Wetenschappers ontdekken een vis die zelfs na de dood door zijn huid kan kijken

Een nieuwe studie bracht een vreemde eigenschap van de varkensvis aan het licht: hij kan de kleur van zijn huid veranderen afhankelijk van de omgeving, met behulp van speciale sensorcellen, zelfs nadat hij niet meer leeft.

Dankzij deze studie konden wetenschappers meer inzicht krijgen in de aard en het gedrag van deze vissen, evenals in hun vermogen om zich aan te passen aan de omgeving. Past zich aan.

“Het lijkt erop dat ze hun kleur zien veranderen”, zegt co-auteur Lori Schweckert.

“In zekere zin kunnen ze het dier vertellen hoe zijn huid eruit ziet, omdat het zich niet kan bukken om te kijken”, zegt Sonky Johnson, een andere auteur van het onderzoek.

De onderzoekers zeiden dat er een aantal mariene organismen zijn die van kleur kunnen veranderen, waardoor ze zich kunnen aanpassen aan veranderingen in de omgevingstemperatuur, partners kunnen aantrekken en voor camouflage kunnen zorgen.

Volgens de onderzoekers, waaronder die van de Universiteit van North Carolina, Wilmington in de VS, bevatten de cellen op hun lichaam, chromoforen genaamd, pigmenten, kristallen of kleine reflecterende velletjes, waardoor deze soorten snel kleurveranderingen kunnen aanbrengen.

Vissen die in het koraalrif leven, vaak aangetroffen in de Atlantische Oceaan van Noord-Carolina tot Brazilië, doen dit ter camouflage, om aan roofdieren te ontsnappen, of misschien voor sociale signalen.

De wetenschappers waren verrast toen ze zagen dat de kleuractiviteit zelfs na hun dood veranderde.

In het nieuwe onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift NatuurcommunicatieExperts gebruikten microscopie om het effect van licht op verschillende delen van de vis te bepalen.

Ze ontdekten dat een fotoreceptor, SWS1 genaamd, die zich net onder de chromatoforen bevindt, mogelijk bij dit proces betrokken is.

De onderzoekers zeiden dat de cellen gevoelig zijn voor fel licht door de kleuren die worden uitgedrukt door de chromatoforen, met name de golflengte van het licht dat in de habitat van de koralen wordt aangetroffen.

Ze bevestigden ook dat deze receptoren feedback geven aan de vissen over waar en hoe veranderingen optreden in verschillende delen van hun huid.

De wetenschappers schreven in het onderzoek: “Door de morfologie, fysiologie en optica van de huidfotoreceptie bij varkensvissen te onderzoeken, [Lachnolaimus Maximus]beschrijven we het cellulaire mechanisme waarmee chromatofooractiviteit plaatsvindt [i.e., dispersion and aggregation] Het verandert het doorgelaten licht dat de SWS1-receptoren in de huid raakt.”

“Dieren kunnen letterlijk van binnenuit een foto van hun huid maken”, legt Dr. Johnson uit. “In zekere zin kunnen ze een dier vertellen hoe hun huid eruit ziet, omdat ze zich niet kunnen bukken om te kijken.”

“Voor alle duidelijkheid: we zeggen niet dat de huid van varkens als een oog werkt”, zei Dr. Schweckert, eraan toevoegend dat “ogen tot meer in staat zijn dan alleen licht detecteren.”