Waarom ik een MacBook Air kocht en geen Pro

Ik gebruik al bijna 14 jaar MacBooks. Noem me een gewoontedier, maar toen het na zes apparaten tijd werd om mijn laptop te upgraden, was het duidelijk dat mijn volgende apparaat weer een toevoeging aan het Apple-assortiment zou zijn.

Vroeger was de beslissing eenvoudig. Ik ben een ervaren gebruiker met professionele behoeften, en alleen een MacBook Pro kan dat. Dat is niet helemaal meer het geval. De M-serie van Apple heeft het spel volledig omgedraaid en de concurrentie van Intel en AMD overtroffen in alles behalve gaming. De door de M3 aangedreven MacBook Air wekte mijn nieuwsgierigheid.

Ik heb echter ooit mijn vingers verbrand aan een MacBook Air. Deze machine duurde amper weken voordat ik hem aanzette en een upgrade naar een MacBook Pro uitvoerde. Maar ondanks mijn zorgen besloot ik de geheel nieuwe MacBook Air M3 op de Pro te proberen. Ik heb er geen spijt van. dit is de reden.

Mijn werk vereist onderzoek doen, lezen en op de hoogte blijven van het laatste nieuws. Het is niet ongebruikelijk dat er tientallen tabbladen tegelijk geopend zijn. Bovendien heb ik meestal een exemplaar van Photoshop of Lightroom geopend en Spotify en Slack op de achtergrond. Voeg Notion toe aan de mix voor het maken van aantekeningen en een paar andere hulpprogramma's, en uw werklast neemt toe.

In het verleden zorgde deze werklast alleen al ervoor dat mijn oude MacBook Pro begon te puffen. Ik kan me zelfs geen moment herinneren dat de ventilator niet op volle snelheid draaide. Natuurlijk kan ik leren hoe ik mijn rekenlast beter kan beheren, maar chaotische goedheid is meestal mijn standaardwerktoestand. Ik verwacht dat mijn machine het bijhoudt, en ik vind het niet erg om de laptop tot het uiterste te drijven.

De laatste tijd voel ik echter de drang om een ​​ander apparaat te gebruiken. Naarmate ik meer en meer reis en met de jaren meega, begin ik de voordelen van een lichtere laptop te waarderen. Wat nog belangrijker is: nu de pandemie al lang voorbij is, werk ik graag in cafés of onderweg. Een lange batterijduur is voor mij een must. Het was duidelijk dat ik mijn enorme Intel MacBook Pro moest upgraden, en de nieuwe, door M3 aangedreven MacBook Air leek de voor de hand liggende keuze. Ik was bereid concessies te doen aan de prestaties als dat nodig was.

Het blijkt dat u zich geen zorgen hoeft te maken. De MacBook Air draait rondjes rond mijn oude Pro zonder te zweten. Dit zou geen verrassing moeten zijn voor iedereen die een recente MacBook uit de M-serie heeft gebruikt. Maar wees geduldig.

Ik ben een zwaardere dan gemiddelde laptopgebruiker. Als ik het heb over het openen van Chrome-tabbladen, zijn het niet een paar of zelfs tientallen. Ik heb vaak 50 of zelfs honderd tabbladen, verdeeld over browsers en macOS-desktops. Ik gebruik een versie van de MacBook Air met 16 GB RAM en 512 GB opslag, en op geen enkel moment heb ik enige vertraging ervaren. Hij blijft schreeuwen zoals elke andere dag.

Natuurlijk geven browsergebaseerde workflows misschien niet het volledige beeld van de prestaties van een laptop, maar creatieve apps kunnen dat wel. Tussen Da Vinci Resolve, Premier Pro, Photoshop en Lightroom beheer ik het scala aan creatieve toepassingen. Dit is waar prestatieverbeteringen beginnen te verschijnen. Apple kent zijn publiek, en door over te stappen op de M-serie Silicon kreeg het de vrijheid om mediaversnellers en NPU's te bouwen die expliciet waren afgestemd op de behoeften van zijn klanten.

Vergeleken met de urenlange thermische meltdown van mijn oude Intel Mac tijdens het weergeven van 4K-video, doet de MacBook Air dit binnen enkele seconden. Het verschil is dag en nacht.

Voordat ik de door M3 aangedreven MacBook Air overwoog, overwoog ik even om in plaats daarvan een M1- of M2-eenheid aan te schaffen. Hoe geweldig de M3-editie ook is, de kenmerkende veranderingen, zoals ondersteuning voor twee schermen en de nieuwe geanodiseerde afwerking, lijken niet zo belangrijk. Het ding over het bouwen van een machine die zo voorop loopt, is echter dat de generatieverbeteringen niet zo groot lijken. Om eerlijk te zijn, heb ik de MacBook Air uit de M1-serie van een vriend geleend. Hoewel de M1-chip nog steeds ver voorliep op mijn Intel MacBook Pro, schetste het plaatsen van de twee naast elkaar een beter beeld van de merkbare snelheidsverbeteringen met de M3. Sterker nog, de M3 MacBook bleek bij veel van mijn dagelijkse taken bijna twee keer zo snel te zijn als de M1 MacBook Air.

Een van de grootste upgrades dit jaar was de Neural Engine. Het is geoptimaliseerd voor machinaal leren en op AI gebaseerde taken, en zou tot 60% sneller moeten zijn dan die van de M1 Silicon. Als er één ding te zeggen valt over het Apple-ecosysteem, dan is het wel het feit dat populaire ontwikkelaars snel functies creëren die de grenzen van hardware verleggen. Apps zoals Luminar Neo maken optimaal gebruik van NPU-kernen om snellere aanpassingen en generatieve AI-achtige functies te leveren. Als dit uw gebruiksscenario is, zult u zeker jaar na jaar verbeteringen opmerken.

