Pokemon Legends: Arceus – Nul interpunctie

De hoofdpersoon wordt al snel verbluft door de primitieve lokale bevolking en wordt geprezen als een held uit de hemel wanneer ze geen angst tonen voor een aantal schattige, schattige en hulpeloze kleine dieren en ze allemaal in een schedel vangen. Gek, ja, maar eindelijk een Pokémon-spel waarbij het logisch lijkt dat jij de enige trainer bent die heeft ontdekt dat ze meer dan drie of vier manipulatoren kunnen bevatten. We worden al snel gerekruteerd door de Citation Wipe-organisatie die zichzelf heeft belast met het ‘vegen’ van alle lokale Pokémon door ze te vangen en ze te dwingen tot handarbeid of gladiatorengevechten. Je weet wel, op dezelfde manier waarop Columbus Amerika ‘scande’. Of hoe je een mierenkolonie ‘onder de loep’ neemt met een ketel kokend water. Maar je weet wat een Pokemon is, laten we verder gaan met de obsceniteit. Mijn aanbeveling voor Pokemon Legends Arceus is afhankelijk van de antwoorden van de kijker op de volgende enquête. Vraag 1: Hou je van Pokemon maar heb je een beetje een conflictaversie en vecht je liever minder andere Pokemon trainers en gymleiders en focus je op dierenmarteling? Er zijn wat gevechten met de andere coaches bij Arceus, maar altijd met die sfeer van “Oh shit, ik wist dat we iets vergeten.”

Ze halen het gewoon af en toe uit het niets. Het is alsof je het doel van het volgende verhaal hebt bereikt en het personage van Thomas the Tank Engine waarmee je werkt zegt: “Wacht! Ik moet je vechtvaardigheid beoordelen voordat ik je de stomerij laat ophalen.” Het meeste van wat je doet, is op Pokemon jagen in grote open wilde kaarten, en dat hoeft helemaal geen gevecht te zijn als je bedreven bent met stealth- en afleidingselementen. Hé, zoals het vroeger was “Pas op voor wilde Pokemon in het hoge gras!” Nu is het “Pas op voor de wilde Pokemon, er is een speler in het hoge gras!” Een ding waar ik van hou, is dat het niet de standaard JRPG-taak doet om je in een verplicht turn-based gevecht te slepen als een wilde Pokémon je op de zeker-stroom-vernietigende manier ziet als een chinchilla in een chocoladefontein. Je kunt alleen willekeurige gevechten aangaan door Pokemon te verwijderen. Anders zal je stalker je direct en acceptabel strelen totdat je weggaat. Maar je kunt gemakkelijk wegkomen en je gezondheid zal terugkeren als een psychotische vriendin in een hangmat, dus de wereld doorkruisen is net zo uitdagend als naar huis lopen via een parkeerplaats die slechts marginaal wordt verstoord. Dit is niet echt een “uitdagende” game.

Dat brengt me bij vraag 2: Vind je Monster Hunter leuk? Of denk je dat je het leuk zou vinden als het wat minder ingewikkeld was? Omdat uw doel in Arceus de eenvoud zelf is. In feite is het hetzelfde dat altijd bovenaan de franchise is gezet: “Ik moet ze allemaal vangen.” Of liever: “Ik zou er een paar moeten vangen en dan een tijdje met ze rondhangen als een gek in de kinderspeelruimte om de checklist in te vullen met willekeurige doelen die ze elk hebben voordat ze officieel worden gewist.” Maar zelfs dit aspect van het spel is opmerkelijk eenvoudig. Je hoeft niet alles op de checklist van elke Pokémon te doen. Als je het doel van “Verpletter deze pokemon met asfaltschade” niet kunt halen, kun je het gratis smash-evenement slechts acht of negen keer voltooien en ze worden hoe dan ook gewist. Ook, zoals Monster Hunter, zullen NPC’s je een verscheidenheid aan fetch geven aan de kant die je kunt doen om ze te helpen, of dan weer niet lastig vallen omdat de beloningen altijd een beetje smerig zijn en ik geen ruimte lijk te hebben voor hen. Hoe dan ook, want onze tas is ongeveer zo groot als een theezakje en de man die hem uitbreidt, doet het maar één gaatje per keer en we moeten hem vijf minuten laten kletsen voordat hij dat doet.

Was je ook dol op epische Monster Hunter-knipsels met moeders zo groot als velen die neuken in een kleine groepsbadkamer, maar allergisch zijn voor de actie van het steken en hakken om ballerinaschoenen en sokken te maken? Nou, Pokemon Legends Arseburger heeft ook een paar tentbaasgevechten met lokale Pokemons God. En omdat we zo ontspannen zijn en een hekel hebben aan conflicten, bestrijd je ze niet echt, maar kalmeer je ze door snacks op hun hoofd te gooien in Super 3D Noah’s Ark-stijl. Omdat ik weet dat het me altijd kalmeert door vijf minuten worstrondjes te gooien. Deze gevechten zijn meestal niet standaard Pokemon-gevechten, maar zijn oefeningen om je arm te verzwakken en personages op de ontwijkknop te dragen, maar nogmaals in de geest van “Ik vergat Pokemon in een Pokemon-spel te stoppen” zijn er kansen om een ​​Pokemon weg te gooien en ga een paar rondes om de baas in een versufte staat te brengen naarmate ze meer schade oplopen. Ik bedoel, eet sneller ballistische sandwiches. Dit is een ietwat ongemakkelijke en irrelevante botsing tussen turn-based gevechten en de realtime van de game, en lijkt misschien een beetje vreemd vanuit een extern perspectief wanneer de baas stopt met proberen je zo hard in botboter te rammen om twee rondes bladschaar te spelen -steen met je neon stokstaartje.

Dit is eigenlijk mijn enquête in een notendop. Zou je het leuk vinden om Pokemon en Monster Hunter te mixen met een focus op 100% prestatie, maar waar je vrijwel 100% prestatie kunt bereiken door gewoon in de wereld te zijn en enkele uren te stotteren? Dan kunnen we rond de haven van aanbeveling varen. slechts één vraag. Ben je uitgeschakeld zoals Monster Hunter vroeger goede graphics had? Vond je dat een beetje opzichtig en verwaand? Maak je hier maar geen zorgen over. Pokemon Legends Arceus ziet er net zo goed uit als je zou verwachten van een game met een “ezel” in de titel. Ik weet dat het nastreven van steeds hogere definities de wortel is van al het kwaad in deze industrie, maar Pokemon verdient het soort geld dat er niet schattig en pluizig uit hoeft te zien en het verbaasde gezicht van mijn personage zou me daar niet aan moeten herinneren. Animatie in Sonic Adventure waar iedereen een gevecht met een cenobiet leek te hebben verloren. Ik denk dat Nintendo het niet zou moeten proberen. Dat is het leuke van exclusiviteit, nietwaar. Dit is de enige Pokemon die je krijgt, dus oogbollen zullen deze zichtbare pap eten en ervan houden. Wat zou je doen, de concurrerende Sega-versie van Pokemon kopen waar alle personages boze wenkbrauwen hebben?