- Geschreven door Ian Watson
- Politiek correspondent, BBC News
Het conflict in het Midden-Oosten heeft een diepgaande impact gehad op de Britse politiek.
Eerder deze week waarschuwde Rishi Sunak voor ‘polarisatie’ in het debat.
Aan de andere kant de verstoten Labour-kandidaat bij de tussentijdse verkiezingen in Rochdale, Azhar Ali. Hij legde verklaringen af waarvan algemeen werd beweerd dat ze antisemitisch waren.
Maar vertegenwoordigt het drama van de overwinning van George Galloway in Rochdale een echte crisis voor de belangrijkste partijen?
De winnaar beweerde dat hij hen had verslagen.
En ja hoor, de Conservatieve stemmen in Rochdale daalden met 19 punten.
Maar in verkiezingscampagnes waarin het conflict in het Midden-Oosten een minder prominente kwestie was, is het ook aanzienlijk gedaald – met 21 punten bij de recente tussentijdse verkiezingen in Kingswood, en met ongeveer 37 punten in Wellingborough.
Wat vertelt het Rochdale-resultaat ons over Labour?
Ik zou aarzelen om verregaande conclusies te trekken.
Het is duidelijk dat de partij een fout heeft gemaakt bij het kiezen van haar kandidaat en aanvankelijk terughoudend was om hem te verloochenen.
Sir Keir Starmer bood eerder op vrijdag zijn excuses aan aan de kiezers in de stad.
Ze verloochenden echter dat meneer Ali dat wel deed. De partij sloot haar campagnehoofdkwartier en beval haar leden niet bij haar aan te kloppen.
Daarom is het onmogelijk om te weten of de heer Galloway een verpletterende overwinning zou hebben behaald – of welke overwinning dan ook – als Labour daar daadwerkelijk campagne had gevoerd.
Om verdeeldheid te voorkomen die destructief zou kunnen zijn, is de positie van de leiding van de Labour-partij over Gaza de laatste tijd ‘geëvolueerd’, terwijl de roep om een ‘humanitaire wapenstilstand’ is geëscaleerd naar eisen van ‘een onmiddellijk staakt-het-vuren om humanitaire redenen’.
Wat dus nog moet worden getest, is of pro-Palestijnse kiezers deze verschuiving zullen verwelkomen, of de partij zullen straffen voor de tijd die het kostte om daar te komen.
Het resultaat van Rochdale levert zeker meer op dan slechts een klein lokaal probleem voor Labour.
Sommige partijparlementsleden deelden privé hun mening over de overwinning van Galloway.
Over het geheel genomen was het een deprimerend gevoel.
En in sommige gevallen angst.
Er bestond angst dat dit verdere verdeeldheid binnen en tussen gemeenschappen zou kunnen bevorderen.
Ze waren van mening dat de overwinning van Galloway – en zijn aanstaande terugkeer in het parlement – hem een platform hadden gegeven en dat zijn bijdrage aan de politiek giftig zou zijn.
Het was niet alleen de mening van de linkse Labour-parlementsleden dat de waargenomen traagheid van de leiders bij het veranderen van hun standpunt over Gaza hielp een ruimte te creëren waarin de heer Galloway kon floreren.
Ze waren echter allemaal van mening dat het partijbeleid nu op de juiste plaats zat.
Kijk: Galloway houdt Labour's overwinningstoespraak tijdens de tussentijdse verkiezingen
Het lijkt onwaarschijnlijk dat Rochdale een voorbode is van een breder electoraal onheil.
Labour won met gemak de tussentijdse verkiezingen in Kingswood en Wellingborough, die plaatsvonden nadat er ruzie uitbrak tussen de Rochdale-kandidaten en voordat Labour een “humanitair staakt-het-vuren” afkondigde.
Deze twee gebieden hebben geen grote aantallen moslims, in tegenstelling tot Rochdale, waar moslims ongeveer 30% van het electoraat uitmaken.
Maar insiders van de partij zeggen in hun focusgroepen dat de zin die ze het vaakst horen 'tijd voor verandering' is.
Dus de heer Galloway – wie hij ook was, een begaafd campagnevoerder – was de verandering die Rochdale teweegbracht.
Hij droeg zijn overwinning op aan Gaza, maar voerde ook campagne voor lokale en mondiale kwesties in Rochdale – zoals de verslechterende toestand van het stadscentrum en het ontbreken van een kraamafdeling.
Het kan dus zijn dat hij zijn zorgen heeft geuit, waar volgens sommige kiezers voorheen geen gehoor aan was gegeven.
Maar in de meeste delen van het land is de verandering nog steeds de Labour Party, die momenteel met een ruime marge aan de leiding staat in de peilingen.
Er was enig optimisme onder Labour-parlementsleden dat de partij Rochdale opnieuw zou kunnen winnen bij de algemene verkiezingen.
Ze deed dat in Bradford in 2015 – nadat ze in 2012 een tussentijdse verkiezing had verloren van Galloway.
In zijn overwinningstoespraak noemde Galloway enkele andere Labour-zetels die gevaar zouden kunnen lopen.
Terwijl sommige Labour-parlementsleden de overwinning van Galloway uniek vonden, waren anderen van mening dat de greep van Labour op een klein handjevol kiesdistricten kwetsbaar zou kunnen zijn.
In Tower Hamlets, Oost-Londen, versloeg de linkse kandidaat Lutfur Rahman de kandidaat van de Labour Party om in 2022 burgemeester te worden, nog voordat het conflict in het Midden-Oosten uitbrak.
Het parlementaire kiesdistrict Bethnal Green en Bow, dat de heer Galloway zelf tussen 2005 en 2010 bekleedde, bevindt zich in de stad.
Het nieuw gekozen parlementslid voor Rochdale heeft het vooruitzicht geopperd dat de Britse Labour Party bij de algemene verkiezingen 60 zetels zal behalen.
Sommige Labour-parlementsleden maken zich meer zorgen over het feit dat de Groene kandidaten een potentiële meerderheid zullen veroveren.
Sommige aanhangers van het staakt-het-vuren van Jeremy Corbyn bespreken ook of ze een aantal zetels van Labour moeten betwisten.
Ilford North, in handen van schaduwminister van Volksgezondheid Wes Streeting, wordt gezien als een bijzonder begeerde prijs.
Terwijl weinigen in Labour-kringen geloven dat oppositie van links enige serieuze impact zal hebben op de uitslag van de algemene verkiezingen, zullen sommige partijparlementsleden waarschijnlijk nerveus blijven zolang het conflict in Gaza voortduurt.
More Stories
Het gebrek aan sneeuw op de berg Fuji is een groot probleem
Een functionaris zegt dat een dodelijke Israëlische aanval gericht was op een “waarnemer” op het dak van een gebouw in Beit Lahia
Groot budget – voor belastingen, leningen en uitgaven