Wetenschappers ontdekken veertien evolutionaire valstrikken die de toekomst van de mensheid bedreigen

Uit een nieuwe studie blijkt dat de mensheid het risico loopt in 14 evolutionaire impasses te vervallen, ‘evolutionaire vallen’ genoemd, van klimaatverandering tot kunstmatige intelligentie. Het onderzoek, dat zich richt op het Antropoceen, benadrukt de noodzaak van mondiale samenwerking en actieve maatschappelijke transformatie om deze valkuilen te vermijden.

Afwijkende AI is niet iets waar u zich (nog) de meeste zorgen over hoeft te maken.

Voor het eerst gebruikten wetenschappers het concept van evolutionaire vallen voor menselijke samenlevingen als geheel. Ze ontdekten dat de mensheid het risico loopt in veertien evolutionaire impasses terecht te komen, variërend van omslagpunten in het mondiale klimaat tot scheve kunstmatige intelligentie, chemische vervuiling en het versnellen van infectieziekten.

Het Antropoceen: successen en uitdagingen

De evolutie van de mensheid is een buitengewoon succesverhaal geweest. Maar het Antropoceen – het voorgestelde geologische tijdperk dat door ons mensen is gevormd – vertoont steeds meer scheuren. Meerdere mondiale crises, b.v COVID-19 Pandemieën, klimaatverandering, voedselonzekerheid, financiële crises en conflicten beginnen zich gelijktijdig voor te doen in iets dat wetenschappers een meervoudige crisis noemen.

(a) Systeemdynamiek geassocieerd met drie hoofdreeksen van Antropocene vallen, mondiale vallen, technologische vallen, en
Structurele vallen (inclusief tijdvallen en communicatievallen). Twee versterkte feedbacklussen worden aangegeven met behulp van R en interacties tussen de dynamiek tussen sets intercepts worden aangegeven met gekleurde superscripts (de kleur van het causale knooppunt) en omlijnde pijlen.
(b) Hittekaart van interacties tussen de uitkomsten van de 14 voorgestelde Antropocene vallen.
Credit: Filosofische transacties van de Royal Society b

Menselijke creativiteit en onbedoelde gevolgen

“Mensen zijn ongelooflijk creatief Classificeren. We kunnen innoveren en ons aanpassen aan vele omstandigheden en kunnen op verrassend brede schaal samenwerken. Maar deze mogelijkheden blijken onbedoelde gevolgen te hebben. “Simpel gezegd zou je kunnen zeggen dat de menselijke soort te succesvol en in sommige opzichten te slim is geweest voor zijn eigen bestwil”, zegt Peter Søgård Jørgensen, onderzoeker aan het Stockholm Resilience Centre van de Universiteit van Stockholm en de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen. Wetenschappen. Science Global Economic Dynamics and Biosphere Program en het Antropoceenlaboratorium.

Peter Søgaard Jørgensen is de hoofdauteur van het onderzoek. Hij is onderzoeker bij het Stockholm Resilience Centre van de Universiteit van Stockholm en bij het Global Economic Dynamics, Biosphere Program en Antropocene Laboratory van de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen.
Bron: Stockholm Resilience Center

Een historische studie van evolutionaire vallen

Hij is de hoofdauteur van een nieuwe baanbrekende studie die vandaag is gepubliceerd als onderdeel van een grotere evaluatie in het tijdschrift Filosofische transacties van de Royal Society b. De beoordeling brengt inzichten samen uit een breed scala aan verschillende wetenschappelijke disciplines uit de natuur-, sociale en geesteswetenschappen, om te begrijpen hoe het Antropoceen zich heeft ontwikkeld en hoe de mondiale duurzaamheid in de toekomst kan blijven evolueren.

Identificeer en begrijp evolutionaire valstrikken

De nieuwe studie laat zien hoe de mensheid in ‘evolutionaire vallen’ kan terechtkomen – doodlopende wegen die ontstaan ​​als gevolg van aanvankelijk succesvolle innovaties. In hun eerste verkenningsinspanning identificeerden ze 14 van dergelijke factoren, waaronder vereenvoudiging van de landbouw, economische groei die geen voordelen oplevert voor mens of milieu, instabiliteit van de mondiale samenwerking, klimaatomslagpunten en kunstmatige intelligentie (voor een volledige lijst met factoren). vallen zie tabel Down).

