De Hubble-ruimtetelescoop legt een werkelijk gigantische cluster van sterrenstelsels vast

Hubble Space Telescope-afbeelding van de 2MASX-supercluster van sterrenstelsels J05101744-4519179. Deze massieve structuur in het universum bevindt zich in het sterrenbeeld Pictor, ongeveer 2,6 miljard lichtjaar van de aarde. Credits: ESA/Hubble & NASA, H. Ebeling

in het midden van deze afbeelding van NASA/ ESA Hubble-ruimtetelescoopInclusief de werkelijk enorme cluster van melkwegstelsels 2MASX J05101744-4519179. Deze verre sterrenstelselcluster is een kosmische leviathan die extreem helder is op röntgengolflengten.

Het observeren van clusters van sterrenstelsels zoals 2MASX J05101744-4519179 kan ons begrip van de evolutie en interacties van donkere en lichte materie in clusters van sterrenstelsels vergroten, en kan ook krachtige zwaartekracht-“telescopen” onthullen die verre objecten vergroten door middel van zwaartekrachtlenzen. Het kennen van de locatie van deze lenzen zou toekomstige waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de NASA/ESA/CSA James Webb-telescoop mogelijk kunnen maken. Cluster 2MASX J05101744-4519179 bevindt zich in het sterrenbeeld Pictor, ongeveer 2,6 miljard lichtjaar van de aarde.

Twee krachtige Hubble-instrumenten zijn gecombineerd om dit beeld te creëren: de Wide Field Camera 3 (WFC3) en de Advanced Camera for Surveys (ACS). Beide zijn instrumenten van de derde generatie die een uitstekende beeldkwaliteit en hoge gevoeligheid bieden voor astronomen die een reeks wetenschappelijke vragen bestuderen. Beide instrumenten geven beelden weer van grote delen van de nachtelijke hemel, maar ze zien iets andere delen van het elektromagnetische spectrum. WFC3 breidt het spectrum uit van ultraviolet licht tot zichtbaar en nabij-infrarood licht. In tegenstelling tot de uitgebreide brede dekking van WFC3, is ACS geoptimaliseerd voor detectie van zichtbaar licht.

Om het beste uit Hubble te halen, zijn tools nodig die ingebouwde corrigerende optica gebruiken om de effecten van primaire spiegelaberratie te berekenen. Tijdens de constructie van Hubble zorgde een defect instrument ervoor dat de primaire spiegel zeer nauwkeurig werd geslepen tot de enigszins verkeerde vorm met slechts 0,0002 mm. Corrigerende tool genaamd Co-ster Het is ontwikkeld om rekening te houden met deze kleine discrepantie, en latere tools zoals WFC3 en ACS werden gemaakt met hun eigen corrigerende optiek.