Bekijk een vergelijking van afbeeldingen van Hubble en Webb

Het lijkt misschien niet voor de hand liggend waarom astronomen zoveel verschillende krachtige ruimtetelescopen nodig hebben. Is het zeker dat een krachtigere telescoop beter is dan een minder krachtige? Dus waarom zijn er verschillende telescopen in een baan rond de aarde of rond de zon?

Het antwoord heeft te maken met twee belangrijke factoren. Een daarvan is het gezichtsveld van de telescoop, wat betekent naar hoeveel van de lucht hij kijkt. Sommige telescopen zijn handig om grote delen van de hemel in minder detail te bekijken, en dienen als survey-telescopen om objecten te lokaliseren voor verder onderzoek of om op grote schaal naar het universum te kijken – zoals de onlangs gelanceerde Euclid-missie. Anderen, zoals de Hubble-ruimtetelescoop, kijken tot in detail naar kleine delen van de hemel, wat handig is voor het bestuderen van specifieke objecten.

Een andere belangrijke factor voor ruimtetelescopen is de golflengte waarin ze werken. Zowel Hubble als de James Webb Space Telescope worden gebruikt om objecten zoals sterrenstelsels te bestuderen, maar ze doen dit op verschillende golflengten. Hubble werkt voornamelijk in de zichtbare golflengte van licht, zoals menselijke ogen, terwijl Webb in het infrarood werkt. Dit betekent dat ze verschillende kanten van dezelfde dingen kunnen zien.

Om te illustreren hoe dit in de praktijk werkt, toont een nieuwe vergelijking hetzelfde doel, het sterrenstelsel NCG 3256, zoals gezien door zowel Webb als Hubble.

Deze webafbeelding toont de ranken van stof en gas waaruit de armen van dit sterrenstelsel bestaan. Wanneer nieuwe jonge sterren uit stof en gas worden geboren, geven ze straling af die de stofdeeltjes om hen heen treft, waardoor dat stof in het infrarood gloeit. Jonge sterren schijnen ook helder in de infrarode golflengte, waarbij de helderste gebieden wijzen op broeinesten van stervorming.

De Hubble-afbeelding toont hetzelfde sterrenstelsel, maar gezien op een andere golflengte, oorspronkelijk gemaakt in 2018. Hoewel Webb’s infraroodvisie het mogelijk maakt om door stofwolken te kijken, creëert het zichtbare lichtbereik dat Hubble in het stof werkt donkere filamenten die het licht blokkeren. De melkweg is veel helderder in het infrarood dan in de zichtbare golflengte, maar op dit bereik kun je duidelijker zien dat de melkweg eigenlijk twee centra of kernen heeft, het resultaat van twee samensmeltende sterrenstelsels.

Aanbevelingen van de redactie