De onzichtbare gevaren van tijdreizen

De kwantummechanica biedt één manier waarop parallelle universums kunnen bestaan. Een klein subatomair deeltje kan bestaan ​​in een toestand die superpositie wordt genoemd, wat betekent dat het zich niet op één specifieke plaats bevindt. In plaats daarvan bestaat het in een reeks ruimtes, waarvan elk een zekere waarschijnlijkheid heeft om ‘waar’ te zijn. Pas wanneer de onderzoeker het deeltje observeert, wordt de toestand ervan bepaald: het ‘stort in’ van een reeks mogelijke posities naar een enkele positie.

Kwantumfysici zijn het er niet over eens hoe de ineenstorting moet worden verklaard. Eén verklaring wordt naar voren gebracht door Hugh Everett Eind jaren vijftig, is dat het deeltje niet echt één positie “kiest”. In plaats daarvan speelt elke mogelijke optie zich af in een andere wereld. Waar we een deeltje ook waarnemen, het bevindt zich in ons universum, maar in andere universums bevindt het zich ergens anders. Dit werd bekend als de “veel-werelden-interpretatie” van de kwantummechanica.

Er is geen fysiek bewijs voor het bestaan ​​van deze andere universums, en het is moeilijk voor te stellen wat bewijs zou zijn. Andere interpretaties van de kwantummechanica hebben echter hun eigen problemen, dus de interpretatie van de vele werelden blijft interessant.

Als dit waar is, zou het een manier bieden om door de tijd naar het verleden te reizen en dingen te veranderen, zonder paradoxen te veroorzaken. David Deutsch was een van de eerste natuurkundigen die dit suggereerde Studie uit 1991. Hij zei dat als je naar het verleden reist en iets verandert, je een tweede universum creëert, parallel aan het oorspronkelijke. In deze tweede tijdlijn komt de gewijzigde versie van de geschiedenis naar voren – terwijl de zaken oorspronkelijk doorgaan zoals ze altijd waren.

Vanuit deze visie zou je misschien naar het verleden kunnen reizen, maar “je kunt niet terugkeren naar je eigen wereld”, zegt Osborne.

Shoshani en zijn collega’s werkten dit idee verder uit. In een onderzoek uit 2020 toonden ze aan dat deze versie van tijdreizen mogelijk is Het hoeft niet te leiden tot een oneindig aantal tijdlijnen. Shoshani zegt dat oneindigheid over het algemeen een teken is dat een theorie verkeerd is, wat betekent dat deze plausibeler is. In februari van dit jaar publiceerden ze Een meer realistische versie van dit model, waarmee opnieuw paradoxen en oneindigheden werden vermeden. De volgende maand onderzochten ze het scenario in meer detail, waarbij ze uitlegden dat de vertakking in de tijdlijn lokaal zou beginnen Geleidelijk uitbreidend om een ​​groter deel van het universum te beïnvloeden.

Het blijkt dat er veel mogelijke scenario’s zijn die zouden kunnen gebeuren als we op de een of andere manier naar het verleden zouden willen reizen. Momenteel is er geen manier om een ​​experiment uit te voeren om te bepalen welke van deze tijdreisscenario’s correct is. Om het juiste antwoord te vinden, is het nodig om te begrijpen hoe en waarom de pijl van de tijd feitelijk bestaat. Totdat we meer duidelijkheid krijgen over de wetten die ten grondslag liggen aan het universum, kunnen we niet kiezen tussen onze ideeën over tijdreizen.

—

Als je dit verhaal leuk vond Abonneer u op de Essential List-nieuwsbrief – Een zorgvuldig geselecteerde selectie van onmisbare functies, video’s en nieuws die elke vrijdag in uw inbox wordt bezorgd.

Sluit u aan bij 1 miljoen toekomstige fans door ons leuk te vinden FacebookOf volg ons Twitteren of Instagram.