Pachinko review: een boeiend historisch epos op Apple TV Plus

Horloge pachinko Het is een publiek hebben dat iets dieps en heiligs heeft. Het meest ambitieuze project van Apple TV Plus tot nu toe, een bewerking van de gelijknamige bestseller van Min Jin Lee, is een subliem epos dat culturele identiteiten, nationale geschiedenis, intergenerationele herinnering en rouw in twijfel trekt.

De serie van acht afleveringen volgt Sonja door de beroering in haar leven in de 20e eeuw, te beginnen met haar geboorte in de zuidelijke havenstad Busan tijdens de Japanse kolonisatie van Korea. Uitzonderlijke durf en oprechtheid van visie resoneren in elke laag pachinkoHet verhaal is doordrenkt met vlammende menselijkheid, de legeringen zijn doordacht en het project beschikt over een formidabel multinationaal team van producenten, consultants en bemanning. Zelfs details zoals ondertitels – geel gekleurd voor Koreaanse dialoog en blauw voor Japans – introduceren culturele nuances en complexiteit, waardoor een minder goed geïnformeerde kijker actief met de tekst moet omgaan.

pachinko Het zal ongetwijfeld anders overkomen bij verschillende doelgroepen, afhankelijk van hun nabijheid tot de historische context van de show, maar uiteindelijk is dit een verhaal dat een spirituele reactie zoekt – een verhaal dat onuitwisbaar in het bewustzijn van de kijker zal blijven.

Geregisseerd door Justin Chun (Blauwe bioEn de jock) En de Cogunada (na yangEn de Columbus), springt de serie tussen het begin van de 20e eeuw in Korea en de jaren 80 in Japan, en neemt ze vele andere omwegen. We ontmoeten een hele reeks personages uit Sunja’s leven: haar ouders, haar verloofde, haar kinderen, haar zus, haar man en haar ouders die in het huis van haar ouders en kleinzoon, Solomon Baek wonen. Het karakter van Sonja wordt gespeeld door de cast van drie beeldschone actrices, Jun Yo Na (in haar kinderjaren), Kim Min Ha (in haar tienerjaren) en Academy Award-winnaar Yoon Yeoh Jung (in haar latere jaren). pachinko Het bevat ook Lee Min-ho (Koh Han-su), Anna Sawai (Naomi) en Jin Ha (Solomon Baek).

Niet-lineaire constructie van tijd in pachinko De serie markeert een belangrijke afwijking van Lee’s roman, die chronologisch evolueert, waardoor deze aanpassing een radicaal ander project wordt. Sommige pachinkoHet springt majestueus tussen verleden en heden – ter illustratie van thema’s als ontheemding, culturele identiteit, dood, migratie, verlangen en ambitie. Om getuige te zijn van de volledige geschiedenis, is het gemakkelijk om gecharmeerd te raken van de karakters van Pachinko, om de strijd uit het verleden te begrijpen die hen belast en hen verlicht.

In deze betere nevenschikking, pachinkoDe ogenblikkelijke bewegingen geven het heden de allure van het verleden en de heiligheid van de grote oude verhalen. Bijvoorbeeld een kom Koreaanse witte rijst (“origineel” en “zoeter”) die Senja eet tijdens een volgend bezoek zainichi Het huis van de dame kreeg plotseling oude betekenissen: de echo van de kindertijd, de vrijgevigheid van de graanverkoper, het geschenk van het afscheid van een moeder. Door gebeurtenissen uit het verleden te kennen door de onderbreking van scènes, worden deze betekenissen geraakt door het heilige verdriet van alles wat iemand liefhad en verloor, maar ook ingetogen door de troost die de herinnering brengt.

Op andere momenten is het echter de vraag of deze tijdsprongen Sunja’s saaie ervaring zijn omwille van de spanning op de televisie en de emotionele reis onderbreken die een kijker met Sunja zou kunnen maken. pachinko Het zou beter hebben gewerkt als hij zuinig was geweest met het aantal sneden tussen het verleden en het heden, zodat kijkers bij de personages konden blijven en met hen mee konden groeien. Een aflevering in het laatste deel van de serie neemt ook een historische wending die bijzonder los staat van de rest van het verhaal. Deze bultjes nemen de glans echter niet weg pachinko De pure kracht en het momentum van haar verhaal drijft het nadrukkelijk van begin tot eind.

