Astronomen ontdekken ongebruikelijke radiosignalen van een nabijgelegen magnetar die zich 'op complexe manieren gedragen'

Astronomen die de Parkes-radiotelescoop van CSIRO in Australië bedienen, zeggen dat ze ongebruikelijke radiosignalen hebben ontdekt van de dichtstbijzijnde magnetar van de aarde, die zich 'op complexe manieren gedragen'.

Een voormalige slapende ster met een sterk magnetisch veld, XTE J1810-197, bevindt zich op slechts 8.000 lichtjaar afstand en is daarmee de dichtstbijzijnde ster in zijn soort bij de aarde. In tegenstelling tot een typische magnetar die gepolariseerd licht uitzendt, lijkt deze magnetar echter circulair gepolariseerde radiogolven uit te zenden. Dit betekent dat het licht spiraalsgewijs lijkt te bewegen terwijl het door het universum beweegt. Deze ontdekking was niet alleen onverwacht; A persbericht “Het is absoluut ongekend”, aldus de aankondiging van de ontdekking.

“In tegenstelling tot de radiosignalen die we van andere magnetars hebben gezien, zendt deze ster enorme hoeveelheden snel veranderende circulaire polarisatie uit”, zegt dr. Marcus Loer, een postdoctoraal onderzoeker bij het Australian National Science Agency – CSIRO, en leider van het onderzoek. een inspanning. “Zoiets hebben we nog nooit eerder gezien.”

Co-auteur van het onderzoek Dr. Manisha Kaleb van de Universiteit van Sydney is het daarmee eens en merkt op dat de metingen niet overeenkomen met eerdere radiosignalen afkomstig van magnetars. In feite komen ze niet eens overeen met theoretische modellen die het gedrag van verschillende kosmische verschijnselen proberen te voorspellen.

Caleb legde uit: “De signalen die door deze magnetar worden uitgezonden, geven aan dat de interacties op het oppervlak van de ster complexer zijn dan eerdere theoretische verklaringen.”

Wat het mysterie achter de ongebruikelijke radiosignalen nog groter maakt, is het feit dat het detecteren van welke vorm van radio-emissie dan ook van een magnetar uiterst zeldzaam is. Volgens onderzoekers die signalen van XTE J1810-197 hebben gedetecteerd, zendt slechts één van de weinige magnetars die door astronomen zijn ontdekt, radiogolven uit.

Wat het mysterie nog groter maakt, is het feit dat de signalen voor het eerst in 2003 werden gedetecteerd voordat ze plotseling stil werden. Toen zagen astronomen in 2018 met behulp van de 76 meter lange Lovell-telescoop van de Universiteit van Manchester bij het Jodrell Bank Observatory dat de signalen waren teruggekeerd. Deze gegevens werden al snel opgevolgd door Murriyang, het CSIRO-apparaat dat de nieuwste signalen detecteerde.

Hoewel er geen directe verklaring bestaat voor de oorzaak van de ongebruikelijke radiosignalen, zeggen onderzoekers dat hun complexe gedrag tot een even ongebruikelijke theorie heeft geleid.

“Onze resultaten wijzen op de aanwezigheid van zeer heet plasma boven de magnetische pool van de magnetar, dat als polarisatiefilter fungeert”, aldus dr. Lauer. De onderzoeker geeft echter toe dat het slechts een theorie is, en geeft toe dat de verklaring voor hoe plasma dit precies doet ‘nog niet is vastgesteld’.

Vervolgstudies zullen waarschijnlijk nodig zijn om het mysterie achter de complexe en ongebruikelijke radiogolven te beantwoorden die afkomstig zijn van de dichtstbijzijnde magnetar van de aarde. Gelukkig merken de onderzoekers op dat de 64-meter telescoop is uitgerust met een ‘geavanceerde breedbandontvanger’ en ideaal is voor deze taak.

“De ontvanger maakt nauwkeurigere metingen van hemellichamen mogelijk, vooral magnetars, omdat hij erg gevoelig is voor veranderingen in helderheid en polarisatie over een breed scala aan radiofrequenties”, leggen de onderzoekers uit.

Hoewel het nog lang kan duren voordat we definitief weten wat er achter de ongebruikelijke radiosignalen zit, zijn de onderzoekers achter deze nieuwste ontdekking, die… gepubliceerd In het tijdschrift Natuur astronomieStel dat de studie van magnetars cruciaal is voor het begrijpen van een groot aantal mysteries van het universum.

“Studies van dergelijke magnetars geven inzicht in een reeks extreme en ongebruikelijke verschijnselen, zoals plasmadynamica, röntgen- en gammaflitsen, en mogelijk snelle radio-uitbarstingen”, legt de verklaring uit.

Christopher Blaine is een sciencefiction- en fantasy-romanschrijver en de hoofdwetenschappelijke schrijver van The Debrief. Volg hem en maak contact met hem X, Leer meer over zijn boeken in normaal.comOf stuur hem rechtstreeks een e-mail op [email protected].