De Saudi Football League creëert een enorm fonds om wereldsterren aan te trekken

Er werden lijsten opgesteld en de financiering veiliggesteld. Saoedi-Arabië probeert enkele van de beroemdste voetballers ter wereld aan te trekken om zich bij Cristiano Ronaldo aan te sluiten in zijn nationale competitie. En om deals te sluiten, vertrouw je op geld, het enige goed waarvan je weet dat het meer kan bieden dan zijn concurrerende competities.

Vergelijkbaar in ambitie met de door Saoedi-Arabië gefinancierde campagne om golf te domineren via de nieuwe LIV-serie, lijkt het plan een gecentraliseerde inspanning te zijn – gesteund door de hoogste niveaus in Saoedi-Arabië en gefinancierd door het enorme staatsinvesteringsfonds van het koninkrijk – om de economie van het land te transformeren. nationale competitie, een voetnoot op het voetbalpodium Wereldwijd, naar de bestemming voor het beste talent.

Om dit te bereiken, sluiten Saoedische clubs al spelers aan die een verhuizing naar het koninkrijk accepteren met enkele van de hoogste jaarsalarissen in de geschiedenis van de sport. De deals kunnen meer dan $ 1 miljard aan lonen vereisen voor ongeveer 20 buitenlandse spelers.

Sinds de komst van Ronaldo heeft de Saoedische competitie overwogen om meer aankopen met veel geld centraal te coördineren om talent gelijkmatig over de grootste teams te verdelen, volgens interviews met agenten, televisiebestuurders, Saoedische sportfunctionarissen en adviseurs die zijn ingehuurd om het project uit te voeren. , waarvan de details nog niet eerder zijn gerapporteerd. De mensen spraken op voorwaarde van anonimiteit omdat de deals in kwestie privé waren.

De afgelopen weken zijn er steeds meer lekken over enorme aanbiedingen voor beroemde spelers: Lionel Messi, die Argentinië in december naar de WK-titel leidde, zou zijn gelokt met een contract. Rijker dan de Saoedische Ronaldo-deal; En de Franse spits Karim BenzemaDe FIFA Wereldspeler van het jaar heeft naar verluidt ermee ingestemd om Real Madrid te verlaten voor een deal van negen cijfers om in Saoedi-Arabië te gaan spelen.

De Britse chief executive van de Saudi League, Gary Cook, een voormalige Nike-manager die kortstondig Manchester City leidde nadat het was gekocht door de broer van de heerser van de Verenigde Arabische Emiraten, kreeg de taak om de plannen uit te voeren. Cook reageerde niet op een e-mail waarin om commentaar werd gevraagd. League-functionarissen reageerden ook niet op verzoeken om commentaar op de plannen.

Dit project volgt op de verrassend sterke prestatie van Saudi-Arabië tijdens de Wereldbeker Heren vorig jaar in Qatar. De mars van het team was getuige van een verbluffende overwinning op de Argentijnse kampioen, die de trots in de straten van Saoedi-Arabië en in de wandelgangen van de macht in Riyad versterkte. Het doel van het project is niet om de Saoedische Liga gelijk te stellen aan eeuwenoude competities zoals de Engelse Premier League of andere grote Europese competities, maar eerder om de Saoedische invloed in de sport te vergroten en misschien zijn positie te versterken als het strijdt om de WK 2030.

Maar de inspanning doet ook denken aan een soortgelijk plan van tien jaar geleden, waarin China probeerde zich een weg te banen in de wereldwijde voetbalconversatie door een reeks spraakmakende, dure overnames. Ontsierd door verwoestende decennia, economische crisis en de pandemie van het coronavirus, lijkt dit gedurfde plan nu tot een einde te zijn gekomen.

De plannen van de Saudi League om de dominante binnenlandse competitie in Azië te worden, zijn eveneens onderhevig aan de grillen van het leiderschap van het land, en zouden kunnen ontsporen door een plotselinge verandering van richting, of de mogelijkheid om het soort elitetalent aan te trekken waar zo naar wordt gezocht. Spelers zullen ook gebonden zijn aan contracten met teams die in het verleden regelmatig aanwezig waren bij arbitragehoorzittingen die niet-betaling van vergoedingen en salarissen eisten.

Volgens interviews met mensen die bekend zijn met het project, zou de competitie, niet de clubs, centraal onderhandelen over spelerstransfers en spelers toewijzen aan specifieke teams, in een model vergelijkbaar met dat gebruikt door voetbal competitie Waar ze haar wereldwijde profiel vestigde. Gecentraliseerde aanwinsten kunnen een afwijking zijn van wat gebruikelijk is in de meeste delen van de wereld, waarbij clubs spelers rechtstreeks verwerven en onafhankelijk van elkaar verhandelen.

De omvang van de Saoedische oorlogskist is onduidelijk, maar functionarissen die bekend zijn met de zaak zeggen dat het net zo groot is als de lijst met spelers die de competitie heeft geïdentificeerd als potentiële rekruten. Veel van het geld dat de laatste tijd in de competitie en clubs is geïnvesteerd, is afkomstig van het Public Investment Fund, het staatsinvesteringsfonds van het land onder leiding van de machtige Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman.

