Australische astronomen hebben gezegd dat er de afgelopen 9 miljard jaar mogelijk een sneller groeiend zwart gat in de ruimte is gevonden

Astronomen denken dat ze het snelst groeiende zwarte gat in de afgelopen 9 miljard jaar hebben ontdekt.

Ze schatten dat het superzware zwarte gat het equivalent van één aarde per seconde verbruikt en een massa heeft van 3 miljard zonnen.

Wetenschappers hebben een extreem heldere quasar ontdekt, een lichtgevend object aangedreven door een superzwaar zwart gat, met behulp van de SkyMapper Southern Sky Survey – een 1,3-meter telescoop in Coonabarabran, Nieuw Zuid-Wales.

Het object – J114447.77-430859.3, of kortweg J1144 – is 7.000 keer helderder dan al het licht van de Melkweg.

Hoofdonderzoeker dr. Christopher Onken, van de Australian National University, zei dat het superzware zwarte gat “enigszins halverwege het universum” was.

“Het licht dat we van dit groeiende zwarte gat zien, reist al ongeveer 7 miljard jaar naar ons toe”, zei hij. De oerknal vond naar schatting 13,8 miljard jaar geleden plaats.

Wetenschappers hebben ontdekt dat J1144 de helderste quasar was in de laatste 9 miljard jaar van de kosmische geschiedenis.

Er zijn andere zwarte gaten van vergelijkbare grootte, zei Onkin, “maar ze zijn allemaal veel ouder in de geschiedenis van het universum waar fusies tussen sterrenstelsels vaker voorkwamen.”

De reden voor het ongebruikelijke knipperen van de J1144 is nog steeds niet duidelijk. “Misschien zijn twee grote sterrenstelsels met elkaar in botsing gekomen en hebben ze veel gas in het zwarte gat geleid”, zei Onkin.

“Mensen zijn sinds het begin van de jaren zestig op zoek naar deze groeiende zwarte gaten”, zei hij, eraan toevoegend dat er tot nu toe ongeveer 880.000 van zijn ontdekt en gecatalogiseerd. “Het feit dat zoiets helders is ontsnapt aan de vele, vele zoekopdrachten die in de loop der jaren zijn gedaan, is behoorlijk opmerkelijk.”

Waarom J1144 zo lang aan detectie is ontsnapt, kan deels te wijten zijn aan zijn positie aan de nachtelijke hemel. “Historisch gezien hebben mensen vermeden om heel dicht bij het leeftijdsniveau van de Melkweg te kijken omdat er te veel sterren zijn, er zijn zoveel verontreinigende stoffen en het is erg moeilijk om iets verder weg te vinden,” zei Onkin.

“Er waren zoekopdrachten die stopten met kijken op 25 graden … of zelfs 20 graden van het vlak van de Melkweg. Deze bron is 18 graden verwijderd.”

Terwijl zwarte gaten zelf onzichtbaar zijn – hun zwaartekracht is zo groot dat zelfs licht er niet uit kan ontsnappen – kunnen ze worden waargenomen vanwege de materie die om hen heen draait.

Dr. Fiona Panther, een zwaartekrachtsgolf-astronoom aan de Universiteit van Westelijk deel van Australiëdie niet betrokken was bij het onderzoek, beschreef zwarte gaten als “zeer chaotische eters… Als er veel gas en stof in het zwarte gat wordt geduwd, zal het er veel van uitspugen.”

“Ze worden meestal uitgespuugd in enorme jets … Quasars zijn een speciaal type zwart-gat jet,” zei ze.

Bijna elk sterrenstelsel in het universum heeft een superzwaar zwart gat in het centrum, zei Panther.

Snelgids

Het laatste nieuws van Guardian Australia ontvangen

Displays

Foto: Tim Robberts/Stone RF

Hoewel niets voorbij de waarnemingshorizon kan ontsnappen, hebben zwarte gaten “geen speciale absorptiekracht die verder gaat dan hun zwaartekracht om objecten naar zich toe te trekken”, zei Onekin.

“Als je de zon neemt en hem laat krimpen tot een zwart gat… zullen we eeuwig in de nacht zijn, maar de bewegingen van de planeten rond de zon zullen niet veel veranderen omdat de massa niet is veranderd.”

“Onze Melkweg heeft een zwart gat dat vier miljoen keer groter is dan de zon”, zei Onken.

Het J1144-horloge is helder genoeg om zichtbaar te zijn voor amateurastronomen. “Als je het met eigen ogen wilt zien, heb je waarschijnlijk een telescoop nodig van 30 tot 40 centimeter breed”, zei Onkin.

J1144 werd voor het eerst opgemerkt door Adrian Lucy, een doctoraalstudent, terwijl hij op zoek was naar nabije paren dubbelsterren in de Melkweg.

Het onderzoek is nog niet peer-reviewed; Geplaatst als bestand Prepress en ingediend bij publicaties van de Australian Astronomical Society.