Chicxulub: Wetenschappers bepalen welk type asteroïde het uitsterven van de dinosauriërs veroorzaakte

Abonneer u op de Wonder Theory-nieuwsbrief van CNN. Verken het universum met nieuws over fascinerende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer.

CNN
—

Zesenzestig miljoen jaar geleden veranderde het verhaal van het leven op aarde dramatisch toen een asteroïde insloeg op wat nu het schiereiland Yucatan in Chicxulub, Mexico is. De gevolgen van de impact leidden tot het uitsterven van naar schatting 75% van de diersoorten, waaronder de meeste dinosauriërs, met uitzondering van vogels. Maar van de asteroïde zelf is bijna niets meer over.

Dat blijkt uit een nieuwe studie die donderdag in het tijdschrift is gepubliceerd wetenschappenOnderzoekers konden de chemische identiteit vaststellen van de asteroïde die de vijfde massale uitsterving van de planeet veroorzaakte. De resultaten suggereren dat de dinosaurusmoordenaar een kleirijke bal van klei was die materialen bevatte uit het begin van het zonnestelsel.

Hoewel de Chicxulub-asteroïde tientallen miljoenen jaren geleden op aarde is geland, is het identificeren van dit eeuwenoude ruimtegesteente belangrijk omdat het “deel uitmaakt van een groter geheel voor het begrijpen van de dynamische aard van ons zonnestelsel”, zegt dr. Stephen Godris, onderzoeksprofessor aan de Universiteit van Californië. scheikunde aan de Vrije Universiteit Brussel en co-auteur van de studie.

Wetenschappers veronderstelden dat in 1980 De botsing met een gigantische ruimtesteen resulteerde in… Destijds hadden onderzoekers de asteroïde zelf nog niet gevonden; In plaats daarvan vonden ze een dunne laag van het metaal iridium in rotsen over de hele wereld die 66 miljoen jaar oud zijn. Iridium is zeldzaam in de aardkorst, maar is overvloedig aanwezig in sommige asteroïden en meteorieten.

Sommige leden van de bredere wetenschappelijke gemeenschap stonden sceptisch tegenover deze hypothese. In 1991 ontdekten wetenschappers echter dat de Chicxulub-krater de juiste leeftijd had om te ontstaan ​​als gevolg van een enorme asteroïde-inslag die samenviel met het uitsterven van de dinosauriërs. In de loop der jaren hebben onderzoekers steeds meer bewijs verzameld dat de asteroïde-inslag feitelijk de oorzaak was van het catastrofale uitsterven.

De asteroïde was enorm – waarschijnlijk tussen de 9,7 en 14,5 kilometer in diameter. Maar zijn enorme omvang is grotendeels de reden dat hij verdwenen is. De rots, die ongeveer zo groot was als de Mount Everest, schoot met een snelheid van 25 kilometer per seconde richting de aarde. Volgens NASA.

“In principe wordt al deze kinetische energie omgezet in warmte,” zei Godris. “Wanneer het object het doel raakt, zal het nog meer exploderen; het zal zelfs verdampen.” Door de botsing ontstond een stofwolk bestaande uit de asteroïde zelf en de rots waarop deze landde. Het stof verspreidde zich over de hele wereld, Het zonlicht blokkeren en de temperatuur jarenlang verlagenWat tot massale uitsterving leidde.

Over de asteroïde zei Godris: “Er is niets meer van over dan dit chemische spoor, waarvan de effecten in verschillende delen van de wereld zijn afgezet. Dit spoor vormt een klein laagje klei dat je overal ter wereld kunt herkennen. en het is in essentie hetzelfde moment, 66 miljoen jaar geleden.”

Asteroïden (en de kleinere meteorieten die ervan afbreken) zijn er in drie hoofdtypen, elk met zijn eigen chemische en mineralogische samenstelling: metaalachtig, steenachtig en chondriet. In de nieuwe studie onderzochten Godris en zijn collega’s, waaronder de hoofdauteur van de studie, Dr. Mario Fischer-Godey van de Universiteit van Keulen in Duitsland, de chemische samenstelling van de dunne kleilaag om de geheimen van de asteroïde bloot te leggen.

De onderzoekers bemonsterden 66 miljoen jaar oude rotsen uit Denemarken, Italië en Spanje en isoleerden de delen die het metaal ruthenium bevatten. (Net als iridium komt ruthenium overvloediger voor in ruimtegesteenten dan in de aardkorst.) Het team analyseerde ook ruthenium van andere inslaglocaties van asteroïden en meteorieten. Wetenschappers ontdekten dat de chemische samenstelling van ruthenium van 66 miljoen jaar geleden overeenkomt met de chemische samenstelling van ruthenium die wordt aangetroffen in een bepaald type chondriet-meteoriet.

“We merkten een perfecte overlap met de koolstofhoudende chondriet-signaturen,” zei Godris. De asteroïde die de dinosaurussen doodde, was dus hoogstwaarschijnlijk een koolstofhoudend chondriet, een oud ruimtegesteente dat voornamelijk water, klei en organische verbindingen (die koolstof bevatten) bevatte.

Hoewel koolstofhoudende chondrieten het merendeel van de rotsen in de ruimte uitmaken, behoort slechts ongeveer 5% van de meteorieten die op aarde vallen tot deze categorie. “Er is enige diversiteit in koolstofhoudende chondrieten, Sommigen van hen kunnen ruiken“Maar in de hel, toen het Chicxulub-ruimtevaartuig landde, zei Godres: ‘Je zou waarschijnlijk geen tijd hebben gehad om lucht te krijgen.’

Inslagen ter grootte van Chicxulub komen slechts elke 100 miljoen tot 500 miljoen jaar voor. Maar aangezien er een kleine kans bestaat dat de aarde in botsing zal komen met een andere asteroïde of gigantische meteoriet, zei Godris dat het goed is om “de fysische en chemische eigenschappen van deze objecten te kennen, om na te denken over hoe we onszelf kunnen beschermen” tegen een botsing met een grote meteoriet. ruimte rots.

Godres citeerde de DART 2022-missie, of de Double Asteroid Redirection Test, waarbij NASA een ruimtevaartuig stuurde om opzettelijk een asteroïde uit koers te brengen. Weten hoe verschillende soorten asteroïden interageren met de fysieke krachten om hen heen zal cruciaal zijn voor een effectieve planetaire verdedigingsoperatie.

“Carbonaatchondriet zal heel anders reageren dan gewoon chondriet: het is veel poreuzer, absorbeert veel meer licht en absorbeert veel meer impact als je er een voorwerp op richt,” zei Godris. “We moeten dus leren daarover om een ​​soortgelijk antwoord te krijgen.

Dr. Ed Young, hoogleraar kosmochemie aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, die niet bij het onderzoek betrokken was, was het met de bevindingen eens.

Hij zei dat de ontdekking “rijkdom toevoegt aan ons begrip van wat er gebeurde” toen de dinosauriërs uitstierven. Young merkte op dat de beoordeling van de onderzoekers dat de asteroïde een koolstofhoudend chondriet was een ‘sterke conclusie’ is.

Kate Golembiewski Hij is een in Chicago gevestigde freelance wetenschappelijk schrijver die geïnteresseerd is in zoölogie, thermodynamica en de dood.