Zeldzame krater: wetenschappers hebben een krater van 5 mijl breed onder de zee ontdekt die ontstond toen de dinosaurussen verdwenen

Om er absoluut zeker van te zijn dat de krater werd veroorzaakt door een asteroïde-inslag, zei hij dat het nodig zou zijn om in de krater te boren en mineralen uit de kraterbodem te testen. Maar het heeft alle onderscheidende kenmerken die wetenschappers zouden verwachten: de juiste verhouding van kraterbreedte tot diepte, hoogte van de richels en hoogte van de centrale lift – een heuvel in het midden die wordt veroorzaakt door rotsen en sedimenten die door de impactdruk worden opgeduwd.

Mark zei: “De ontdekking van een inslagkrater op de grond is altijd belangrijk, omdat het zo zeldzaam is in het geologische record. Er zijn minder dan 200 bevestigde inslagstructuren op aarde en zeer weinig potentiële kandidaten die nog niet ondubbelzinnig zijn bevestigd.” Boslough, onderzoekshoogleraar aard- en planetaire wetenschappen aan de Universiteit van New Mexico. Hij was niet betrokken bij dit onderzoek, maar was het ermee eens dat het mogelijk te wijten was aan een asteroïde.

Het belangrijkste aspect van de ontdekking, zei Boslough, was dat het een voorbeeld was van een onderzeese inslagkrater, waarvan er maar een paar bekende voorbeelden zijn.

“De mogelijkheid om een ​​krater van deze omvang onder water te bestuderen, zal ons helpen het proces van oceaaneffecten te begrijpen, die vaker voorkomen, maar minder goed bewaard en begrepen zijn.”

trapsgewijze gevolgen

De krater is 8 kilometer breed en Nicholson gelooft dat deze hoogstwaarschijnlijk werd veroorzaakt door een asteroïde van meer dan 400 meter breed die in de aardkorst drong.

“De (zeldzame) impact heeft ernstige gevolgen gehad, zowel lokaal als regionaal – in ieder geval over de Atlantische Oceaan”, legde Nicholson per e-mail uit.

“Er zou een grote aardbeving zijn geweest (magnitude 6.5 – 7), en de grond schudde plaatselijk aanzienlijk. Het gebrul van de atmosferische explosie had over de hele wereld kunnen worden gehoord en zou in de hele regio ernstige lokale schade hebben veroorzaakt.

Het zou een “uitzonderlijk grote” tsunami hebben veroorzaakt op 3200 voet (1 kilometer) rond de krater, die zou verdwijnen tot een hoogte van ongeveer vijf meter zodra het Zuid-Amerika bereikte.

“Op 400 meter of zo was de atmosferische uitbarsting (die de West-Afrikaanse krater veroorzaakte) veel groter.”

Uit informatie van microfossielen in nabijgelegen exploratieputten blijkt dat de krater ongeveer 66 miljoen jaar geleden is gevormd – aan het einde van het Krijt. Er is echter nog steeds onzekerheid – een marge of fout van ongeveer een miljoen jaar – over de exacte leeftijd.

Het is mogelijk dat de inslag van de asteroïde verband houdt met het Chicxulub-effect, of het kan gewoon toeval zijn – een asteroïde van deze grootte zal de aarde elke 700.000 jaar treffen, zei Nicholson.

Als de asteroïde gebonden is, zou dit het resultaat kunnen zijn van een oorspronkelijke desintegratie van de asteroïde in de buurt van de aarde – met afzonderlijke fragmenten verspreid tijdens de vorige baan van de aarde, of het kan onderdeel zijn geweest van een langlevende asteroïdenregen die de aarde trof in de loop van een miljoen jaar of zo.

“Het kennen van de exacte leeftijd is echt cruciaal om dit te testen – nogmaals, het kan alleen worden bereikt door te graven.”

Zelfs als het gerelateerd zou zijn, zei hij, zou het kunnen worden verminderd door het Chicxulub-effect, maar het zou hebben toegevoegd aan de algehele reeks trapsgewijze resultaten.

“Het begrijpen van de exacte aard van de relatie met Chicxulub (indien aanwezig) is belangrijk om te begrijpen wat er op dat moment in het binnenste zonnestelsel gebeurde en roept een aantal interessante nieuwe vragen op,” zei Nicholson.

“Als er twee botsingen tegelijkertijd zijn, zijn er misschien andere kraters, en wat is het cascade-effect van meerdere botsingen?”