Op COP 27 hebben ontwikkelingslanden een boodschap voor vervuilers: Betaal de prijs

In Egypte verdorren olijfgewassen onder hevige hittegolven. In Fiji trekken hele dorpen zich landinwaarts terug om te ontsnappen aan het stijgende water. In Pakistan kwamen deze zomer door overstromingen 1.700 mensen om het leven en kwam een ​​derde van het land onder water te staan.

Ze behoren tot tientallen ontwikkelingslanden die te maken hebben met onomkeerbare schade door klimaatverandering, maar weinig doen om de crisis te veroorzaken. En ze eisen herstelbetalingen van de partijen die zij als verantwoordelijk beschouwen: de rijkere landen die decennialang olie, gas en kolen hebben verbrand en de vervuiling hebben veroorzaakt die de planeet gevaarlijk opwarmt.

In alle culturen en eeuwenlang is het idee dat als je het eigendom van je buurman beschadigt, je schadevergoeding verschuldigd bent, een veel voorkomend idee, zelfs in de Bijbel.

Maar zowel juridisch als in de praktijk was het erg moeilijk om dit principe toe te passen op klimaatverandering. Rijke landen zoals de Verenigde Staten en de Europese Unie hebben zich verzet tegen het idee om arme landen expliciet te compenseren voor reeds aan de gang zijnde klimaatrampen, uit angst dat het hen zou blootstellen aan onbeperkte aansprakelijkheid.

als zodanig VN-klimaatbesprekingen Bij de opening op zondag in Sharm El Sheikh, Egypte, staat de discussie over verliezen en schade centraal. Egypte, het gastland en Pakistan, dat een groep van 77 ontwikkelingslanden leidt, zijn er voor het eerst in geslaagd de kwestie officieel op de agenda te zetten.

Simon Steele, de klimaatchef van de VN, zei dat het besluit om het op de agenda te zetten “een goede voorbode is” voor een compromis tegen het einde van de top.

De kwestie is dit jaar onvermijdelijk, aangezien leiders van bijna 200 landen samenkomen op het Afrikaanse continent, waar miljoenen mensen het risico lopen te verhongeren als gevolg van de droogte die wordt verergerd door de klimaatverandering. En vooruitgang in de wetenschap stelde onderzoekers in staat om het aantal te bepalen De rol die de opwarming van de aarde speelt bij rampen, wat het argument versterkt dat rijke landen hebben De helft van alle broeikasgassen is sinds 1850 uitgestotenJe draagt ​​een grote verantwoordelijkheid.

Over de verwoestende overstromingen in het land zei Bilawal Bhutto Zardari, de Pakistaanse minister van Buitenlandse Zaken, in september: “Wat we zoeken is geen liefdadigheid, geen aalmoes, geen hulp – maar gerechtigheid.” Wetenschappers zeggen verergerd door de opwarming van de aarde. “Dendertig miljoen Pakistanen zetten hun leven en levensonderhoud in voor industrialisatie in grotere landen.”

Vorig jaar hebben rijke landen tegen 2025 jaarlijks $ 40 miljard toegezegd om arme landen te helpen met maatregelen voor klimaatadaptatie, zoals het bouwen van waterkeringen. Maar de VN-rapport Naar schatting is dit minder dan een vijfde van wat ontwikkelingslanden nodig hebben. Dit heeft geleid tot een toenemende roep om gescheiden financiering van verlies en schade om de gevolgen van klimaatrampen op te vangen waartegen landen zich niet kunnen beschermen.

Onder toenemende druk stemde John Kerry, de klimaatgezant van president Biden, ermee in om het idee van het financieren van verlies en schade te bespreken – een stap die hielp een bittere strijd over de agenda van de top te voorkomen.

Maar dit is verre van akkoord te gaan met een nieuw fonds. De VS zijn al achtergebleven bij hun eerdere beloften om arme landen te helpen over te schakelen op schonere energie of zich aan te passen aan klimaatbedreigingen door bijvoorbeeld zeeweringen te bouwen. Vorig jaar vroegen de senaatsdemocraten $ 3,1 miljard aan klimaatfinanciering voor 2022, maar kregen slechts $ 1 miljard. Terwijl de Republikeinen, die grotendeels tegen klimaathulp zijn, zich voorbereiden om winst te maken bij de tussentijdse verkiezingen van dinsdag, zien de vooruitzichten voor het nieuwe geld er somber uit.

