Geschreven door Chris MasonPolitiek redacteur, BBC News@Chris Mason BBC
Is het een goed idee om van gedachten te veranderen?
De Labour Party is onlangs verhuisd naar een nieuw hoofdkantoor, ongeveer 15 minuten van het parlement.
Ik was daar uitgenodigd Interview met Sir Keir Starmer Over zijn besluit om een al lang bestaande belofte te schrappen om in de toekomst £28 miljard per jaar aan groene industrieën te besteden.
Dit is het moment waarop elke graad van draaiing duidelijk zichtbaar is.
In 2021 werd een bedrag van £ 28 miljard aangekondigd.
Afgelopen zomer werd het vervolgens afgezwakt in de beoogde oplevering.
Eindelijk werd deze week verwaarloosd.
Waarom?
Omdat de partij zich uiteindelijk beperkt voelde door een aantal dat volgens hen alleen politiek passief kon zijn; Het was onwaarschijnlijk dat ze dat bestedingsniveau toch zouden bereiken, gezien hun zelfopgelegde economische regels.
Ondertussen zeiden critici dat dit cijfer zou leiden tot aanzienlijke leningen of belastingverhogingen.
Bovendien maken senior figuren het zichzelf ingewikkeld en zijn ze openlijk in conflict over de vraag of de politiek al dan niet voorbij is. Er moest iets gebeuren, en wel heel snel.
Maar proberen uit te leggen dat de praktische uitkomst nauwelijks zal veranderen – zoals Sir Keir doet – terwijl het hoofdnummer wordt genegeerd, is geen eenvoudig argument.
Ook al omvatte dit bedrag dat hen zoveel verdriet bezorgde, volgens hun verwachtingen, enorme sommen geld, ze wisten eigenlijk niet hoe ze het moesten uitgeven.
Maar de Conservatieven stuurden mij een sms waarin ze beweerden dat het standpunt van Labour neerkomt op het op zijn minst gedeeltelijk beschuldigen van Tory-belastingverlagingen die Labour zelf steunt en niet zal terugdraaien, en het in twijfel trekken van de kosten van het beleid waaraan zij zich blijven binden.
Hoe zit het met Liz Truss en haar economische ineenstorting?
Dit alles roept de vraag op: was Labour zo naïef om überhaupt £28 miljard toe te kennen?
De Schotse Labour-leider Anas Sarwar vertelde ons dit in een BBC News-bulletin £28 miljard was “willekeurig”.
Maar terug naar de vraag die ik in het begin stelde; Is het veranderen van gedachten een goede of een slechte zaak?
Keir Starmer zei dat over alle plaatsen waar hij heeft gewerkt, Westminster de enige plek is waar van gedachten veranderen als de omstandigheden veranderen een slechte zaak is. Er zit zelfs een label op dat ik eerder gebruikte: een U-bocht.
Hij gelooft dat wat hij doet neerkomt op een praktische transformatie die rekening houdt met veranderende omstandigheden.
Conservatieven zeggen dat hij voor altijd van gedachten verandert.
Maar de conservatieven zelf hebben veel veranderingen doorgevoerd.
Over HS2, over elektrische auto's, over het ticketpersoneel op treinstations, over het smeulende vuur van archaïsche wetten uit het EU-tijdperk, om er maar een paar te noemen.
Misschien waren de oorspronkelijke ideeën goed. Misschien niet.
Maar is het overstappen van de een naar de ander inherent slecht?
De uitdaging voor een oppositieleider, die zichzelf probeert te definiëren in de hoofden van de kiezers, is dat ze op een lage basis beginnen: mensen weten niet veel over hen.
Als je daarna vaak van gedachten verandert, zoals Keir Starmer deed, wordt het proces van jezelf voorstellen en waar je voor staat veel moeilijker.
Het kan zijn dat u wordt afgeschilderd alsof u nergens in gelooft.
De tegenstanders van Sir Keir zullen hopen dat de reikwijdte van zijn meningsverschillen – over bankiersbonussen, kinderopvang in Engeland en buitenlandse hulp, om er maar drie te noemen sinds hij leider is – een zwakte zullen zijn die ze kunnen blootleggen.
Zij beschouwen £28 miljard als de nieuwste casestudy.
Labour is van mening dat een korte periode waarin hij wordt beschuldigd van verschuivingen beter is dan maanden waarin hij wordt bekritiseerd vanwege dat grote bedrag, 28 miljard pond.
Het kan ook waar zijn dat politieke tegenstanders de partij aanvallen omdat zij zich terugtrekt, terwijl zij geen alternatieve aanvalslijnen heeft.
Niet in de laatste plaats omdat de U-bocht deze tegenstander vaak, maar niet altijd, verschuift van de positie waar u tegenover staat naar de positie die u zelf heeft.
De U-bocht elimineert dus het punt van divergentie.
Dat brengt mij terug bij de zin die ik moeilijk uit mijn hoofd krijg om de aanpak van Labour in de afgelopen maanden te beschrijven.
Een zin die ik afgelopen herfst voor het eerst in mijn oren hoorde klinken tijdens een zakenconferentie.
“Dat moeten we zijn Het kleinst mogelijke bewegende doelwit.
Critici zeggen dat Labour de meningsverschillen met de Conservatieven aan het uithollen is. Ze beweren dat hetzelfde er zou moeten zijn.
Voor anderen gaat het om het elimineren van verschilpunten die tegenstanders als wapen kunnen inzetten.
Na een kritieke paar weken maakte Labour het doel van het annuleren van de belofte duidelijk.
“Amateur-organisator. Wannabe-bierevangelist. Algemene webfan. Gecertificeerde internetninja. Fanatieke lezer.”
More Stories
Het gebrek aan sneeuw op de berg Fuji is een groot probleem
Een functionaris zegt dat een dodelijke Israëlische aanval gericht was op een “waarnemer” op het dak van een gebouw in Beit Lahia
Groot budget – voor belastingen, leningen en uitgaven