Een Israëlische soldaat reflecteert op zijn militaire dienst in Gaza: NPR

Alon Keren (links) en soldaten van zijn commando-eenheid slapen op de vloer van een geëvacueerd Palestijns huis in Gaza.

Met dank aan Alon Keren

Onderschrift verbergen

Schakel bijschrift in

Met dank aan Alon Keren

Alon Keren (links) en soldaten van zijn commando-eenheid slapen op de vloer van een geëvacueerd Palestijns huis in Gaza.

Met dank aan Alon Keren

HERZLIA, Israël – Alon Keren, 21, bracht twee weken in uniform door in Gaza en had vorige maand twee dagen vrij toen Israël en Hamas instemden met een kort staakt-het-vuren.

‘Het eerste was de was’, zegt hij over zijn snelle bezoek aan huis, waar hij in de achtertuin van het huis van zijn ouders in Herzliya zat, naast een warmtelamp en citrusbomen. “Goed bad, goed eten, goed slapen, goede vrienden.”

Hij moest de volgende ochtend terugkeren naar Gaza.

Keren is een van de honderdduizenden reservisten die zijn opgeroepen om te dienen in het Israëlische leger na de Hamas-aanval van 7 oktober op Zuid-Israël, waarbij volgens Israël 1.200 mensen omkwamen. Zijn missie is om voorraden van en naar Gaza te brengen voor de twintig soldaten die in zijn commando-eenheid vechten.

‘Iemand moest het doen’, zegt hij. “Het is een kleine opgave, maar uiteindelijk helpt het.”

Keren sprak op 25 november met NPR, ongeveer een maand na Israëls grondinvasie in Gaza. Tegenwoordig duurt de grondinvasie al twee maanden, en Kirin is er nog steeds.

Alon Keren, 21, in zijn huis in Herzliya, Israël, met weekendverlof na twee weken dienst als soldaat in Gaza.

Daniel Estrin/NPR

Onderschrift verbergen

Schakel bijschrift in

Daniel Estrin/NPR

Alon Keren, 21, in zijn huis in Herzliya, Israël, met weekendverlof na twee weken dienst als soldaat in Gaza.

Daniel Estrin/NPR

Tot nu toe zijn volgens het leger meer dan 160 Israëlische soldaten gedood in Gaza. Onlangs hebben de strijdkrachten per ongeluk drie Israëlische gijzelaars gedood. Gezondheidsfunctionarissen in Gaza zeggen dat sinds het begin van de oorlog meer dan 20.000 Palestijnen zijn gedood.

Kerens ervaringen uit de eerste hand met de oorlog in Gaza verschillen sterk van de ervaringen van twee miljoen Palestijnen die worstelen om te overleven onder bombardementen – en van de ervaringen van soldaten die aan de frontlinie vechten.

Maar zijn relaas zal bekend in de oren klinken voor degenen die in het leger hebben gediend: de routine, het wachten, de blunders en kleine ongemakken, de kameraadschap met zijn vrienden in de eenheid, en het gevoel los te staan ​​van het bredere perspectief van oorlog.

Hieronder vindt u zijn eerste indrukken.

Zijn routine omvat snelle ritten heen en weer over de grens met Gaza

Elke paar dagen keren Keren en zijn team voor een paar uur terug naar Israël, naar een kleine militaire buitenpost langs de grens, met apparatuur om te repareren: beschadigde wapens en drones die ofwel niet goed functioneerden, ofwel per ongeluk uit de lucht werden geschoten door soldaten, die ze verkeerd begrepen. . ze aan Hamas-drones.

“Voor mij is het een routine”, zegt Keren. “Bijna elke dag hebben we een missie die ongeveer drie tot zeven uur duurt, en dat doen we. Het is alsof je van de ene plaats naar de andere rijdt en soldaten verplaatst… om uitrusting van Israël naar Gaza te verplaatsen, van Israël naar Gaza, van Israël naar Gaza.” Gaza naar Israël.