“De politieke basis bestaat gewoon niet”, zei senator Jeff Merkley, D-Oregon, eraan toevoegend dat hij van mening was dat de Verenigde Staten een “morele verantwoordelijkheid” hadden om het verlies en de schade aan te pakken.

Europeanen maken zich zorgen dat als ze akkoord gaan met een fonds, ze de tas in handen kunnen houden als de volgende Amerikaanse president het idee afwijst.

Hoe ziet verlies en schade eruit?

In Turkana, een semi-aride regio in het noordwesten van Kenia die tot de armste van het land behoort, zijn de verliezen en schade verre van abstract.

De regio ervaart nu het vierde achtereenvolgende jaar van ernstige droogte en sommige wetenschappers We zien een langdurige droogtrend. De meeste van de 900.000 mensen van Turkana zijn herders die hun brood verdienen met het fokken van vee en kuddes hebben zien sterven door gebrek aan water. De helft van de bevolking lijdt honger. Sommige herders staken de grens over naar Oeganda of Zuid-Soedan op zoek naar groenere weiden, wat resulteerde in gewelddadige conflicten.

Lokale functionarissen maakten dringende plannen om zich aan te passen: meer putten graven om watervoerende lagen aan te boren, dammen bouwen om water op te slaan als het regent en mensen helpen over te schakelen op veerkrachtigere vormen van landbouw. Maar geld is een obstakel. Clement Ndio, Turkana County Climate Change Manager, zei dat het volledige plan ongeveer $ 200 miljoen per jaar zou kunnen kosten, het dubbele van het jaarlijkse budget van de provincie.

Dit maakt Turkana extreem kwetsbaar in de huidige crisis. Ambtenaren hebben dit jaar moeite om noodvoedselhulp te leveren, waardoor er minder middelen overblijven om toekomstige droogtes het hoofd te bieden.

“Nu moeten we ons concentreren op het redden van levens en het aanpakken van ondervoeding”, zei dhr. Nadio. Maar we moeten ons ook richten op het weerbaarder maken van mensen tegen toekomstige klimaatschokken. We doen ons best. Maar dat kunnen we niet allemaal doen met de middelen die we hebben.”

Hoewel de Verenigde Naties de verliezen en schade niet officieel hebben vastgesteld, kan het gaan om verwoesting veroorzaakt door zwaar weer dat wordt verergerd door de opwarming van de aarde. in 2019, orkaan Dorian De Bahama’s overstroomden, waardoor winden tot 185 mph en 23 voet stormen die huizen, wegen en de luchthaven verwoestten. Schade: $ 3,4 miljard, een kwart van de economie van het land.

Het kan ook langzame verliezen omvatten die moeilijk te kwantificeren zijn, zoals in het geval van zoutboeren in Bangladesh die hun baan verloren als gevolg van vloed en stortregens die de productie belemmeren, of gemeenschappen in Micronesië Ik zag oude graven Vast komen te zitten in de kruipende oceanen.

“Als we de uitstoot vroeg genoeg verminderen, hoeven we ons niet aan te passen, en als we ons vroeg genoeg aanpassen, zullen we geen verliezen en schade lijden”, zegt Avinash Persaud, adviseur van de premier van Barbados. “Maar we hebben niet vroeg genoeg gehandeld, dus nu moeten we ze alle drie doen.”

Omdat de tarieven zo uitgebreid zijn, is het moeilijk om de omvang van de financiële verliezen en schade die daaruit kunnen voortvloeien te berekenen. Een Studies worden vaak aangehaald Geschat wordt dat ontwikkelingslanden tegen 2030 jaarlijks tussen de $ 290 miljard en $ 580 miljard aan klimaatschade kunnen lijden, zelfs na aanpassingsinspanningen. Dat kan tegen 2050 oplopen tot 1,7 biljoen dollar.

In het verleden hebben rijke landen gesuggereerd dat dergelijke rampen kunnen worden beperkt door humanitaire hulp of bestaande verzekeringen.

Ontwikkelingslanden zeggen dat dit onaanvaardbaar is. door enkele schattingenMeer dan de helft van de VN-oproepen voor donaties na weersrampen zijn al onvervuld gebleven. Verzekeringen zijn niet geschikt voor huizen die binnenkort zullen worden verzwolgen door stijgende zeeën. In plaats daarvan moesten arme landen schulden aangaan om te herbouwen.

