Ziek dolfijnkalf wordt beter met sondemelk, helpende handen

RAYUNG, Thailand (AP) – Irrawaddy-kalfdolfijn – ziek en te zwak om te zwemmen – verdronk in een getijdenpoel op een strand in Thailand toen vissers hem vonden.

De vissers waarschuwden snel voorstanders van het mariene milieu, die hen adviseerden hoe ze noodhulp moesten bieden, zodat het reddingsteam het kind naar het Thailand Marine and Coastal Research and Resources Centre kon brengen voor veterinaire aandacht.

Het kind kreeg de bijnaam Paradon, vrij vertaald als “broederlijke last”, omdat de deelnemers vanaf dag één wisten dat het redden van zijn leven geen gemakkelijke taak zou zijn.

De Irrawaddy-dolfijnen, die door de International Union for Conservation of Nature als een bedreigde diersoort worden beschouwd, komen voor in de ondiepe kustwateren van Zuid- en Zuidoost-Azië en in drie rivieren in Myanmar, Cambodja en Indonesië. Hun voortbestaan ​​wordt bedreigd door verlies van leefgebied, vervuiling en stroperij.

Ambtenaren van het Centre for Marine Research geloven dat er nog ongeveer 400 Irrawaddy-dolfijnen zijn langs de oostkust van het land, aan de grens met Cambodja.

Sinds vissers Paradon op 22 juli vonden, hebben tientallen dierenartsen en vrijwilligers hem geholpen in het centrum in Rayong aan de Golf van Thailand.

“We zeiden onder elkaar dat de kans dat hij het zou overleven erg klein was, gezien zijn toestand”, zei Thanavan Chomchoen, een dierenarts in het centrum, vrijdag. Meestal verkeren dolfijnen die vast op het strand worden gevonden in zo’n vreselijke staat. De overlevingskansen van deze dolfijnen zijn meestal erg klein. Maar we hebben die dag ons best gedaan.”

Arbeiders stopten hem in een zwembad met zeewater, behandelden longontsteking die hem extreem ziek en zwak maakte, en huurden vrijwilligers in om hem 24 uur per dag in de gaten te houden. Ze moeten hem in zijn aquarium dragen om te voorkomen dat hij verdrinkt en hem melk geven, eerst met een sonde en dan met de fles als hij weer een beetje op krachten is gekomen.

Een werkende dierenarts en een of twee vrijwilligers per achturige werkploeg, en andere arbeiders gedurende de dag houden zich bezig met de waterpomp, het filter en het maken van melk voor het kalf.

Na een maand verbetert de toestand van Paradon. Een kalf waarvan wordt aangenomen dat het tussen de 4 en 6 maanden oud is, kan nu zwemmen en geen tekenen van infectie vertonen. Maar de dolfijn, die op 22 juli 138 centimeter (4,5 voet) lang en ongeveer 27 kilogram (59 pond) lang was, is nog steeds zwak en neemt niet genoeg melk op, ondanks de inspanningen van het team om hem elke 20 minuten of zo te voeren.

Thippunyar Thipjuntar, een 32-jarige financieel adviseur, is een van de vele vrijwilligers die bij Paradon in de kinderopvang komen werken.

Tipponia zei dat Baradons baby’s ronde gezicht en gebogen, glimlachachtige mond niet anders kon dan zich aan hem vastklampen en zich zorgen maken over zijn ontwikkeling.

“Hij eet niet genoeg, maar hij wil gewoon spelen. Ik ben bang dat hij niet genoeg voeding krijgt”, vertelde ze vrijdag aan The Associated Press terwijl ze slapende Paradon voedt, piepend in haar arm. Hier als vrijwilliger, jij natuurlijk wou dat hij sterk kon worden en leven.”

Somana Kagunwatanakul, directeur van het marinecentrum, zei dat Paradon langdurige zorg nodig zal hebben, misschien tot een jaar, om van de melk te worden gespeend en in staat te zijn voedsel te zoeken.

“Als we hem laten gaan als hij beter wordt, is het probleem dat hij geen melk kan drinken. We zullen voor hem moeten zorgen tot hij zijn tanden heeft, dan moeten we hem leren vis te eten, deel uitmaken van een pod. Dat zal enige tijd duren, “zei Somana.

Paradon-verzorgers geloven dat liefdevolle, uitgebreide zorg de moeite waard is.

“Als we één dolfijn kunnen redden, zal dat onze kennis helpen, aangezien er niet veel succesvolle gevallen zijn geweest bij de behandeling van dit type dier”, zei dierenarts Thanavan. “Als we hem kunnen redden en hij overleeft, hebben we hier veel van geleerd.”

“Ten tweede denk ik dat door hem te redden en hem een ​​kans te geven om te leven, we ook het bewustzijn vergroten over het behoud van dit soort dier, dat zeldzaam is en er niet veel meer van over is.”