Uit eten: Little Amsterdam brengt Nederlands streetfood naar Lowertown

Klein Amsterdams

190 Dalhousie St., 343-588-1157, instagram.com/little_ams_ter_dam
Open: woensdag t/m zaterdag van 15.00 tot 23.00 uur; zondag van 10.00 tot 16.00 uur; Maandag en dinsdag gesloten
Prijzen: borden delen van $ 13 tot $ 37, brunchitems op zondag van $ 5 tot $ 21
Toegang: Geen trappen naar voordeur of toilet

Tientallen jaren geleden ontdekte ik in Amsterdam dat ik haring niet lekker vond.

Populair Nederlands streetfood doet het niet echt aan mij. Om eerlijk te zijn, mijn vers-van-de-universitaire gehemelte was nieuwsgierig, maar ook bitter. Het is bijna vol, zout, vet, niet heet voor zoute lekkernijen. Sindsdien haat ik haring.

Dat was tot vorige week toen we Little Amsterdam in Lowertown bezochten. De haring op toast ($ 18) daar maakte niet alleen mij, maar ook mijn sceptische tafelgenoten tot haringgelovigen.

De meer verfijnde weergave van Little Amsterdam verzacht zijn dun gesneden vette vis met veel zure elementen zoals citroensap, ingelegde rode uien en augurken. Een andere slimme zet is om de mat over een beboterde, gefrituurde roggebrood te leggen. Hardgekookte kwarteleitjes zijn een leuke bonus.

Was alles in Klein Amsterdam, dat op 30 maart stilletjes openging, maar meeslepend. We hadden enkele treffers en enkele missers. We realiseerden ons ook dat servers meer training en polijstwerk nodig hebben.

Het restaurant is een voortzetting van de vorige huurder Das Local aan de Dalhousiestraat in Little Amsterdam, dat vorig jaar voor kerst sloot. In de loop van een jaar of negen heeft Das een moderne kijk op de lokale Europese keuken ontwikkeld, meestal met Duitse inspiratie.

Nu luidt een levendig bord in Little Amsterdam: “We zijn zo dankbaar dat we terug zijn op deze speciale plek.”

Wie is er dankbaar? Barbara Very, eigenaar-exploitant van Little Amsterdam, een van de oorspronkelijke eigenaren van Das Local, vertrok na twee jaar.

“Ik verloor de industrie een beetje en dacht: ‘Wat ga ik doen met de rest van mijn leven?’ Dat dacht ik al”, zei Very.

In een interview zei Very dat hij Little Amsterdam in Preston Street zou openen totdat hij hoorde dat Das Local moest sluiten.

“Toen Das naar het plaatselijke toneelstuk kwam, dacht ik: dit moet gebeuren”, zei Very.

Bekend in de keuken is Mary Ford, chef-kok voorheen van Das Local. Hij implementeert nu het concept van Very, een Nederlands geïnspireerd restaurant. Veri, die van Duitse afkomst is, zegt dat ze van Amsterdam en haar extraverte mensen houdt.

Toen we naar Little Amsterdam gingen voor het avondeten en daarna voor de brunch, was het druk met kant-en-klare klanten die ons een idee gaven van waar Very voor ging. Op een donderdagavond en zondagmiddag waren de 40 stoelen gevuld met nieuwe, witte, houten tafels en een bijpassende piano bijna vol.

Tijdens het diner bestaat het beknopte menu uit 10 “sharing plates” en zeven barsnacks. Ik zet “sharing plates” tussen aanhalingstekens omdat sommige gerechten, zoals haring op toast, makkelijk gedeeld kunnen worden, terwijl andere wat van hun charme verliezen als ze verdeeld worden in hoofdgerechten.

Het “Cafe Board” ($ 26) is een goede, deelbare starter. Met o.a. een runderkroket, gebakken witvis en frietblokjes, terwijl de drie sausjes van het bord alles goed deden smaken. Stukjes kaas, meer roggebrood en ingemaakte groenten maakten het bord compleet.

Onder de twee zware, vlezige items bevonden zich in bier gestoofde korte ribben van bizons ($ 32), geserveerd op een bedje van rustieke stompbot (de Nederlandse kijk op aardappelpuree) met een pils-y-jus. Het was huiselijk en geruststellend met mals vlees en rijke smaken.

Duck and Pannenkoken ($ 29) was zelfs nog ongelijker. Ik hield van het idee van deze riff op Pekingeend gevuld met mini-pannenkoekjes, appel-venkelsla, kersensaus en bosui. Maar in een kom met stukjes gekonfijte eend waren sommige stukjes lekker en andere flauw.

De bloemkoolschnitzel was zijn prijs waard ($ 26). Lagen geroosterde bloemkool vielen plat bij me, ze hadden hun kerriesaus nodig.

Jaren geleden was chef-kok Ford Glebe de indrukwekkende patissier van de inmiddels overleden Ordo. Geen wonder dat ik dol was op haar desserts in Little Amsterdam. Tops zijn een rijke maar overdreven zoete chocoladetaart ($ 13), versterkt met oranje crème anglaise, donkere kersencoulis en krakelingstukjes voor crunch. Appelbeignets ($ 12) waren lekker gezwollen, geurig met kardemomsuiker en gecompenseerd door zure citroengestremde melk. Het aanbevolen dessert, veganistische worteltaart ($ 12), deed minder voor ons.

Tijdens onze brunch bood het bord ($ 24, ook verkrijgbaar tijdens het diner) verleidelijke ingrediënten voor huisgemaakte snacks, waaronder citroen, rokerige baba-ganache, hummus, gekruide noten en warme olijven. Hoewel twee plakjes roggebrood een beetje gierig aanvoelden voor ons vieren, werd het brunch-y add-on brood en jam zeer gewaardeerd.

Kleine, donzige, knapperige pannenkoeken, poffertjes ($ 16) genaamd, werden prachtig op een bord gevuld en snel afgepoetst. Met biet gezouten gravlax op roggebrood ($ 21) is een andere vis-op-brood-winnaar, goed beladen met gestremde kwark, ingelegde uien en knapperige kappertjes.

De tomatensaus op de Shakshauga ($ 18) was flauw terwijl het heerlijk had moeten zijn. “Er zitten geen kruiden uit het Midden-Oosten in”, zei mijn tafelgenoot, die thuis shakshuka maakt. Een speciale vegetarische Eggs Benedict ($ 20), gelaagde gepocheerde eieren met gebakken nabulsi, een halloumi-achtige kaas, een merkbaar zout, en had wat groenten kunnen gebruiken om smaken en texturen toe te voegen.

Als onze servers beter waren geweest, hadden we de kookfouten gemakkelijk kunnen accepteren. Maar kleine gebreken stoorden ons. Als een menu bedoeld is om borden te delen, hoeven we niet herhaaldelijk om gerechten te vragen. Servers mogen niet omgaan met het vullen van waterglazen en wijnglazen. Als een server koffie brengt in een kleine Franse pers, moeten klanten worden geïnformeerd wanneer de koffie zal worden ingeschonken. Als het bord aan de muur zegt dat Eggs Benedict gebakken nabulsi heeft, vraag dan: “Welke nabulsi?” Desgevraagd mag de server niet crashen.

Dit zijn geen schietmisdaden. Maar ze tellen op.

Het is nog vroeg voor Little Amsterdam, dat zal wachten tot half mei – en tot het terras klaar is – om zijn grootse opening te houden.

Successen als Herring on Toast tonen potentieel. Maar er zijn hobbels om sceptici in gelovigen te veranderen.

[email protected]