De warme Golfstroom komt dichter bij de kust dan ooit tevoren

In de afgelopen twintig jaar is de Golfstroom sneller opgewarmd dan de mondiale oceanen en dichter bij de kust gekomen. Dit vergroot de mogelijkheid dat de tropische oceaanstroming plotseling gevolgen zou kunnen hebben voor de Amerikaanse kustvisserij, zo blijkt uit een nieuwe studie die deze maand is gepubliceerd.

Fysische oceanografen Robert Todd en Alice Wren van Woods Hole Oceanographic Institution ontdekten dat de Golfstroom sinds 2001 met 2 graden Fahrenheit is opgewarmd en zich binnen 6 mijl van het oostelijke continentale plat heeft bewogen, volgens bevindingen gepubliceerd in het tijdschrift Nature Climate Change.

De Golf van Maine wordt sterk beïnvloed door de Labradorstroom, die koud water uit het noorden aanvoert. De oscillerende Golfstroom passeert doorgaans 160 kilometer ten zuiden van de zuidgrens van de Golf van Maine, maar de scheiding van het warme water ervan kan de temperaturen in de Golf van Maine nog maandenlang verhogen.

Wetenschappers zeggen dat het te vroeg is om het zeker te weten, maar steeds warmere kernringen die dichter bij de kust afbreken, kunnen volgens Todd, de hoofdauteur van het onderzoek, een aanzienlijke impact hebben op de milieuomstandigheden en het zeeleven in de Golf van Maine.

“Deze ringen hebben zeer scherpe temperatuurcontrasten”, zei Todd. “Ze komen binnen en opeens heb je heel warm water waar je voorheen koud water had. Het is een tijdelijke periode gedurende de levensduur van de ring, maar het is een periode die lang genoeg is om de vissen en schaaldieren erin geïnteresseerd te laten zijn.”

Deze studie concentreerde zich op de algemene Golfstroom die langs de Amerikaanse kust loopt, van Florida tot Cape Cod, voordat deze oostwaarts richting Europa stroomt, maar Todd wijst erop dat andere onderzoekers hebben ontdekt dat het aantal warme kernlussen gevormd door de Golfstroom sindsdien bijna is verdubbeld. Dan. 2000.

De balans tussen de twee dominante oceaanstromingen in Maine is aan het verschuiven, aldus Dave Redmiller, directeur van het Climate Center van het Gulf of Maine Research Institute. Hij zei dat de met de Noordpool gevulde Labradorstroom niet meer zo koud is als vroeger, en dat de Golfstroom warmer en breder is dan ooit tevoren.

De bevindingen van het onderzoek komen overeen met de langetermijntrends voor de opwarming van de oceaan in de regio, aldus Riedmiller. Hij merkte op dat de Golfstroom niet op het punt staat de Golf van Maine binnen te stromen – de Labradorstroom blijft de dominante invloed in de regio – maar de opwarming en verbreding ervan zal zeker gevolgen hebben voor de Golf van Maine.

“Het is wederom een ​​teken dat er belangrijke veranderingen gaande zijn in deze grote oceaanstroom die waarschijnlijk gevolgen op de lange termijn zullen hebben voor de Golf van Maine en de gemeenschappen die ervan afhankelijk zijn voor hun welzijn en levensonderhoud”, aldus Redmiller.

Zelfs kleine temperatuurschommelingen kunnen een grote impact hebben op sommige zeedieren, waaronder koudwatersoorten zoals haring, die achteruitgaan, en warmwatersoorten zoals inktvis en botervis, die beide toenemen. Het zijn niet alleen vissen, papegaaiduikers veranderen wat ze hun kuikens voeren.

De Golf van Maine, die zich 36.000 vierkante kilometer ten noordoosten van Cape Cod tot Nova Scotia uitstrekt, warmt op met een snelheid van één graad per decennium. Dit is vier keer zo snel als de opwarming van de oceanen op aarde, die elk decennium met een kwart graad opwarmen.

Volgens GMRI was dit de achtste warmste zomer in de Golf van Maine sinds satellietgegevens werden verzameld. Het was een jaar met grote temperaturen voor het grotere Noord-Atlantische gebied, wat ook bijdroeg aan hogere temperaturen op aarde.

Met een gemiddelde temperatuur van 63,6 graden Fahrenheit was juli de warmste maand ooit in de Bay Area.

Onderzoekers geloven dat deze trend het resultaat is van een schijnbare verschuiving in het systeem: een combinatie van een zich uitbreidende Golfstroom, veranderingen in de Labradorstroom en de verzwakking van een groter systeem van stromingen die de hitte en energie van de noordwestelijke Atlantische Oceaan goed gemengd houden. .

De Woods Hole-studie, die gebaseerd is op meer dan 25.000 temperatuur- en zoutgehaltewaarnemingen verzameld over een periode van twintig jaar met zweefvliegtuigen en onderwaterboeien, leverde fysieke bevestiging op van veranderingen in de Golfstroom voorspeld door klimaatmodellen, zei Todd.

De boeien van het Argo-programma, dat Woods Hole in 1999 heeft helpen vinden, drijven mee met de oceaanstromingen en verzamelen gegevens terwijl ze op en neer bewegen tussen het zeeoppervlak en 6.500 voet naar de oceaanbodem.

De zweefvliegtuigen bewegen op en neer zoals Argo-drijft, maar ze kunnen ook de Golfstroom oversteken omdat deze warm water van de tropen naar hogere breedtegraden transporteert als onderdeel van de Atlantische kantelende circulatie.

Zweefvliegtuigen en boeien voeren metingen uit van de ondergrondse oceaan die satellieten niet kunnen, zei Todd.

“Ex

de volgende ”