Trudeau roept partijgenoten op om af te treden

De Canadese premier Justin Trudeau werd woensdag geconfronteerd met de grootste uitdaging voor zijn leiderschap door collega-gekozen leden van de Liberale Partij tijdens een bijeenkomst achter gesloten deuren, waar hem werd aangespoord af te treden om te voorkomen dat de kansen van de partij bij de volgende verkiezingen zouden worden getorpedeerd.

Al meer dan een jaar lopen de liberalen van Trudeau in de opiniepeilingen met dubbele cijfers achter op de Conservatieven, wat erop wijst dat de Liberale Partij een verpletterende nederlaag te wachten staat bij de volgende verkiezingen, die in oktober volgend jaar gehouden moeten worden.

De paniek binnen de partij nam toe nadat de liberalen onlangs de parlementsverkiezingen hadden verloren, vooral in gebieden die als hun bolwerk werden beschouwd.

De groeiende onvrede was woensdag zichtbaar, toen de meeste van de 153 liberale parlementsleden in Ottawa bijeenkwamen voor een geplande caucusvergadering.

Hoewel de caucusprocedure doorgaans geheim is, ontving de heer Trudeau, volgens Canadese media die anonieme bronnen citeerden, een brief ondertekend door ongeveer twintig caucusleden waarin hij werd opgeroepen af ​​te treden.

Het bericht circuleerde enkele dagen, maar werd strikt vertrouwelijk behandeld.

Volgens Canadese media bekritiseerden ongeveer twintig liberale leden het leiderschap van de heer Trudeau nadat de brief tijdens de drie uur en zeventien minuten durende bijeenkomst was voorgelezen.

De heer Trudeau vertelde de besloten vergadering dat hij de geuite zorgen in overweging zou nemen, zo meldde CBC News.

Geen van de partijleden die voor of na de bijeenkomst met de media spraken, daagde de heer Trudeau publiekelijk uit, en de meesten zeiden dat ze zijn leiderschap nog steeds steunen.

Terwijl hij snel langs een rij verslaggevers buiten de vergaderruimte liep, zei de heer Trudeau eenvoudigweg: “De Liberale Partij is sterk en verenigd.”

Later, in het Lagerhuis, vroeg Pierre Poilièvre, de leider van de Conservatieve Partij en de belangrijkste politieke rivaal van de premier, de heer Trudeau herhaaldelijk of hij wilde luisteren naar degenen die wilden dat hij aftrad of onmiddellijk verkiezingen uitschreef.

“In onze caucus zijn mensen altijd vrij geweest om hun mening te uiten”, zei de heer Trudeau.

Mark Miller, de minister van immigratie en sinds de middelbare school een vriend van de heer Trudeau, zei na de partijvergadering dat hij niet verwachtte dat de premier zou aftreden.

“Dit is geen rode situatie”, zei de heer Miller tegen verslaggevers. Hij zei dat de premier ‘met de waarheid om kon gaan’.

Sprekend over de heer Trudeau voegde hij eraan toe: “Hij is heel duidelijk over zijn bedoelingen, en ik verwacht niet dat die bedoelingen zullen veranderen.”

Omdat Canadezen alleen op hun plaatselijke parlementslid stemmen, zijn het politieke lot van de heer Trudeau en dat van leden van het liberale blok met elkaar verweven. Als de kiezers de heer Trudeau en de liberalen afwijzen, zullen ze dat doen door de huidige liberale leden uit hun ambt te zetten.

De heer Trudeau heeft herhaaldelijk gezegd dat hij van plan is zijn partij naar de volgende verkiezingen te leiden. In theorie zouden er op elk moment verkiezingen kunnen worden uitgeschreven als de liberale regering, die niet de meerderheid van de stemmen in het parlement controleert, wordt verslagen door een motie van wantrouwen of door belangrijke wetgeving.

De Liberale Partij beschikt niet over een mechanisme om de heer Trudeau tot aftreden te dwingen. Maar als hij aftreedt, zullen de partijleden een opvolger kiezen.

Hoewel de details van wat er tijdens de bijeenkomst van woensdag is gezegd onduidelijk zijn, zeggen sommige analisten dat dit de positie van de heer Trudeau waarschijnlijk verder zal verzwakken.

“Misschien gaan ze daar naar binnen en laten het scheuren en voelen ze zich beter”, zegt Lori Turnbull, een politicoloog en professor aan de Dalhousie Universiteit in Halifax, Nova Scotia. “Maar ik zie niet in hoe dit ‘we zijn één grote, gelukkige familie’-gedoe nog lang zal voortduren.”

De liberalen hebben geen duidelijke opvolger voor de heer Trudeau, en het wegwerken van een impopulaire leider is in Canada nooit een succesformule geweest. Nadat Brian Mulroney aftrad als premier na een ineenstorting van de steun in de peilingen in 1993, daalden de Progressieve Conservatieven, zoals ze toen bekend stonden, naar slechts twee van de 156 zetels bij de algemene verkiezingen die enkele maanden later volgden.

Hoewel kwesties als de hoge kosten van huisvesting en de inflatie de ontevredenheid van de kiezers over de heer Trudeau hebben aangewakkerd, kan zijn lange ambtstermijn ook een rol spelen.

De heer Trudeau is al negen jaar aan de macht, en geen enkele Canadese premier is erin geslaagd een partij naar vier opeenvolgende verkiezingsoverwinningen in een eeuw te leiden.

Professor Turnbull zei dat de heer Trudeau en zijn adviseurs uiteindelijk een manier moesten vinden om dissidenten te verzachten als hij de partij wilde blijven leiden.

“Ook al zijn het er maar 24,” zei ze, verwijzend naar het aantal liberale leden dat naar verluidt een brief ondertekende waarin zijn ontslag werd geëist, “het zijn er 24 en dat is genoeg om de boot te laten lekken.” Deze lekkage zal blijven voortduren.”