De ontdekking van een onverwacht “groot” ozongat boven de tropen

Over bijna het hele equatoriale gebied is een “massief” ozongat gevonden dat zich naar verwachting niet in de atmosfeer van de aarde zou bevinden.

Het gat is het hele jaar door een gat in de ozonlaag van de planeet, zeven keer groter dan het bekende ozongat in Antarctica dat elk jaar in de lente opengaat.

Volgens zijn onderzoek bestaat het gat eigenlijk al meer dan 30 jaar en beslaat het een enorm gebied waar de helft van de wereldbevolking zou kunnen zijn, zei professor Cheng Bin Lu, een wetenschapper van de Universiteit van Waterloo in Ontario, Canada. aangetast.

Vertellen onafhankelijk: “In tegenstelling tot het ozongat in Antarctica dat alleen in de lente verschijnt, is het tropische ozongat sinds de jaren tachtig in alle seizoenen verschenen en is het gebied ongeveer zeven keer groter.

“[It] Het kan wereldwijd zorgen baren omdat het een toename van de UV-straling op grondniveau en de bijbehorende risico’s voor huidkanker, staar en andere negatieve effecten op de gezondheid en ecosystemen in de tropen kan veroorzaken.”

Hij zei dat er “voorlopige rapporten waren die aantoonden dat niveaus van ozonafbraak in de tropen al grote aantallen van hun bevolking bedreigden, en dat de bijbehorende UV-straling die de regio’s bereikte veel groter was dan verwacht.”

Over het vinden van een enorm gebied met uitgeputte ozon gesproken, zei professor Lu onafhankelijk: “Het lijkt ondenkbaar dat het grote tropische ozongat niet eerder is ontdekt. ​​Maar er zijn enkele fundamentele uitdagingen bij het doen van deze ontdekking.

Ten eerste werd een tropisch ozongat niet verwacht op basis van de heersende fotochemische theorie. Ten tweede, in tegenstelling tot de seizoensgebonden Antarctische/Arctische ozongaten die voornamelijk in de lente verschijnen, is het tropische ozongat in wezen onveranderd over de seizoenen heen en is daarom niet zichtbaar in de oorspronkelijk waargenomen gegevens.”

Net als bij het Antarctische ozongat, bleek uit het onderzoek dat de natuurlijke ozonwaarde in het midden van het tropische ozongat met ongeveer 80 procent is afgenomen.

Het nieuwe onderzoek benadrukt ook verschillen in heersende theorieën over hoe ozon wordt uitgeput.

In het verleden werd de aanwezigheid van chloorfluorkoolwaterstoffen (CFK’s) beschouwd als de grootste oorzaak van de aantasting van de ozonlaag. Het Montreal Protocol van 1987, dat het verbood, zag een aanzienlijke afname in het gebruik ervan.

Maar ondanks het wereldwijde verbod werden de grootste, diepste en meest hardnekkige ozongaten – boven Antarctica – nog steeds waargenomen in de late jaren 2000 en in de periode 2020-2021.

“Dit was onverwacht van elk van de klimaatfotochemiemodellen”, zei professor Lu.

Professor Lu en collega’s hebben twee decennia geleden een afzonderlijke theorie van ozonafbraak voorgesteld, bekend als de door kosmische straling geïnduceerde elektronenreactie (CRE), waarbij kosmische straling vanuit de ruimte de ozonlaag in de atmosfeer vermindert.

Vertellen onafhankelijk: “De waargenomen resultaten suggereren sterk dat de Antarctische en tropische ozongaten afkomstig moeten zijn van een identiek fysiek mechanisme, en dat het CRE-mechanisme uitstekende overeenstemming vertoonde met de waargenomen gegevens.”

“CFK’s zijn ongetwijfeld de belangrijkste ozonafbrekende gassen, maar kosmische straling speelt een belangrijke rol bij het veroorzaken van zowel polaire als tropische ozongaten”, voegde hij eraan toe.

Publiceer het onderzoek in het tijdschrift Advance AIP.