Vijf geweldige horror-RPG’s die je kunt spelen tijdens Halloween

Geweldige horror-RPG’s zijn moeilijker te vinden dan je denkt. Ondanks slimme innovaties zoals gezondheidsstatistieken, hebben ontwerpers van rollenspellen nog steeds de neiging om zwaarden en tovenarij boven al het andere te verkiezen (vraag het maar aan sciencefictionfans). Dat wil niet zeggen dat er geen ronduit angstaanjagende RPG’s zijn. Of het nu gaat om rauwe psychologische horror of om traditionele weerwolven en vampieren, er is genoeg horror te vinden in dit rollenspelgenre. Dus op deze griezeligste dag van het jaar zijn hier vijf geweldige RPG’s die je op Halloween kunt spelen.

Vampire: The Masquerade – Bloedlijnen

Troika was een toepasselijk genaamde RPG-studio. Onder leiding van Fallout-ontwikkelaars Tim Kaine en Leonard Boyarsky, die later aan The Outer Worlds werkten, bracht Troika een trilogie van klassieke RPG’s voort: Arcanum: Of Steamworks, Magic Obscura, The Temple of Elemental Evil en Vampire: The Masquerade – Bloodlines.

Bloodlines bestond bij de lancering slechts uit een halve game en zat boordevol bugs en verborgen inhoud. Maar wat het aan glans ontbeerde, maakte het goed door ambitie, waardoor je werd ondergedompeld in de vampierpolitiek, of je de rol op zich liet nemen van Nosferatu die door de riolen onder Los Angeles dwaalde. Fans deden de rest en produceerden een reeks uitgestrekte patches die veel van de meest urgente problemen aanpakten.

De engste missie in Bloodlines is vrijwel zeker The Ghost Haunts at Midnight, waarbij spelers het griezelige Ocean House verkennen – een hotel dat wordt achtervolgd door een zeer actieve geest. Ik zal het niet voor je verpesten, maar je wilt dit level spelen met de lichten uit.

Parasiet vooravond

De eerste vijf minuten van Parasite Eve bevatten een operavoorstelling die iedereen in vuur en vlam zet. Het is een sfeer die de arena van die tijd redelijk goed samenvat: dramatisch, een beetje turbulent en grotendeels experimenteel. De game zelf beantwoordt de vraag: “Wat als Resident Evil een RPG was?” Een vervolg op de gelijknamige roman, waarin beginnend agent Aya Priya de hoofdrol speelt terwijl ze tegen gemuteerde monsters in heel New York vecht, en een variatie bevat op het actieve tijdsysteem waar Square destijds beroemd om was.

Voor alle duidelijkheid: Parasite Eve is een product van zijn tijd. Het is een onhandige, onhandige game die vaak moeite heeft om survival-horror en rollenspel met elkaar te combineren, maar het is de moeite waard om te spelen omdat het bijna de geest van Square Enix uit de late jaren 90 oproept, en omdat er simpelweg niet veel games zoals deze zijn. Oude tekeningen verloochenen ook enkele zeer griezelige kunstwerken. Niemand deed destijds beter aan ‘filmische RPG’ dan Squaresoft, en de verwrongen mutaties van Parasite Eve zorgen voor een beetje een nachtmerrie tijdens Halloween.

Aomori

Omori is een RPG waarin de horror schuilt in herinneringen, emoties en een fotoalbum dat vrolijk lijkt, maar donkerder is dan het lijkt. Gebaseerd op de webcomic lijkt Omori sterk op Earthbound, maar met thema’s als schuldgevoel, isolatie en depressie. Om het zo te zeggen: de aarde is donker, maar Aomori ook donker. Het schommelt tussen kleurrijke potloodkunst en het echte leven, met veel op woordspelingen gebaseerde tegenstanders als vijanden. Het lijkt onschuldig genoeg, maar zelfs de gelukkige momenten zijn doordrenkt van een gevoel van angst. Als je wilt, kun je de hoofdpersoon zich volledig in haar eigen geest laten terugtrekken. Omori is niet de eerste game die volgt in de traditie van Yume Nikki, de OG van surrealistische horror-RPG’s, maar het is zeker een van de beste.

Shin Megami Tensei: vreemde reis

De meeste Shin Megami Tensei-spellen bevatten op zijn minst een klein beetje horror, maar Strange Journey is misschien wel het meest verontrustende van allemaal. Hij belichaamt de existentiële gruwel van vernietiging en de paranoia van John Carpenter’s The Thing terwijl een team van internationale wetenschappers steeds dieper in een gruwelijk fenomeen duikt dat bekend staat als de Schwartzwelt. Zoals je zou verwachten in een SMT-game, is Schwartzwelt besmet met allerlei demonen, maar het echte monster is een mens. De originele Strange Journey is tegenwoordig moeilijk te vinden – en Redux op de 3DS is verre van een fatsoenlijke vervanger gezien de slechte kunst en eenvoudige mechanica – maar het is de moeite waard om op te sporen. Met zijn verbluffende beelden en uitstekende kerkercrawl is het stilletjes een van de beste – en een van de meest verontrustende – games in de serie.

De andere zwarte Pokemon

Lang vóór de officiële release van Pokémon Black was er Pokémon Black – een creepypasta-verhaal over een verontrustende versie van de geliefde monsterverzamelende RPG die werd ontdekt op een rommelmarkt. Het is gedenkwaardig omdat het zo echt aanvoelt en een versie van het spel beschrijft die op plausibele wijze kan worden gemaakt met behulp van echte spelmechanismen. Als je het verhaal niet hebt gelezen Je zou het hier moeten bekijken. Hij concludeert:

Ik weet niet zeker wat de motieven waren achter de maker van deze hack. Het werd niet wijdverspreid, dus vermoedelijk was het niet voor financieel gewin. Het werd heel goed gedaan voor de smokkel.

Het lijkt erop dat hij een boodschap probeerde over te brengen; Hoewel het erop lijkt dat ik de enige ontvanger van dit bericht ben. Ik weet niet precies wat het was: de onvermijdelijkheid van de dood? De nutteloosheid ervan? Misschien probeerde hij gewoon dood en duisternis in een kinderspel te introduceren. Hoe dan ook, dit kinderspel zette me aan het denken en maakte me aan het huilen.

Met de release van de echte Pokémon Black werd deze versie bekend als Pokemon Creepy Black en is door fans getrouw nagebouwd als een echte hack-tweak. Het is een uitstekend spookverhaal om je botten te kalmeren tijdens de griezeligste dag van het jaar, en een bewijs van de creativiteit van Pokemon-fans.

Kat Bailey is IGN’s nieuwsdirecteur en co-host van Nintendo Voice Chat. Heb je enig advies? Stuur haar een direct bericht op @the_katbot.