Naast zijn preoccupatie met tijd, pachinko Het is ook een meditatie op de aarde. Solomon Bey, Sonja’s kleinzoon, goed verzorgd en opgeleid in Amerika, zit gevangen tussen verschillende identiteiten en culturen. Ondanks het feit dat hij een staat van dienst had met succesvolle deals, werd hem een ​​loonsverhoging en promotie geweigerd – en het daarmee gepaard gaande respect – bij zijn financiële firma in New York. Om indruk te maken op het senior management, staat hij voor de uitdaging om een ​​laatste klein stukje grond te bemachtigen op een locatie in Tokio die gepland is voor toekomstige hotelontwikkeling. Hij is onaangedaan door de “One Land Ownership”[ing] De hele deal is een gijzelaar” – een ouderling zainichi Koreaanse dame, Han’s grootmoeder. Ze weigerde haar huis op de site te verkopen en sloeg herhaalde aanbiedingen van ontwikkelaars af.

Een panoramisch zicht op de gigantische bouwkranen en apparatuur die al op het terrein staan, laat zien dat de grond rondom vlak is. Het gebied is somber bruin geworden, klaar voor de ontwikkeling van de torenhoge torenspitsen en torenhoge hoogten van Tokio, een onschendbaar bewijs dat de machines van kosmopolitische en kapitalistische vooruitgang nog steeds springlevend zijn. We weten dat oma Han – die in 1929 naar Japan verhuisde – het perceel in 1955 kocht voor 4.000 yen. Naast het delen van de verhalen en culturele achtergronden van zijn grootmoeder die vergelijkbaar zijn met Icebreaker, probeert Solomon oma Han te charmeren met zeldzame geschenken en een groeiend aanbod ter waarde van 1 miljard yen, maar ze is nog steeds niet bereid om het huis te verkopen. Hij stelt haar gerust: “Oma, u hebt gewonnen. Vandaag zult u een groot fortuin veiligstellen voor uw kinderen en hun kinderen.” De collega van Solomon, die Tom Andrews schreeuwt, kan het niet begrijpen en beschrijft het complot van oma Han als ‘een klein stukje smerig land’. Een andere collega, Naomi, suggereert tactvol: “Het gaat niet om het geld, en het gaat niet om haar.”

Oma Han vertelt Solomon pijnlijk dat haar kinderen, die in Japan zijn geboren en getogen, ‘niet eens de taal kennen waarvan hun moeder droomt’. De Japanse bezetting van Korea rukte haar vaderland onder haar voeten weg, dwong haar om naar Tokio te verhuizen en splitste vervolgens haar geboorteland Koreaans van haar kinderen en nakomelingen. Als land het begin is van verbondenheid, dan is kolonialisme de pijnlijke breuk van dit principe: de kolonisator wordt ballingschap in zijn eigen huis. Voor een oudere Koreaanse vrouw die haar huis in Tokio niet wil verkopen, is het vasthouden aan dit stuk land in haar koloniale land dus een daad van radicalisme – een verlossende rebellie, een herovering van de ruimte geboren uit de as van een persoonlijke en nationale tragedie. .

In veel opzichten is de omvang van het bestand pachinko De serie gaat veel verder dan de kleine schermen die we erop zien. Het spreekt tot – en daagt uit – ons culturele moment. pachinko Het is een (langverwachte) herdefiniëring van wat “support” -inhoud zou kunnen zijn van een grote speler: wie vertelt hun verhaal, waar ze vandaan komen en wie zou meer stoelen aan tafel moeten hebben. Pachinko heeft de kwaliteiten die het de nieuwe standaard maken voor wat een streamingapparaat kan nastreven, gezien de internationale middelen, het wereldwijde bereik en de creatieve expressie die een streamingplatform als Apple TV Plus biedt. Bij pachinkoApple heeft een buitengewoon project met elkaar verweven waarvan we hopen dat het een goed voorteken zal zijn voor de toekomst.

pachinko Voor de eerste keer Apple TV Plus Op 25 maart.