Evolutionaire vallen in de dierenwereld en menselijke samenlevingen

“Evolutionaire vallen zijn een bekend concept in de dierenwereld. Net zoals veel insecten worden aangetrokken door licht, een evolutionaire reactie die hen in de moderne wereld kan doden, loopt de mensheid het risico op schadelijke manieren op nieuwe verschijnselen te reageren”, legt hij uit. Peter Søgaard Jørgensen.

De vereenvoudiging van landbouwsystemen is een voorbeeld van deze valkuil. De afhankelijkheid van enkele hoogproductieve gewassen zoals tarwe, rijst, maïs en sojabonen heeft ertoe geleid dat de geproduceerde calorieën de afgelopen eeuw dramatisch zijn gestegen. Maar het betekent ook dat het voedselsysteem zeer kwetsbaar is geworden voor veranderingen in het milieu, zoals extreme weersomstandigheden of nieuwe ziekten.

Gevaar en onderlinge verbondenheid van vallen

Van de veertien evolutionaire valstrikken bevinden er zich twaalf in een vergevorderd stadium, wat betekent dat de mensheid op het punt staat vast te lopen op het punt waarop het heel moeilijk wordt om eruit te komen. Bovendien blijven samenlevingen zich in de verkeerde richting bewegen in 10 van deze 14 samenlevingen. Het is verontrustend dat deze evolutionaire valstrikken elkaar vaak versterken. Als samenlevingen vastlopen in een impasse, is de kans groot dat ze ook op andere manieren vastlopen. De twee momenteel minder geavanceerde doodlopende wegen zijn technologische onafhankelijkheid – kunstmatige intelligentie en robotica – en het verlies van sociaal kapitaal door digitale transformatie.

Lan Wang Erlandsson is co-auteur en onderzoeker bij het Stockholm Resilience Centre aan de Universiteit van Stockholm en het Antropoceenlaboratorium van de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen. Bron: Stockholm Resilience Center

In de nieuwe beoordeling wordt ook gekeken naar waarom gemeenschappen zo hard worstelen om uit deze vallen te ontsnappen.

Mondiale uitdagingen en de noodzaak van samenwerking

“De evolutionaire krachten die het Antropoceen hebben gecreëerd, werken niet goed op mondiaal niveau. In de huidige mondiale systemen groeien sociale en milieuproblemen op plaatsen die ver verwijderd lijken van de samenlevingen die ze kunnen voorkomen”, zegt co-auteur Lan. Wang Erlandsson, onderzoeker aan het Stockholm Resilience Centre en het Antropoceen van de Universiteit van Stockholm en aan de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen: Laboratorium.

Een oproep tot actie voor de mensheid

Onderzoekers zeggen dat dit niet betekent dat de mensheid gedoemd is te mislukken. Maar we moeten beginnen met het actief transformeren van onze samenlevingen. Tot nu toe was het Antropoceen grotendeels een onbewust bijproduct van andere evolutionaire processen.

“Het is tijd dat mensen de nieuwe realiteit erkennen en collectief bewegen waar we als soort willen. We hebben de macht om dat te doen en zien nu al tekenen van dergelijke bewegingen. Onze creativiteit, ons vermogen om te innoveren en samen te werken, bieden ons de perfecte hulpmiddelen om onze toekomst effectief te ontwerpen. “We kunnen uit doodlopende wegen komen. Het is business as usual, maar om dit te bereiken moeten we de capaciteit voor collectieve menselijke keuzevrijheid versterken en omgevingen ontwerpen waar deze kan floreren”, legt Peter Søgaard Jørgensen uit.

Hij vervolgt: “Het simpele wat iedereen kan doen is meer betrokken raken bij de natuur en de samenleving en tegelijkertijd de positieve en negatieve mondiale gevolgen van onze lokale acties erkennen. Er is niets beter dan jezelf blootstellen aan wat beschermd moet worden.”

Referentie: “The Evolution of Multiple Crises: The Anthropocene Traps Challenging Global Sustainability” door Peter Søgaard Jørgensen, Rafe E. V. Janssen, Daniel Avila Ortega, Lan Wang Erlandsson, Jonathan F. Donges, Henrik Österblom, Per Olsson, Magnus Nyström, Steven J. Leyde, Thomas Hahn, Karl Falk, Gary D. Peterson en Anne-Sophie Crippen, 1 januari 2024, Filosofische transacties van de Royal Society b.
doi: 10.1098/rstb.2022.0261