De Russische maanlander Luna-25 is verloren gegaan bij een crash

Een Russisch robotachtig ruimtevaartuig op weg naar het maanoppervlak is neergestort op het maanoppervlak, zei het Russische ruimteagentschap zondag, daarbij verwijzend naar de resultaten van een voorlopig onderzoek een dag nadat het contact met het voertuig was verloren.

Dit is de laatste tegenslag in de ruimtevlucht voor een land dat tijdens de Koude Oorlog het eerste land werd, zoals de Sovjet-Unie, dat een satelliet, een man en vervolgens een vrouw in een baan om de aarde bracht.

De Luna-25-lander, het eerste Russische ruimtevaartuig dat sinds de jaren zeventig het maanoppervlak bereikte, kwam afgelopen woensdag in een baan om de maan en zou maandag vroeg landen. Volgens Roscosmos, het staatsagentschap dat toezicht houdt op de Russische ruimtevaartactiviteiten, startte het ruimtevaartuig zaterdag om 02.10 uur, Moskouse tijd, zijn motor om in een baan om de aarde te komen die het op het maanoppervlak zou laten landen. Maar er deed zich een onverklaarbare “noodsituatie” voor.

Zondag zei Roscosmos dat het 47 minuten na het starten van de motor het contact met het ruimtevaartuig verloor. Pogingen om de communicatie te herstellen mislukten, zei Roscosmos, en Luna-25 week af van zijn geplande baan en “hield op te bestaan ​​als gevolg van een botsing met het maanoppervlak”.

Ze voegde eraan toe dat er een commissie tussen de instanties zou worden gevormd om de redenen voor de mislukking te onderzoeken.

Luna-25, gelanceerd op 11 augustus, was bedoeld als de eerste missie die het zuidpoolgebied van de maan zou bereiken. Overheidsruimteprogramma’s en particuliere bedrijven over de hele aarde zijn geïnteresseerd in dit deel van de maan omdat ze denken dat het waterijs kan bevatten dat astronauten in de toekomst kunnen gebruiken.

Het belangrijkste doel van Luna-25 was het testen van maanlandingstechnologie, en het verlies van de lander tijdens een minder gevaarlijke fase van de missie zal de Russische ruimtestrijd meer aandacht geven.

Voor missies naar het maanoppervlak zijn de meest zenuwslopende momenten de raketlancering vanaf de aarde en de landing zelf. Drie maanlandingspogingen in de afgelopen vier jaar – door India, een Israëlische non-profitorganisatie en een Japans bedrijf – slaagden er allemaal in om in een baan om de maan te manoeuvreren voordat ze binnen de laatste paar minuten niet naar de oppervlakte konden afdalen.

Wanneer missies verloren gaan tijdens lanceringen van een orbitale motor, blijken slordige fabricage en onvoldoende testen vaak de oorzaak te zijn. Deze tekortkomingen waren de basis voor het mislukken van de laatste grote robotische interplanetaire sonde van Rusland, Phobos-Grunt, in 2011. Een andere factor zou een gênante menselijke fout kunnen zijn, zoals toen NASA’s Mars-orbitersonde in 1999 in de atmosfeer van Mars afbrandde als gevolg van vermenging tussen metrische en imperiale eenheden.

Het mislukken van de missie zou een klap kunnen zijn voor president Vladimir Poetin, die de prestaties van Rusland in de ruimte heeft gebruikt als een integraal onderdeel van zijn greep op de macht.

Dit maakt deel uit van het verhaal van het Kremlin – en het is een overtuigend verhaal voor veel Russen – dat Rusland een geweldig land is dat wordt tegengehouden door een door de VS geleid Westen dat jaloers is op de capaciteiten en dreiging van Rusland. Met name de door de staat gerunde ruimtevaartindustrie is een waardevol instrument geweest nu Rusland bezig is zijn geopolitieke betrekkingen opnieuw vorm te geven.

“De belangstelling voor onze voorstellen is zeer groot”, zei het hoofd van het Russische ruimtevaartprogramma, Yuri Borisov, tegen Poetin tijdens een televisiebijeenkomst in juni, waarin hij het Russische plan beschreef om de ruimtevaartsamenwerking met Afrikaanse landen uit te breiden. Dit initiatief past in het kader van de alomvattende inspanningen van het Kremlin om de economische en politieke betrekkingen met niet-westerse landen te verdiepen temidden van Europese en Amerikaanse sancties.

In de afgelopen decennia is de Russische verkenning van het zonnestelsel van de aarde ver verwijderd van de hoogten van het Sovjettijdperk.

