Sam Smith: albumrecensie van Gloria

Het is prijzenseizoen, dus ik zou graag genomineerd worden Sam Smith Beste populaire film van 2022 in een tijdschriftprofiel. De post was New Yorks tijdschrift; de Het onderwerp was Joel Kim Posterschrijver en ster van de soulful van vorig jaar Trots en vooroordeel Gezichten Vuur eiland. Booster en zijn vrienden lopen naar huis van de homobar Silver Lake als hij de badkamer binnenloopt en naar buiten loopt om aan te kondigen: “Sam Smith komt eraan.” Smith wordt aan de lezer voorgesteld als “de eerste openlijk homoseksuele persoon waarvan wordt aangenomen dat hij de eerste openlijk homoseksuele persoon is die een Academy Award heeft gewonnen tijdens zijn dankwoord”, en bij hun aankomst vertelt hij het gezelschap over hun plannen om het graf van Anne Boleyn in de Tower of London als klein verjaardagsfeestje. Deze onverwachte verschijning in de wereld van Booster illustreert ook Smiths vreemde mix van echt ondernemerschap en cultureel conservatisme. Ze zijn een trotse, onbeschaamde popster en oude ziel met een flair voor maudlin. Wie “houdt het nog meer bij de Engelse date girls” tijdens het feesten met Hollywood’s queer royalty’s?

Je hoort zowel vrijheid als tederheid Gloria, een album dat resoluut en divers aanvoelt wanneer het wordt geconfronteerd met een carrière die vrijwel midden op de weg wordt gekaapt. Smid is beschreven Gloria Het wordt gedefinieerd als ‘emotionele, seksuele en spirituele bevrijding’, en als je Smith de afgelopen tien jaar hebt gevolgd, begrijp je dat dit soort onberouwvolle eigenliefde moeilijk te winnen is. Theatrale kracht dat eens Ik smeekte om een ​​one night stand om rond te komen Hij veranderde in een leuke minnaar en student homogeschiedenis, en proefde van RuPaul, Divine, Parijs staat in branden audiofragmenten van vroege Pride-marsen. Maar deze authentieke uitingen van zelf delen ruimte met een essentieel afsluitingspad Ed Sheeran’s “Dezelfde liefdeEn dit is het raadsel van hun carrière: het niveau van smaak en schrijven van Smith hield hun comfort niet bij.

Gloria Het levert veel van het kernplezier op dat je op elk Sam Smith-album zou verwachten: de opwinding van een begaafde zanger die zijn materiaal zin voor zin verkent en ondermijnt. Hier is het het leveringsvertrouwen van Smith dat het album een ​​beetje hoger in hun catalogus plaatst. Soms is het een refrein of een ballad die je weer op de hielen zit: de gladde vloeistofmars op het afsluitende ‘There’s No God’ of het kleverige, hebzuchtige refrein op één nummer’mijn wolk. Elders krijg je dezelfde schok die je krijgt als je een zanger hoort Adèle zet haar talenten om in De rots van de minnaar of chanson: “Wie weet dat zij kan doen Dat? ” Gloria beweegt zich tussen hyperpop, country, dancehall, disco, two-step en intiem, Kehlani-achtige R&B, hoewel het bereik van het materiaal uiteindelijk meer is dan een sprankelend voorbeeld van genretoerisme.