Geëvacueerde Oekraïners gedwongen terug te keren

Pokrovsk, Oekraïne (AFP) – Door de inslag van een raket werd de jonge vrouw zo hard over het hek geduwd dat het brak. Haar moeder vond haar stervend op de bank onder de perenboom terwijl ze van de middag genoot. Tegen de tijd dat haar vader arriveerde, was ze weg.

Anna Protsenko werd twee dagen na thuiskomst vermoord. De 35-jarige deed wat de autoriteiten wilden: ze werd geëvacueerd Regio Donetsk, Oost-Oekraïne Met de nadering van de Russische troepen. Maar ergens anders een nieuw leven beginnen was lastig en duur.

Net als Protsenko lopen tienduizenden mensen die zijn teruggekeerd naar landelijke of industriële gemeenschappen dicht bij de frontlinie van de regio, groot gevaar omdat ze niet op veiligere plaatsen kunnen leven.

Protsenko had het twee maanden geprobeerd en kwam toen thuis om een ​​baan in het kleine stadje Pokrovsk aan te nemen. Maandag streelden vrienden en familie haar gezicht en huilden voordat haar kist naast haar graf werd verzegeld.

“We kunnen niet winnen. Ze huren ons nergens anders in en je moet nog steeds de huur betalen”, zei een vriend en buurman, Anastasia Rosanova, “je kunt nergens heen, maar hier in Donetsk is alles van ons.”

Het bureau van de burgemeester van Pokrovsk schat dat 70% van de evacués naar huis is teruggekeerd. in de grootste stad KramatorskOngeveer een uur rijden van de frontlinie, zeiden functionarissen dat de bevolking daalde tot ongeveer 50.000, van 220.000 in de weken na de Russische invasie, maar sindsdien is gestegen tot 68.000.

Het is frustrerend voor de Oekraïense autoriteiten omdat sommige burgers nog steeds op weg zijn naar oorlog, maar de mensen in de regio Donetsk zijn ook gefrustreerd. Sommigen beschreven dat ze zich in sommige delen van het land niet welkom voelden als Russischtaligen onder Oekraïens-sprekenden.

Maar vaker wel dan niet was geldgebrek het probleem. In Kramatorsk zeiden sommige mensen die in de rij stonden voor dozen voor humanitaire hulp, dat ze te arm waren om überhaupt te evacueren. Donetsk en zijn economie zijn aangetast door conflicten sinds 2014, toen door Rusland gesteunde separatisten begonnen te vechten tegen de Oekraïense regering.

Het verhaal gaat verder

“Wie zorgt er voor ons?” vroeg Karina Smolska, die een maand na haar evacuatie terugkeerde naar Pokrovsk. Nu, op 18-jarige leeftijd, is ze de belangrijkste bron van geld voor haar familie als serveerster.

Sinds de Russische invasie zwerven al maandenlang vrijwilligers rond in de regio van Donetsk om kwetsbare groepen te helpen evacueren, maar zulke inspanningen kunnen stilletjes op een mislukking uitlopen.

In een vochtig huis in het dorp Malotaranivka aan de rand van Kramatorsk hangen verspreide rollen vliegenvangers aan het plafond van de woonkamer. In de spleten van de ramen werden lappen stof gestopt om ventilatie te voorkomen.

Tamara Markova, 82, en haar zoon, Mykola Ryaskov, zeiden dat ze deze maand slechts vijf dagen als evacués doorbrachten in de centrale stad Dnipro voordat ze besloten om hun kansen terug naar huis te nemen.

“We zouden uit elkaar gaan”, zei Markova.

In de tijdelijke opvang waar ze logeerden stond dat ze naar een verpleeghuis zou worden overgebracht en dat haar zoon, wiens linkerzijde bevroren was na een beroerte, naar een gehandicaptentehuis zou gaan. Dit vonden ze onaanvaardbaar. In een haast om te vertrekken, lieten ze zijn rolstoel achter. Ze was te oud om de bus te nemen.

Nu doen ze dat. Als je de sirene van de luchtaanval hoort, gaat Markova dekking zoeken bij de buren “totdat het bombarderen stopt”. Eens per maand wordt humanitaire hulp verleend. Markova noemt het goed genoeg. Als de winter komt, bedekken de buren hun ramen met een plastic folie voor basisisolatie en om de kachel te reinigen van roet. Misschien hebben ze gas voor verwarming, misschien ook niet.

“Het was veel gemakkelijker onder de Sovjet-Unie”, zei ze over hun gebrek aan steun van de staat, maar ze was nog ongelukkiger met de Russische president Vladimir Poetin en wat zijn soldaten de omliggende gemeenschappen aandoen.

“Hij is oud”, zei ze over Poetin. “Hij zou met pensioen moeten gaan.”

Ook heimwee en onzekerheid leiden tot een terugkeer naar Donetsk. Evacuatietrein Yumi vertrekt vanuit Pokrovsk naar het relatief veiligere westen van Oekraïne, maar er komt dagelijks een andere trein aan met mensen die besloten hebben naar huis te gaan. De evacuatietrein is gratis, de retourtrein niet.

Oksana Tserkovny nam de trein met haar 10-jarige dochter twee dagen na de dodelijke aanslag van 15 juli in Dnipro, waar ze meer dan twee maanden verbleven. Hoewel de aanval een vonk was, vond Tserkovnyi het moeilijk om werk te vinden. Nu is ze van plan terug te keren naar haar vorige baan in een kolenmijn.

De kosten in Dnipro, al vol met evacués, vormden een ander punt van zorg. “We logeerden bij familieleden, maar als we hadden moeten huren, zou het veel meer zijn geweest”, zei Tserkovny. “Het begint bij 6000 hryvnia’s ($ 200) per maand voor een studio, en je zult het niet kunnen vinden.”

Taxichauffeurs die wachten op de aankomst van de trein in Pokrovsk zeiden dat veel mensen het opgeven om zich ergens anders te vestigen.

Een van de chauffeurs, Vitaly Anikiev, zei: “Het is zeker de helft van mijn werk om deze jongens mee te nemen.” “Omdat het geld verloren was.”

Half juli, zei hij, pikte hij een vrouw op die terugkeerde uit Polen nadat ze zich daar niet op haar plaats voelde. Toen ze haar dorp nabij de frontlinie bereikten, was er een gat waar haar huis was.

‘Ze huilde,’ zei Anikiev. ‘Maar ze besloot te blijven.’

____

Associated Press-journalist Ina Farnitsa heeft bijgedragen.

____

Volg de berichtgeving van Associated Press over de gevechten in Oekraïne op: https://apnews.com/hub/russia-ukraine