Het laatste onvoorwaardelijke succes was meer dan 35 jaar geleden, toen de Sovjet-Unie nog intact was. Een paar dubbele ruimtevaartuigen, Vega 1 en Vega 2, werden zes dagen na elkaar gelanceerd. Zes maanden later vlogen de twee ruimtevaartuigen over Venus, waarbij elk een capsule liet vallen met daarin een lander die met succes op het oppervlak van de helse planeet landde, evenals een ballon die, toen hij werd gelanceerd, door de atmosfeer zweefde. In maart 1986 passeerden de twee ruimtevaartuigen de komeet van Halley binnen ongeveer 5.000 mijl, waarbij ze foto’s maakten en het stof en gas uit de kern van de komeet bestudeerden.

Latere vluchten naar Mars die in 1988 en 1996 werden gelanceerd, mislukten.

Het ongemakkelijke perigeum kwam in 2011 met Phobos-Grunt, dat zou landen op Phobos, de grootste van de twee manen van Mars, en steen- en vuilmonsters naar de aarde zou terugbrengen. Maar Phobos-Grunt heeft de baan van de aarde nooit verlaten nadat de motoren die hem naar Mars zouden hebben gestuurd niet vuurden. Een paar maanden later verbrandde het in de atmosfeer van de aarde.

Een onderzoek onthulde later dat het Russische ruimtevaartagentschap met geldgebrek had beknibbeld op productie en testen, met behulp van elektronische componenten waarvan niet bewezen was dat ze de kou en straling van de ruimte konden overleven.

Anders is Rusland beperkt tot een lage baan om de aarde, inclusief het vervoeren van astronauten van en naar het internationale ruimtestation ISS, dat het samen met NASA exploiteert.

Luna-25 zou een missie van een jaar hebben voltooid om de samenstelling van het maanoppervlak te bestuderen. Het zou ook technologieën hebben gedemonstreerd die hadden kunnen worden gebruikt in een reeks robotmissies die Rusland van plan is naar de maan te lanceren om de basis te leggen voor een toekomstige maanbasis die het samen met China wil bouwen.

Maar het schema voor die missies – Luna 26, 27 en 28 – loopt al jaren achter op het oorspronkelijke schema, en nu zijn meer vertragingen waarschijnlijk, vooral omdat het Russische ruimteprogramma financieel en technologisch worstelt als gevolg van sancties die zijn opgelegd na de Russische invasie van Oekraïne.

Roscosmos zal een moeilijke beslissing moeten nemen om de Luna-25-missie terug te geven of de landingstechnologie voorlopig niet te testen en door te gaan naar ambitieuzere vervolgmissies. Als Rusland besluit de Luna-25 terug te vliegen, zou dat waarschijnlijk nog meer jaren vertraging opleveren.

Hoewel NASA en de European Space Agency met Rusland bleven samenwerken aan het internationale ruimtestation, stopten andere gezamenlijke ruimtevaartprojecten na de invasie van Oekraïne. Voor maanmissies betekent dit dat Rusland belangrijke onderdelen moet vervangen die uit Europa zouden komen, waaronder oefeningen voor de Luna-27 lander.

Rusland heeft moeite om nieuwe ruimteapparatuur te ontwikkelen, met name elektronische apparaten die betrouwbaar werken in de extreme omstandigheden van de ruimte.

zei Anatoly Zak, die publiceert RussianSpaceWeb.com, die de ruimtevaartactiviteiten van Rusland volgt. Sovjet-elektronica is altijd achtergebleven. Ze hebben altijd achter het Westen gestaan ​​op dit gebied van wetenschap en technologie.

“Het hele Russische ruimtevaartprogramma wordt al door dit probleem getroffen”, voegde hij eraan toe.

Andere ambitieuze Russische ruimtevaartplannen lopen ook achter op schema en zullen waarschijnlijk veel langer duren dan officiële aankondigingen.

Angara, de familie van raketten die twintig jaar geleden is ontwikkeld, is slechts zes keer gelanceerd.

Een paar dagen geleden vertelde Vladimir Kozhevnikov, hoofdontwerper van het aankomende Russische ruimtestation, aan persbureau Interfax dat Orjol, een moderne vervanger van de eerbiedwaardige Sojoez-capsule, Het zal zijn eerste vlucht maken in 2028.

In 2020 zei Dmitry Rogozin, toenmalig hoofd van Roscosmos, dat de eerste vlucht van Oryol in 2023 zou plaatsvinden – wat betekent dat de lanceringsdatum in slechts drie jaar vijf jaar achterloopt.

Een ander land, India, krijgt nu de kans om de eerste sonde in de buurt van de zuidpool van de maan te laten landen. De Chandrayaan-3-missie is in juli gelanceerd, maar heeft gekozen voor een omslachtig maar zuiniger traject naar de maan. Woensdag zal een landingspoging worden ondernomen.

“Het is jammer”, zei Sudhir Kumar, een woordvoerder van de Indian Space Research Organization, over de crash van de Russische lander. “Elke ruimtemissie is zeer riskant en technisch.”

Harry Kumar Bijgedragen aan rapportage vanuit Delhi.