Een nieuw soort worm eet een krokodil in een geweldig experiment

Waarschuwing voor lezers die niet bang zijn voor de diepten van de oceaan: dit verhaal kan daar binnenkort verandering in brengen.

In 2019 voerde een groep onderzoekers die opwinding wilden veroorzaken in de mysterieuze uithoeken van de zee een uniek experiment uit.

Het team van het Louisiana Universities Marine Consortium (LUMCON) liet drie dode alligators 2.000 meter diep in de Golf van Mexico vallen om te zien hoe de diepzeewezens zouden reageren op een onbekende voedselbron.

Aanvankelijk dachten wetenschappers dat de harde huid van reptielen roofdieren zou afstoten, omdat het voor hen moeilijk zou worden om toegang te krijgen tot het gewenste zachte vlees.

Het werd echter snel bewezen dat dit niet het geval was.

Binnen één dag negen grote pissebedden (gigantische Pathynomus) Er is waargenomen dat ze zich voedden met het eerste karkas, uiteindelijk de huid doorboorden en hun maaltijd van binnenuit aten. Stel je voor dat een groep roze pissebedden van een meter lang over een alligator kruipt en je begrijpt het wel.

Er werd een aantal Bathynomus giganteus-vissen gezien die het karkas van 30 kg verslondenMcLean et al.

De tweede krokodil, die ongeveer 100 kilometer verderop werd gedropt, werd in slechts 51 dagen bijna volledig verslonden. Alleen de schedel, de ruggengraat, het touw en het gewicht waarmee hij aan de zeebodem werd vastgemaakt, bleven achter.

De kleine voedselresten werden een bron van grote opwinding voor onderzoekers toen ze merkten dat ze het doelwit waren van een geheel nieuwe soort bottenetende worm.

Ze concludeerden dat het een lid leek te zijn van de Osedax-familie – bekend als ‘zombiewormen’ omdat ze op de botten van de doden zuigen en daarop leven – die nog nooit eerder in heel Mexico was gezien.

Uit tests bleek dat de nauwst identificeerbare verwanten inheems zijn in Antarctica en Californië, waardoor het een ‘onbeschreven soort’ is.

De onderzoekers schreven in een artikel over hun ontdekking, dat in het tijdschrift werd gepubliceerd PlusDat het wezen “te zijner tijd een naam zal krijgen.”

Van linksboven: de tweede krokodil op de dag dat hij werd neergeschoten, en zijn stoffelijk overschot 51 dagen later, kleurde een roestige kleur, wat duidt op de aanwezigheid van de Osedax-worm. McLean et al.

Wat gebeurde er met de derde krokodil?

Welnu, dat deel is een mysterie, want binnen acht dagen na de landing op het 1996 meter diepe uitkijkpunt was het verdwenen.

Onderzoekers merkten op dat hoewel het lichaam verdwenen was, het anker, de beugel en het touw van 20,4 kg waarmee het dier werd gewogen, op 8,3 meter afstand werden gevonden, wat erop wijst dat ze daarheen zijn “gesleept”.

Deskundigen concludeerden dat een “grote aaseter” het reptiel waarschijnlijk had gevangen. Gezien de diepte waarop hij werd achtergelaten, en “de impliciete lichaamsgrootte die nodig is om een ​​middelgrote krokodil te consumeren en een aanzienlijke hoeveelheid gewicht te verplaatsen”, was het waarschijnlijk een grote haai.

Het was duidelijk dat, welk monster het ook was, het geen zin had om zijn avondeten te delen met een stel hebzuchtige wormen.

abonnement Voor onze gratis wekelijkse Indy100-nieuwsbrief

Deel uw mening in ons democratische nieuws. Klik op het upvote-pictogram bovenaan de pagina om dit artikel hogerop te brengen op de indy100-ranglijst.