaak een zeer serieuze overweging”, voegde ze eraan toe.

Die visie wordt niet weerspiegeld in Ambalam. Slijtage en incidentele schade door eerdere restauraties hebben het museum in de eeuw sinds de dood van Gardner in 1924 getransformeerd.

“De stoelen zijn in de jaren veertig opnieuw gestoffeerd. De muren zijn in de jaren vijftig opnieuw gestoffeerd. Het frame is in de jaren zeventig vervangen”, aldus Salmon.

Terwijl Gardner nog leefde, Thomas E. Het beveiligingsteam onderzoekt de foto’s gemaakt door Mar en Sun. Maar ze zijn zwart en wit. Hoe kunnen ze haar helpen haar borden te kennen?

Associate Textiles Conservator Anna Rose Keefe wijst naar een foto van 18e-eeuwse Venetiaanse stoelen aan de muren van de galerij.

“Onze fotograaf kon het jaartal van de opname achterhalen”, zei hij. “Daaruit kon ze onthullen wat de emulsie zou kunnen zijn geweest. Op basis daarvan kon ze de AI-herkleuringstool gebruiken om enkele variaties te creëren van hoe het eruit zou kunnen hebben gezien.

“Als we dit vijf jaar geleden hadden gedaan, zou dit niet mogelijk zijn geweest”, zei Greenwald.

De bekleding, nu bruin, lijkt bessenrood op de AI-afbeelding – een rood, zei Keefe, dat werd genoemd in de archiefbrief.

Gardners ontwerpen zijn complex.

“Ik denk vaak dat ze op zijn best een totale controlefreak is”, zei Greenwald.

Een enkel damastpatroon bedekt de saliegroen gestoffeerde muren van de Dutch Room. “Toen ze in de jaren vijftig probeerden ruimte te behouden door de stof te veranderen, waren ze waarschijnlijk het meest gemakkelijk verkrijgbare patroon”, zei Salmon.

Maar Gardner, de dochter van een textielimporteur, had een muurontwerp met minstens 10 verschillende patronen.

Het Keefe Conservation Laboratory heeft groene stalen van origineel textiel.

“Deze kleine stukjes zijn op een heel doelgerichte manier in elkaar gezet”, zei hij.

De verschillende tinten en texturen ondersteunden de kijkervaring, en de thema’s weerspiegelden de thema’s in het kunstwerk, zei Keefe. Ze werkt samen met een textielfabrikant in Frankrijk om een ​​reeks patronen na te bootsen.

Ondertussen onderzoekt Associate Paintings Conservator Lucia Bay een plafondschildering met onder meer bijbelse en mythologische taferelen. Ze aarzelde om de eeuw aan te geven waarin het gemaakt was.

“Het enige wat we weten is dat het een plafond is uit Orvieto in Italië”, zei hij. Uit brieven in de archieven blijkt dat het moeilijk was om het te verplaatsen, zei Bay, en dat het uiteindelijk “in zeventien dozen werd verpakt en van Italië naar Liverpool werd verscheept op een stoomboot naar Boston.”

Het raster van geschilderde panelen is donker en onmogelijk te zien.

“Er bestaat een theorie dat dit deel uitmaakte van een gildehuis en dat de schilders scènes maakten als onderdeel van hun selectie”, zei Bay, terwijl hij een zaklamp op het plafond richtte. Blauwe sneden verbergen de naaktheid. Op een gegeven moment voordat Gardner het kocht, werd het schilderij gecensureerd, zei hij.

Wilt u de blauwe linten verwijderen en het schilderij in de originele staat herstellen? Of de visie van Gardner opgegeven?

Dat laatste, zegt Greenwald, ‘houdt vast aan hoe zij het beleefde. Ze ruimde af en toe de boel op. Ze haalde op die manier niets van het plafond weg.

Maar het team van Gardner neemt beslissingen terwijl ze hun mysteries ontrafelen, en niet eerder. ‘We nemen het zoals het komt’, zei Greenwald.

Bezoekers kunnen een kleurrijkere, luxere Hollandse Kamer verwachten als de restauratie begin 2027 is voltooid.

“Ik denk dat er een diepte zal zijn”, zei Keefe. “De raamputten zijn diep. Deze kleurschakeringen zijn diep. Eén enkel textiel balanceert de ruimte. Het zal heel driedimensionaal zijn.

Na de diefstal zijn de lege lijsten in de Hollandse Kamer opgehangen ter vervanging van de verloren schilderijen. Salmon ziet de galerie ook als een plek om te reserveren.

“Onze hoop is niet alleen om de kozijnen te herstellen, maar ook om de kamer te herstellen”, zei hij. “De ultieme restauratie is om die schilderijen weer in de kijker te zetten.”

Cate McQuaid is te bereiken via [email protected]. Volg haar op Instagram @cate.mcquaid.