Volgens fossielen werd een prehistorische zeekoe opgegeten door een krokodil en een haai

Abonneer u op de Wonder Theory-nieuwsbrief van CNN. Verken het universum met nieuws over fascinerende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer

CNN
—

Een zeldzaam fossiel heeft een momentopname opgeleverd van een dag die uitzonderlijk ongelukkig was voor een prehistorische zeekoe.

Een uitgestorven soort zeezoogdier dat lijkt op een lamantijn, een zeezoogdier, zwom ongeveer 15 miljoen jaar geleden in de zee toen het werd belaagd door twee dieren: een krokodil en een tijgerhaai. Deze liet een van zijn tanden achter in het lichaam van de zeekoe.

Door het fossiel dat in Venezuela werd ontdekt te analyseren, konden onderzoekers ontdekken hoe de zeekoe, die behoort tot een uitgestorven groep dieren die bekend staat als Culebratherium, omkwam.

zij Hij studeertDe studie, donderdag gepubliceerd in de Journal of Vertebrate Paleontology, legt een moment vast dat een unieke kijk geeft op hoe de voedselketen werkte in het vroege tot midden-Mioceen, 11,6 miljoen tot 23 miljoen jaar geleden.

“Het is uiterst zeldzaam om bewijs te vinden van twee roofdieren op één enkel exemplaar”, zegt Aldo Benites Palomino, hoofdauteur van het onderzoek, een doctoraalstudent aan de afdeling Paleontologie van de Universiteit van Zürich, Zwitserland. “Dit verklaart waarom we dit moeten onderzoeken fossielen in tropische gebieden zoals (Venezuela).”

De gefossiliseerde overblijfselen – een gedeeltelijke schedel en 13 wervels of stekels – onthulden drie soorten bijtsporen. Hun vorm, diepte en oriëntatie suggereren dat ze het werk waren van twee roofdieren: een kleine tot middelgrote krokodil en een tijgerhaai.

Volgens het onderzoek viel het krokodilachtige wezen de zeekoe eerst aan, met diepe tandaanvallen op zijn snuit, wat erop wijst dat hij dat deel van het gezicht van de doejong probeerde te grijpen om hem te wurgen. Twee andere grote, gebogen insnijdingen geven aan dat de krokodil de zeekoe heeft meegesleept en het vlees eraf heeft gescheurd.

Lijnen en krassen op het fossiel geven aan dat de krokodil een ‘death roll’ uitvoerde, een ronddraaiend gedrag om prooien te onderwerpen, dat ook wordt waargenomen bij levende krokodillensoorten.

“Dit type markering treedt alleen op als gevolg van bijtincidenten gevolgd door scheuren, rollen of grijpen”, merkten de auteurs van het onderzoek op.

Toen verscheurde de tijgerhaai, die smalle, gekartelde tanden heeft, de zeekoe. Het kan moeilijk zijn om tekenen van actieve predatie te onderscheiden van fragmentatie, maar volgens het onderzoek suggereerden bijtsporen door het hele lichaam van de zeekoe en de onregelmatige verspreiding ervan, samen met variatie in diepte, dat dit het gedrag van een tijgerhaai was.

Wetenschappers bevestigden de identiteit van de haai door een geïsoleerde tand te ontdekken die vastzat in de nek van de zeekoe en die toebehoorde aan een uitgestorven soort tijgerhaai, Galeocerdo aduncus.

“Ik moest werken als forensisch expert”, herinnert Bennetts-Palomino zich.

Uit het onderzoek bleek echter dat het vanwege de fragmentarische aard van het skelet niet mogelijk was om andere scenario’s voor de dood van de zeekoe uit te sluiten.

Dean Lomkes, een paleontoloog aan de Universiteit van Bristol en de Universiteit van Manchester in het Verenigd Koninkrijk die niet betrokken was bij het onderzoek, zei dat hij het eens was met de bevindingen van het onderzoek, maar zei dat het moeilijk was om onderscheid te maken tussen groepsgedrag en actief roofzuchtig gedrag.

“Het is bijvoorbeeld misschien niet onredelijk om te denken dat de doejong al dood was, misschien dreef en opgeblazen was, en vervolgens op verschillende tijdstippen werd opgegeten door alligators en haaien”, zegt Lomkes, auteur van Freshwater Marine Animals.Gevangen in de tijd: het gedrag van dieren ontdekken in 50 verbazingwekkende fossielen“Via e-mail.

“Tenzij we direct bewijs hebben van een doejong in de krokodil (als laatste maaltijd), of de krokodil en lamantijn stierven tijdens de aanval, is het altijd zeldzaam om met 100% zekerheid te zeggen of dit het gevolg was van een actieve aanval als gevolg van overbejaging,” voegde Lomkes eraan toe.

Doejongs kunnen op dat moment wel vijf meter lang zijn geweest, en hun vetweefsel zou een goede voedselbron zijn geweest, zei Bennetts-Palomino.

Tegenwoordig voeden krokodillen, orka’s en haaien zich met doejongs en doejongs, waarbij ze zich vooral richten op jonge exemplaren, omdat volwassenen vanwege hun grootte moeilijk te doden zijn. Het is niet precies duidelijk welk type krokodil op de zeekoe zou hebben gejaagd – het kan een uitgestorven soort kaaiman of gaviaal zijn geweest, bekend om zijn lange, dunne slijm, maar hij was groot – 4 tot 6 meter (ongeveer 13 tot 20 meter). voet) lang.

“Er zijn verschillende kandidaten”, voegde Bennetts Palomino eraan toe. “Zuid-Amerika was in die tijd een paradijs voor krokodillen.”

Een boer ten zuiden van Coro, Venezuela, was de eerste die de overblijfselen van een zeekoe ontdekte op een plek waar nog nooit eerder fossielen waren ontdekt.

“In eerste instantie waren we ons niet bewust van de geologie op de locatie, en de eerste fossielen die we ontdekten waren fragmenten van schedels”, zegt Marcelo Sánchez Villagra, een van de auteurs van het onderzoek en hoogleraar paleontologie en directeur van het Instituut en Museum voor Paleontologie aan de Universiteit van Zürich zei in een verklaring: “Tijd om vast te stellen wat het is: doejong-schedels, die er heel vreemd uitzien.”

Bennetts-Palomino zei dat deze zeldzame ontdekking de waarde aantoonde van het zoeken naar fossielen in het ‘niet-klassieke’ Zuid-Amerika.

“We gaan al heel lang naar dezelfde fossielenlocaties in Noord-Amerika en China, maar elke keer dat we in deze nieuwe gebieden werken, vinden we voortdurend nieuwe fossielen.”