Maar wat werkelijk verbijsterend is, drie weken later, is het vermogen van deze laptop om verbazingwekkende prestaties te leveren zonder dat dit ten koste gaat van de levensduur van de batterij. Het is een beetje moeilijk om de 18-uursclaims van Apple in te schatten, omdat ik niet achter mijn computer zit met een stopwatch in mijn hand. Ik gebruik deze laptop echter de afgelopen drie dagen zonder op te laden. In de tussentijd heb ik deze hele speelfilm geschreven, twee video's bedacht en geschreven, deze gemonteerd en een film bekeken op Netflix. dit is gek!

Maar ondanks al deze positieve punten is het mij heel duidelijk dat wat de M-siliciumserie betreft, deze nog niet perfect is. Terwijl de MacBook Air bijvoorbeeld ondersteuning voor twee schermen krijgt met de M3-update, moet je de klep sluiten om deze in te schakelen.

Hoewel dit geen dealbreaker is, vind ik het belachelijk omdat ik gewend ben mijn laptopscherm open te houden als derde monitor. Bovendien verlies je niet alleen schermruimte. De MacBook Air gebruikt een eigen toetsenbord om de warmte af te voeren. Als het scherm is uitgeschakeld en de laptop rekenintensief werk doet op de twee beeldschermen, is er een merkbare prestatiedaling als gevolg van de verminderde warmteafvoer. De afspeeltijd van video's is bij mij bijvoorbeeld in een snelle test bijna verdubbeld. Het was nog steeds erg snel, maar het verschil is merkbaar en doet enkele voordelen van de snellere chip teniet.

Elders blijft het beleid van Apple pijnlijk. Het standaard leveren van 8 GB RAM in een laptop uit 2024 is grappig, maar niet zo belachelijk grappig als de RAM-upgradeprijzen van Apple. Het punt is: ik begrijp de redenering van Apple over de standaardhoeveelheid RAM. Nauwe software- en hardware-integratie en snel RAM-geheugen zorgen ervoor dat u bij veelvoorkomend gebruik waarschijnlijk nooit zonder RAM zult komen te zitten. Ik leende een M2 MacBook Air met 8 GB RAM en was verrast hoe goed deze een bovengemiddelde werklast aankon. Het systeem beheert naadloos geheugenswaps, waardoor eventuele RAM-beperkingen duidelijk worden voor gebruikers.

In feite vergt het doelbewuste inspanning en zeer intensief gebruik om toegang te krijgen tot het gebied voor het wisselen van pagina's op mijn machine van 16 GB. Er moet ook worden opgemerkt dat iemand die een instapmodel MacBook Air koopt, waarschijnlijk toch geen enthousiaste gebruiker zal zijn. Maar de keuze van Apple om standaard 8 GB aan te houden is pure koppigheid. Het zou het bedrijf wat geld kosten om de basishoeveelheid RAM te upgraden en tegelijkertijd alle slechte compressies die daaruit voortvloeien te elimineren. In een tijd waarin telefoons worden geleverd met meer RAM dan je laptop, riekt het opladen van het absolute minimum en het opladen van een arm en een been om te upgraden alleen maar naar kapitalisme.

Eindelijk heb ik een groot aantal oudere hardwareproblemen gehad met mijn nieuwe MacBook. Mijn mechanische toetsenbord heeft bijvoorbeeld de neiging om achter te blijven als hij in de lucht is aangesloten. Mijn OWC Thunderbolt-apparaat weigert te werken met mijn MacBook Air. Mijn gitaarversterker werkt ook niet met mijn laptop. Als er één apparaat instabiel is, geef ik de schuld aan het randapparaat. Een reeks apparaten die niet goed werken, duidt echter op compatibiliteitsproblemen met Mac-apparaten.

Het is moeilijk om niet onder de indruk te zijn van de MacBook Air. Apple lijkt magie te hebben gedaan door prestaties te leveren die lijken op een high-end laptop vanaf een apparaat dat de vorm heeft van een geweldige Chromebook. Het vertegenwoordigt ook een geheel nieuw tijdperk van mobiel computergebruik. Als het om Apple-laptops gaat, is het onderscheid tussen de demografische gebruikers naar mijn ervaring nog nooit zo duidelijk geweest.

De MacBook Air is niet alleen meer de op de batterijlevensduur van Apple gerichte laptop. Hij heeft genoeg kracht om liefhebbers tevreden te stellen. Ondertussen is de Pro-reeks echt voor professionals. Als je een professional bent wiens levensonderhoud afhankelijk is van razendsnelle bewerkingen, gelikte muziekproductie of het compileren van grote codebases, kies dan zeker voor Pro. Of misschien wil je uitgeven en het beste hebben. Ook dat kan geen kwaad. Maar over het algemeen zal de gemiddelde amateur-YouTube-maker, Soundcloud-muziekproducent en weekendfotograaf moeite hebben om de beperkingen van het huidige MacBook Air-assortiment te benadrukken.

Early adopters van de Silicon M-serie lachen misschien als ik geniet van Apple's nieuwste laptop. Ik ben echter slechts een van de duizenden, zo niet miljoenen gebruikers die vijf jaar na de levenscyclus van de laatste Intel MacBook Air eindelijk zullen upgraden naar een nieuwe MacBook. Met de M3-reeks heeft Apple de formule geperfectioneerd en een laptop uitgebracht die voldoet aan de behoeften van 90% van de gebruikers. Ik zou zo ver willen gaan om te zeggen dat dit, gezien de enorme hoeveelheid aangeboden vermogen, de machine is met de meeste waar voor je geld die Apple ooit heeft uitgebracht.