Vattenfall onthult sloopplannen in de buurt van de Dutch

In het water bij de IJsselmeerdijk, ten noorden van Lleistat, zijn 28 windturbines geplaatst van het windpark Irene Waring, in 1996 genoemd naar de overleden Nederlandse politicus Irene Waring. Grote windparken zijn niet toegestaan ​​in de buurt van de dam. Het is dus niet mogelijk om de turbines op dezelfde plek te recreëren.

In plaats van de huidige 28 windturbines met een totaal vermogen van 16,8 MW, plaatsen Vattenfall en SwifterwinT twee rijen van 12 windturbines met een totaal vermogen van 132 MW op het IJsselmeer op een afstand van 500 en 1500 meter. Van deze turbines zijn er 14 van Wattenfall en 10 van Swiftwindi.

Operations Manager Herre van der Mலllen werkt al 45 jaar voor Waterfall en haar voorgangers. Hij was betrokken bij het opzetten van het windpark in 1997 en werd later de onderhoudsmanager. “De windturbines die aan het eind van de vorige eeuw zijn gebouwd hebben een kortere levensduur dan de huidige generatie windturbines. De ontwikkelingen op dit gebied gaan razendsnel”, zegt hij. “Maar deze windturbines hebben zoveel jaren fantastisch gewerkt zonder veel problemen. We hoefden maar één keer alle tandwielkasten te vervangen.”

Een van zijn favorieten bij de bouw van deze windturbines waren de Trobridges, die alleen aan de turbines werden vastgemaakt en met de dijk verbonden. “In beide gevallen werd een deel van de bruggen weggeslingerd door de kruipende sneeuw, maar ze veroorzaakten geen schade aan de brug, dijk of windturbine omdat ze slechts aan één uiteinde vastzaten. Het beste voorbeeld van potentiële problemen.”

De verwijdering van de windturbines en de bouw van de nieuwe windturbine staan ​​onder toezicht van Matthew Adam May, die werkzaam is in het bouwmanagement in Waterfall. “Vanaf begin maart gaan we voorbereidingen treffen om elke dag zo gemakkelijk mogelijk een windturbine te verwijderen. We gaan eerst de turbine sluiten en daarna zoveel mogelijk bouten en stroomkabels verwijderen. Alle turbines worden stilgelegd. In april we zullen verschillende delen van de turbine van een boot op het water hebben verwijderd. Als je meewerkt, is het een dag, “zei Matthew.

De rotor, nozzle en toren met de turbinebladen worden verwijderd en de brug voor de dijk wordt verwijderd. Uiteindelijk zal slechts een klein deel van de stalen fundering (monobile) boven het water uitsteken. Met speciale apparatuur wordt de monobile twee meter onder de bodem van het IJsselmeer doorgesneden en nadat dit deel uit het water is gehaald, blijft de resterende monobile en bekabeling aan de voet van het IJsselmeer. loopgraaf

Het werd onmogelijk geacht om de resterende monopile en de kabels onder de dijk te verwijderen. Matthew licht het besluit toe: “We willen alle delen van de windturbine verwijderen en dat deel in de oorspronkelijke staat laten, maar dit keer primeert de veiligheid van de dijk.”

Voor het verwijderen van de funderingen is speciale trilapparatuur nodig en de Rijkswatersstad en het waterschap Jude Zeeland vrezen dat de dijk door de trillingen kan worden beschadigd. Ook kunnen gaten die achterblijven nadat de fundering en kabels zijn verwijderd, leiden tot lekkage, waardoor water onder de afvoer loopt en deze verzwakt.

De turbines die afkomstig zijn van windpark Irene Waring zijn zo klein en oud dat ze niet op een andere plaats kunnen worden hergebruikt, dus alle onderdelen van de turbines zullen zoveel mogelijk worden hergebruikt.

“Veel materialen, van de toren tot het mondstuk, zijn relatief eenvoudig te recyclen”, zegt Matthew. “Omdat ze staal, koper en andere metalen, oliën en kunststoffen bevatten.”

Vattenfall belooft de messen in 2030 volledig te recyclen. Matthew zei dat hij al verwacht dat dit doel zal worden bereikt met 84 verwijderde turbinebladen.
“We zijn met enkele partijen in gesprek om alle bladen te recyclen tot hoogwaardige grondstoffen voor compleet nieuwe producten.”