Het fonds heeft 20-jarige commerciële overeenkomsten ter waarde van tientallen miljoenen dollars getekend met de vier populairste clubs in de Saoedische Premier League. Deze deals vereisen dat de twee teams, twee uit Riyadh en twee uit de kustplaats Jeddah, games spelen in nieuwe arena’s in entertainmentcomplexen die worden gebouwd door dochterondernemingen van het Public Investment Fund. PIF sponsort de competitie zelf ook via een van de bedrijven in haar portefeuille, vastgoedontwikkelaar Roshn.

Volgens een persoon die op de hoogte was van de plannen en sprak op voorwaarde van anonimiteit omdat ze niet bevoegd zijn om ze in het openbaar te bespreken, is het de bedoeling dat de vier grootste teams elk drie senior buitenlandse spelers opnemen en dat er nog acht spelers bij betrokken zijn. Verdeeld over de resterende 12 teams in de competitie.

De beweging naar meer centralisatie in de competitie zal een einde maken aan de periode van autonomie die aan clubs is verleend, wat een andere indicatie is van de interesse van de Saoedische staat om sport te gebruiken als onderdeel van een campagne om de perceptie van het koninkrijk op het wereldtoneel te veranderen en te diversifiëren. economie weg van olie. Saoedi-Arabië was de afgelopen jaren een van de grootste geldschieters op het gebied van wereldwijde sport, bracht grote evenementen naar het koninkrijk en investeerde in sportvastgoed.

Het Public Investment Fund was daar ook de drijvende kracht achter. Twee jaar geleden verwierf het Newcastle United, een Premier League-club, en door zijn slimme financiering en werving hielp het het zijn beste competitie-finish in decennia te behalen en een plaats in de Champions League volgend seizoen. De Saoedische oliemaatschappij Aramco is de hoofdsponsor van de motorsportserie Formule 1. Maar misschien is de meest gewiekste inspanning van de PIF geweest in golf, dat miljarden heeft gestoken in het creëren van LIV, de Noord-Amerikaanse en Europese toercompetitie.

Al deze projecten zijn onder de loep genomen te midden van beschuldigingen dat Saoedi-Arabië zijn investeringen in sport gebruikt om de aandacht af te leiden van zijn staat van dienst op het gebied van mensenrechten. Maar met name de golfserie heeft aangetoond dat de interesse van Saoedi-Arabië in de sport misschien niet zal afnemen, zelfs niet als de beloofde financiële beloning niet komt. Saudische functionarissen hebben de aantijgingen van “sportswashing” heftig ontkend, met het argument dat een aantal van de motivaties achter hun opmars naar de wereldwijde sport het bedienen van een sportminnende bevolking is en het aanmoedigen van meer lichaamsbeweging in een land waar zwaarlijvigheid en diabetes veel voorkomen.

Gesprekken met potentiële voetbalrekruten en hun zaakwaarnemers zijn gaande. De plotselinge en krappe aanwezigheid van Saoedi-Arabië zal waarschijnlijk voor meer chaos zorgen in de hectische zomerhandelsperiode van het voetbal, die meestal loopt van juni tot augustus.

Het promoten van de vier beste teams is misschien niet universeel populair in een koninkrijk met een rijke voetbalgeschiedenis en waar de sport met passie wordt gevolgd. Teams die niet tot de elitegroep behoren, hebben hun frustratie al uitgesproken over het vooruitzicht om achter te blijven.

Het gevoel van onrechtvaardigheid was het duidelijkst bij Al-Shabab, de op twee na grootste club in de hoofdstad, Riyadh, die moest worstelen om in de schaduw van zijn spraakmakende rivalen Al-Nasr, Al-Hilal en Jeddah te leven. – De tegenhangers die in Al-Ittihad en Al-Ahly wonen.

“Ik begroef de legende van de Big Four met mijn handen”, zei jeugdchef Khaled Al-Baltan tegen verslaggevers aan het einde van vorig seizoen, toen Al-Ahly voor het eerst degradeerde naar de tweede divisie. datum. Al-Baltan domineerde de Saudi League in de jaren negentig, toen het de thuisbasis was van sterren als Fouad Anwar Amin en Saeed Al-Owairan, die Saudi-Arabië naar de knock-outrondes leidden tijdens het eerste optreden van het koninkrijk op het WK van 1994.

Terwijl het Saoedische Ministerie van Sport momenteel een ingrijpende renovatie van het Al-Shabab-stadion in het noorden van Riyad financiert, heeft Al-Baltan bitter geklaagd over het gebrek aan steun – waarbij hij ervoor zorgde de regering of de PIF niet bij naam te bekritiseren.

Zei El-Beltan vorige week tijdens een persconferentie, waar hij zich hardop afvroeg hoe jongeren moesten concurreren als Ronaldo er een kreeg. Het seizoen is vier keer zo groot als het jaarlijkse budget van de club.

“Had ik verwacht dat enorme gat zelf te dichten?” Gevraagd. “Mijn auto is een kleine Japanse sedan en er wordt van mij verwacht dat ik op de een of andere manier met Lamborghini’s en Ferrari’s race. Als ik niet win, ben ik slecht? Het slaat nergens op.”