Salomonseilanden: verkiezingen in de Stille Oceaan worden nauwlettend gevolgd door China en het Westen

Op de Salomonseilanden staat de avond vóór de verkiezingen bekend als “Duivelsnacht”.

Politieke kandidaten bieden steekpenningen aan en delen alles uit, van contant geld tot zakken rijst en in China gemaakte zonnepanelen om op het laatste moment stemmen binnen te halen.

Het kopen van stemmen is een veelgebruikte tactiek bij verkiezingen in het Pacifische land, en is moeilijk uit te roeien, ondanks strengere kieswetten.

Maar dat is niet de reden waarom enkele van de grootmachten ter wereld zo nauwlettend letten op de stemming van woensdag.

Deze afgelegen eilandstaat speelt een cruciale rol in de strijd tussen China en de Verenigde Staten – met bondgenoot Australië – over de invloed in de regio.

Maar terug op het terrein zullen de kiezers zich vooral op hun onmiddellijke behoeften concentreren. Ruim 80% van de bevolking van 700.000 inwoners woont buiten de hoofdstad Honiara – van wie de meesten geen toegang hebben tot basisvoorzieningen zoals elektriciteit, medische hulp, scholen en vervoer.

De verkiezingen van woensdag – uitgesteld ten opzichte van vorig jaar – zijn de eerste keer dat burgers kunnen stemmen sinds de Salomonseilanden van het westen naar Peking zijn verschoven.

Als gevolg hiervan zou de stemming kunnen worden gezien als een ‘referendum’ over de omhelzing van China door de huidige leider Manasseh Sogavare, zegt geleerde Edward Kafanov, die door het land reisde voor zijn boek ‘Divided Islands’, dat de wending van het land naar Peking documenteert.

“De premier is zeer bedreven in het naar voren leunen [geopolitical competition] En om elk van deze grote en regionale machten tegen elkaar te manipuleren om ongelooflijke concessies te verkrijgen.”

De Salomonseilanden liggen ongeveer 1.600 kilometer (900 mijl) ten noorden van Australië en zijn een van de armste landen in de regio als gevolg van tientallen jaren van stammenconflicten.

Tot 2017 leidde Australië hier de vredesmissie.

Twee jaar na de terugtrekking van de missie koos premier Sogavare ervoor om de decennialange diplomatieke betrekkingen tussen zijn land en Taiwan op te geven ten gunste van Peking. Vervolgens tekende hij in 2022 een veiligheidsovereenkomst met China – waarvan de details nog steeds niet publiekelijk bekend zijn.

Dit heeft grote alarmbellen doen rinkelen voor Australië en zijn andere buurlanden in de Stille Oceaan. Op een gegeven moment was er sprake dat het verdrag de oprichting van een Chinese marinebasis in de door de VS gedomineerde Pacifische regio mogelijk zou maken, geruchten die Sogavare ontkende.

Als hij echter opnieuw wint, heeft de premier beloofd de banden alleen maar te zullen verdiepen. Hij beschouwt Peking als de bron van de toekomstige welvaart van zijn land, terwijl hij tegelijkertijd zijn antipathie tegen de traditionele partner Australië en de Verenigde Staten duidelijk maakt.

Sinds de deal zijn Chinese hulp en investeringen het land binnengestroomd, waardoor nieuwe stadions, wegen en andere infrastructuur zijn ontstaan. China is de belangrijkste infrastructuurpartner van de Salomonseilanden, vertelde Sogavare vorig jaar aan de Verenigde Naties.

Maar zijn politieke tegenstanders hebben zijn nabijheid tot China bekritiseerd en vragen zich af of dit de beste koers is voor het land. Sommigen hebben gezegd dat als ze aan de macht zouden komen, ze het veiligheidsverdrag met China zouden heroverwegen, terwijl anderen zeggen dat ze liever zouden samenwerken met traditionele westerse partners zoals Australië.

Mensen op ongeveer 900 eilanden gaan tussen 7.00 uur lokale tijd (23.00 uur GMT) en 16.00 uur naar de stembureaus om te stemmen op vertegenwoordigers op nationaal en regionaal niveau.

Er zijn nog vijftig parlementszetels te vervullen. Vervolgens vinden onderhandelingen plaats om een ​​regerende coalitie te vormen, waarbij vertegenwoordigers onderling stemmen om de premier te kiezen.

Historisch gezien zijn de partijlijnen niet vaststaand en stellen ruim honderd kandidaten zich kandidaat als onafhankelijken. Er zijn slechts twintig vrouwelijke kandidaten, wat een al lang bestaand probleem is.

Twee concurrerende coalities (DCGA en CARE) hebben genoeg kandidaten om beide te winnen, zegt Pacific-analist Meg Keane van het Australische Lowy Institute for Foreign Policy Research.

De belangrijkste kandidaten voor het premierschap zijn:

Afgezien van de geopolitiek zeggen analisten dat dit een verkiezing is die van groot belang is voor de ondersteuning van de democratie in een land met een geschiedenis van rellen en staatsgrepen.

De herinnering aan de recente rellen in de hoofdstad Honiara leeft nog steeds voort – waaronder een in 2021 toen demonstranten probeerden het huis van de premier in brand te steken toen de woede toenam over de waargenomen corruptie in de politieke klasse, de aanhoudende armoede en de verschuiving van het land naar China.

Het zijn ook pas de tweede verkiezing van het land sinds het vertrek van de door Australië geleide Regionale Hulpmissie.

Verkiezingswaarnemers zijn in het land aanwezig om te controleren of het stemmen aan eerlijke en vrije normen voldoet, te midden van al lang bestaande zorgen over praktijken als ‘Duivelsnacht’. Uit een verkiezingsmonitoringrapport van Australische academici bleek dat bij de laatste verkiezingen in 2019 Kandidaten verdeelden vrijelijk geld en andere goederen.

“Op de Salomonseilanden gaan de verkiezingen vooral over lokale kwesties en verplichtingen”, zegt dr. Keane. “Kandidaten met diepe zakken en rijke aanhangers zijn beter in staat om te lobbyen en zelfs stemmen te kopen.”

Maar corruptie is ook endemisch in onderhandelingen na de stemming, waar “geld, ministeriële beloften en inbeslagnames van hotels worden gebruikt om steun voor heersende coalities veilig te stellen.” Aldus dr. Keane in haar verkiezingsbriefje vorige week.

Sommige politici hebben ook beweerd dat Peking zich met de verkiezingen heeft bemoeid, en sommige onderzoekers hebben erop gewezen hoe dit gebeurde De Chinese ambassade presenteerde geschenken Visnetten, messen, watertanks en lampen op zonne-energie werden een paar dagen voor de stemming afgeleverd in de hoofdprovincie Malaita.

Uit eerder onderzoek door Australische academici is gebleken dat China, en daarvoor ook Taiwan, dollars investeerde in ‘ontwikkelingsfondsen voor kiesdistricten’ waar leden van het parlement effectief geld voor konden omkopen.

Dr. Kane zegt dat deze potten bijna uitsluitend naar parlementsleden vloeiden die premier Sogavare steunden.