Stephen Curry liet zijn critici niets anders te zeggen

BOSTON – Nog een paar seconden in het NBA-seizoen van Stephen Curry toen hij zijn vader, Dell, langs een van de basislijnen zag zitten. ging naar knuffel hemToen viel hij in tranen op het veld.

“Het is surrealistisch”, zei Carey. “Ik wilde gewoon genieten van het moment omdat het zo speciaal was.”

Meer dan zes wedstrijden van de NBA Finals heeft Curry Golden State voorzien van een beperkt aantal prestaties die varieerden Van buitengewoon tot geweldig. Hij tikt langs muren van verdedigers om op en neer te joggen en maakt vervaagde jumpers ongedaan. Hij verbaasde sommige fans terwijl hij anderen demoraliseerde. Hij vroeg om de spotlight en gooide toen.

Hij veranderde het Hof in feite in zijn persoonlijke theater en de Celtics in zijn zwakke chips, en gaf optreden na optreden tijdens een tour van twee weken waarvan het enige minpunt was dat bijna iedereen kon anticiperen op het einde – met Curry die eenmaal als kampioen van het podium liep opnieuw.

Nadat Golden State donderdag Boston (103-90) versloeg om hun vierde titel in acht seizoenen te claimen, blikte Curry, 34, terug op de lange reis terug naar de top: verwondingen En de onevenwichtige verliezen, sceptici en onzekerheden. Hij herinnerde zich ook het moment waarop hij zich begon voor te bereiden op de start van het huidige seizoen – 371 dagen geleden.

“De laatste twee maanden van de play-offs, deze laatste drie jaar, deze afgelopen 48 uur – het was allemaal een emotionele achtbaan op en naast de grond,” zei Curry, “en je draagt ​​het allemaal dagelijks mee naar probeer een droom en een doel te bereiken zoals we vanavond deden.” .

De cijfers vertellen één verhaal, en het is de moeite waard om te benadrukken. Voor de serie scoorde Curry gemiddeld 31,2 punten, 6 rebounds en 5 assists tijdens het schieten van 48,2 procent vanuit het veld en 43,7 procent vanuit een 3-punts bereik. Hij werd unaniem gekozen als de belangrijkste speler in de finale.

“We zijn zwanger geworden en we zijn hier als kampioenen”, zei Draymond Green van Golden State.

maar er was De kunst van het maken van curry Ook in de serie, en het was een diepe herinnering aan alles wat hij deed om de manier waarop fans – en zelfs mede-gamers – over het spel denken te hervormen. De manier waarop hij het veld uitbreidt met interplanetair schieten. De manier waarop post-spelers ruimte creëren, is het gebruik van ophaalrollen. De manier waarop hij overal het gevoel van eigenwaarde van jonge spelers opkrikte.

“Als ik thuiskom in Milwaukee en het team van Al Ain University zie spelen en trainen, wil iedereen Steve zijn,” kevon looney Hij zei. “Iedereen wil een triple schieten, en ik heb zoiets van: ‘Man, je moet een beetje harder werken om te schieten zoals hij. Ik zie hem elke dag.’ “

Gedurende twee seizoenen natuurlijk in de nasleep van de Golden State-ramp, Een blessure ontsierde reis naar de finale van 2019Een deel van die vreugde ontbrak. De krijgers kwamen met elkaar in botsing in een langzaam wederopbouwproces.

Het team heeft dit seizoen de stukken weer in elkaar gezet, maar garanties waren er niet. Curry miste de laatste 12 wedstrijden van de reguliere competitie vanwege een verstuikte linkervoet en verergerde de blessure in Game 3 van de Finals. Het enige wat hij deed in Game 4 was 43 punten scoren om Golden State zelfs in de serie in twee games elk te helpen.

Hij liet zien dat hij dodelijk was in Game 5 en verloor al zijn 3-puntspogingen, maar Zijn ondersteuningsteam vulde de leegte. Onder hen: Andrew Wiggins en Jordan Paul, die hun games ontwikkelden tijdens de onderbreking van Golden State zonder de play-offs en onmisbaar waren in het naseizoen.

“Onze jongens geloofden dat we terug konden komen op dit punt en konden winnen”, zei Curry. “En zelfs als het voor niemand logisch was toen we het zeiden, al deze dingen zijn belangrijk.”

Voor Game 6 op donderdag brak Curry het hele buffet. Hij gebruikte een neppomp om Al Horford van de Celtics naar een dure rij stoelen te sturen. Hij lokte verdedigers in vallen en drukte op passes om zijn teamgenoten te snijden. Na een grote golf in het derde kwart staarde hij naar de menigte en wees met zijn ringvinger. (Vertaling: hij was klaar voor meer juwelen.)

Carrie begon emotioneel te worden toen… Boston-coach Im Odoka Hij riep zijn reserves van de bank met iets meer dan een minuut te gaan, afstand doen van de serie en het kampioenschap. Toen ze alleen in het midden van de rechtbank stond, leek Carrie te lachen en te huilen tegelijk, een heerlijke mengelmoes van emoties.

‘Je kunt je voorstellen wat de gevoelens zouden zijn,’ zei hij, ‘maar het is anders.’

In een wereld van sporten die wordt geconsumeerd door debatshows, ongeïnformeerde meningen en verhitte opmerkingen op sociale media, lijken twee supersterren – onterecht – Curry als dampen te volgen. De eerste is dat hij zijn team niet hielp om een ​​titel te winnen zonder Kevin Durant en niet een eventuele tegenstander versloeg die op volle kracht was. De tweede is dat hij niet werd uitgeroepen tot beste speler in de finale

Geïnteresseerd of niet, Curry onderdrukte beide verhalen tegen de Celtics, een team dat al zijn jonge sterren in uniform had en zelfs Marcus Smartde Defensive Player of the Year van de competitie, die goede delen van de serie doorbracht met zijn armen in Curry’s shirt.

Golden State-coach Steve Kerr zei van zijn kant dat er maar één prestatie ontbrak op Curry’s cv: een Olympische gouden medaille. (Het zou genoteerd moeten worden dat Kerr coacht het nationale herenteam van de VS.)

‘Sorry, ik kon het niet laten,’ zei Kerr. “Eerlijk gezegd, alles is de beste speler in de finale? Ik denk dat zijn carrière onberispelijk is geweest, en dat is het enige dat we kunnen vinden. Dus het is geweldig om dat vakje voor hem aan te vinken. Maar het is echt moeilijk voor mij om te denken dat dat blootgesteld. Hij heeft het al.”

Na de wedstrijd, toen de spelers en coaches van Golden State zich op het podium begonnen te verzamelen om de trofee uit te reiken, omhelsde Curry elk van hen één voor één.

“Terug naar de top, 30!” zei Lonnie, wijzend op Carrie’s kostuumnummer.

Toen Curry op weg was naar een tunnel aan de zijkant van het stadion, eisten gestrande fans dat hij dichter bij het veld kwam, dichter bij Curry, voordat hij uit het zicht verdween. Hij kauwde op zijn overwinningssigaar terwijl hij zijn World Cup Finals MVP-trofee hoog hield en hem een, twee, drie keer naar de hemel duwde.

Niemand kan het missen.