Zonder financiering die is bestemd voor verlies en schade, heeft het klimaat gevolgen, aldus Leah Nicholson, senior adviseur van AOSIS Het zal de eilandnaties dwingen “In onhoudbare schulden stopt het de ontwikkeling en maakt het ons gegijzeld voor willekeurige liefdadigheidsdaden.”

Er dreigt een politieke strijd

Met zoveel geld op het spel, zullen discussies over verliezen en schade in Egypte zeker omstreden zijn.

Achter de schermen zeggen Amerikaanse functionarissen dat ze bezorgd zijn dat het nieuwe fonds slecht gedefinieerd en onpraktisch is.

Sommige rijke landen zeggen ook dat China, dat momenteel ’s werelds grootste uitstoter is, evenals exporteurs van fossiele brandstoffen zoals Qatar en Saoedi-Arabië, zouden moeten bijdragen. Dit zou tot een grote strijd kunnen leiden, aangezien die landen traditioneel niet verantwoordelijk worden gehouden voor klimaathulp.

Misschien wel de grootste uitdaging is dat elk aspect erin is geëtst: ontwikkelingslanden en activisten beschouwen verlies en schade als een kwestie van gerechtigheid, terwijl rijke landen tekeer gaan bij het idee van schuld.

De heer Kerry erkende de Verenigde Staten, die sinds de jaren 1880 steenkool hebben verbrand om elektriciteit op te wekken en Het is de grootste historische impuls, verantwoordelijkheid nemen voor klimaatverandering. Maar hij voerde ook aan dat tegen de jaren tachtig, toen regeringen het er algemeen over eens waren dat de uitstoot van kooldioxide door olie, gas en steenkool de planeet opwarmde, opkomende landen ook fossiele brandstoffen verbrandden.

“Als je vanaf daar wilt meten, in het tempo dat we volgen, hebben twee landen het potentieel om onze historische emissies te overschrijden,” zei Kerry. “Ja, we hebben steenkool verbrand en dat gedaan. Maar raad eens wie steenkool heeft verbrand? Al die andere landen. Zijn ze vrijgesteld?”

Er wachten ons moeilijke problemen

Als staten het er in ieder geval in principe over eens zijn een verlies- en schadefonds op te richten, zullen ze zich moeten gaan verdiepen in de lastige vraagstukken: wie verdient hulp en hoeveel? Hoe zorgen we ervoor dat geld wordt besteed op een manier die ten goede komt aan de mensen die het het meest nodig hebben?

David Michael Terungwa is voorzitter van het Global Initiative for Food Security and Ecosystem Conservation in Nigeria. Hij hoorde onlangs dat het huis van een vriend was overstroomd in de staat Benue Overstromingen ontheemden meer dan 100.000 mensen De vernietiging van 140 duizend hectare landbouwgrond.

“Ik sprak met een jonge man die al zijn kippen verloor in de overstromingen”, zei dhr. Terongwa. “Als er één ding is, een klimaatverzekering, kan die worden teruggevorderd en kan hij zijn leven opnieuw beginnen of een bedrijf starten. Als we het hebben over verliezen en schade, dan denk ik aan lokale boeren.”

Maar hij zei ook bezorgd te zijn dat regeringen het geld zouden gebruiken om eenvoudigweg weer op te bouwen in kwetsbare gebieden die in de toekomst zouden worden weggevaagd door rampen.

Ontwikkelingslanden zeggen dat dergelijke vragen geen reden zijn om niets te doen. De eerste stap is om af te spreken dat er financiering voor verlies en schade moet bestaan; Details kunnen later worden uitgewerkt.

Voorlopig gaan de verliezen door.

Hassan Abu Bakr, een professor in de landbouw aan de universiteit van Caïro die een olijfgaard bezit buiten de stad, zei dat hij in een depressie is verzonken omdat frequente hittegolven zijn gewassen hebben vernietigd door hen de “winteruren” te ontnemen die ze nodig hebben om te gedijen. Dit jaar waren zijn olijven kleiner dan ooit en de meeste werden op de markt afgewezen.

“Klimaatverandering is niet iets dat in de toekomst zal gebeuren”, zei hij. “Ze is hier en nu en ze slaat ons.”

Compensatie kan helpen, maar de zorgen van de heer Abu Bakr gaan verder dan dat.

“Je kunt geld doneren, maar hoe zit het met olijfbomen?” Hij zei. “We moeten de bomen redden.”