In Australië is een ‘gigantisch’ luikspinfossiel gevonden, en het enige wat je hoeft te doen is ernaar te kijken! Wetenschappelijk alarm

Zelfs miljoenen jaren geleden was Australië een paradijs voor spinnen.

In het hart van het dorre continent hebben wetenschappers het prachtig bewaard gebleven fossiel gevonden van een grote, opvallende spin die rondzwierf en jaagde in een weelderig regenwoud.

Het is ook niet zomaar een gefossiliseerde spin. Het is pas het vierde spinnenfossiel dat ooit in Australië is gevonden, en het eerste ter wereld, van een spin die behoort tot de familie van de grote borstelvoetspinnen, Barychelidae. De nieuwe soort, die 11 tot 16 miljoen jaar geleden in het Mioceen leefde, heeft officieel de naam gekregen Megamodontium McCloskey.

“Er zijn slechts vier spinnenfossielen gevonden over het hele continent, wat het voor wetenschappers moeilijk heeft gemaakt om hun evolutionaire geschiedenis te begrijpen. Daarom is deze ontdekking zo belangrijk, omdat het nieuwe informatie onthult over het uitsterven van spinnen en een leemte in de geschiedenis opvult.” New South Wales en Australian Museum: ‘Het verleden begrijpen’.

“De dichtstbijzijnde levende verwanten van dit fossiel leven nu in de vochtige bossen van Singapore en zelfs Papoea-Nieuw-Guinea. Dit suggereert dat de groep vroeger in vergelijkbare omgevingen op het vasteland van Australië leefde, maar vervolgens uitstierf toen Australië droger werd.”

De spin werd ontdekt tussen een rijke verzameling fossielen uit het Mioceen, die werden gevonden in een graslandgebied in New South Wales, bekend als McGraths Flat.

Deze assemblage is zo uitzonderlijk dat het is geclassificeerd als een Lagerstätte, een sedimentaire fossiele laag die soms zacht weefsel bewaart.

Bij sommige opgravingen vanuit McGraths appartement zijn subcellulaire structuren te zien.

Het soort gesteente dat onderaan de fossielen wordt gevonden, maakt de hele collectie nog fascinerender: het is een soort ijzerrijk gesteente genaamd GoethietWaarin uitzonderlijke fossielen zelden worden gevonden. Het conserveringsproces was zo gedetailleerd dat onderzoekers kleine details in het lichaam van de spin konden herkennen, waardoor het met vertrouwen dicht bij het moderne geslacht kon worden geplaatst. monodontium – Maar het is vijf keer groter.

Dat is niet erg groot, bijvoorbeeld monodontium Het is meestal vrij klein, maar het is nog steeds het op één na grootste spinnenfossiel dat ooit wereldwijd is gevonden. Megamodontium McCloskeyDe lichaamslengte is 23,31 mm, of iets minder dan één inch. Met de benen gespreid past hij comfortabel in de palm van uw hand.

De enorme omvang van het eeuwenoude beest maakt het gedetailleerde behoud van zijn fysieke kenmerken nog indrukwekkender.

‘Elektronenmicroscopie stelde ons in staat de fijne details van de klauwen en borstelharen op de poten, de poten en het hoofdlichaam van de spin te bestuderen’, legt viroloog Michael Freese van de Universiteit van Canberra uit, die de fossielen scande met behulp van stapelmicroscopie.

“Setae zijn haarachtige structuren die verschillende functies kunnen hebben: ze kunnen chemicaliën en trillingen waarnemen, de spin verdedigen tegen aanvallers en zelfs geluiden maken.”

De ontdekking kan enkele aanwijzingen bevatten over hoe Australië in de loop van de tijd is veranderd, omdat het landschap dramatisch is uitgedroogd. Niets monodontium of Megamodontium Spinnen die tegenwoordig in Australië leven, wat erop wijst dat de droogte tijdens en na het Mioceen verantwoordelijk was voor het lokaal uitroeien van sommige geslachten van spinnen.

We zouden zelfs iets kunnen leren over waarom er zo weinig luikspinnen bewaard zijn gebleven in het fossielenbestand.

“Het is niet alleen de grootste fossiele spin die ooit in Australië is gevonden, het is ook het eerste fossiel van de familie Barychelidae dat wereldwijd is gevonden”, zegt arachnoloog Robert Raven van het Queensland Museum.

“Er leven tegenwoordig ongeveer 300 soorten luikspinnen, maar het lijkt erop dat ze niet vaak fossielen worden. Dit kan zijn omdat ze veel tijd in holen doorbrengen en zich dus niet in de juiste omgeving bevinden voor fossielen.” “.

Het onderzoek is gepubliceerd in Zoölogisch tijdschrift van de Linnean Society.