Terwijl ze in de kazerne in Israël zijn, hebben ze de mogelijkheid om te douchen en toegang te krijgen tot hun mobiele telefoons, om hun ouders en vrienden te vertellen dat alles in orde is.

Tijdens een van die snelle uitstapjes over de grens kwam de Israëlische komiek Guy Hochman op bezoek. Hij vermaakte soldaten in Gaza en langs de grens en plaatste video's van zijn ontmoetingen, tot grote vreugde van de bezorgde vrienden van de soldaten thuis. “Neem een ​​pauze uit Gaza!” Dat zegt de cabaretier in een Instagram-video, waarin Kirin en zijn medesoldaten op de achtergrond juichend te zien zijn.

Wanneer soldaten klaar zijn om naar Gaza terug te keren, deponeren ze hun telefoons terug in de kazerne en keren terug naar Humvees met voorraden voor andere troepen: voedsel, water, handdesinfecterend middel, doekjes, beef jerky, snacks en chocolade.

Keren weigert de specifieke taken van zijn commando-eenheid te beschrijven, behalve dat hij zegt dat gevechtssoldaten door heel Gaza worden gestuurd om invallen uit te voeren die variëren van 24 tot 48 uur. Soms evacueert hij soldaten met kleine granaatscherven, brengt ze met spoed naar een helihaven in Gaza om ze naar Israël te vliegen of brengt ze over de grens over naar ambulances die hen naar ziekenhuizen brengen. In Gaza zijn ruim honderd soldaten om het leven gekomen, maar hijzelf nam niet deel aan de gevechten.

Tussen de missies door gaat hij om met andere soldaten en leest hij boeken.

“Er is veel wachttijd in oorlog”, zegt hij.

Zijn eigen ervaringen in Gaza hebben hem tot nu toe geïsoleerd van enkele van de ergste oorlogsgevaren

Tijdens zijn verblijf van twee weken in Gaza zegt Keren dat hij geen enkele Palestijn heeft gezien.

‘Niet één,’ zegt hij.

Israël heeft de Palestijnen bevolen het noorden van Gaza, waar Kerens eenheid is gestationeerd, te evacueren. Sommige Palestijnen bleven achter, maar Keren en zijn medesoldaten sliepen in Palestijnse huizen waarvan de bewoners waren gevlucht.

De eerste week verbleef zijn eenheid in een verlaten huis, met de bezittingen van de Palestijnse eigenaar verzameld in de ene kamer en soldaten in slaapzakken op de grond in een andere. Keren sliep met oordopjes in vanwege de voortdurende beschietingen en het gebrul van tankmotoren. De ramen waren kapot en hij sliep bedekt met een net vanwege de vliegen die 's ochtends langs zijn voeten vlogen.

In de tweede week namen ze beslag op een huis aan de Middellandse Zee met een zwembad; Hij weet niet zeker of er Palestijnen wonen, omdat het huis nieuw was en er geen bezittingen waren toen hij aankwam.

Een van de soldaten in zijn eenheid bracht een camera naar Gaza en maakte een foto van Crane en vier soldaten op de vloer van dat gebouw, zittend op slaapmatten onder wat graffiti die de soldaten op de muur hadden geschreven: een willekeurige tekening van een panda , namen van mensen in het Hebreeuws.

“Je maakt de plek… zo gezellig mogelijk”, zegt hij over de krabbels aan de muur.

Kirin zegt dat hij niet bang is. Door zijn vrienden van de eenheid thuis bij zich te hebben en een dagelijkse routine te ontwikkelen, vergeet hij het gevaar van het soldaat zijn in Gaza.

“Voor mij zijn de dagen heel eenvoudig”, zegt hij. “Het is een soort routine voor mij. We worden wakker, we drinken koffie en je kunt het strand zien, en het is prachtig.”

Een andere foto toont een groep soldaten van de Kirin-eenheid die bij zonsondergang op een strand aan de Middellandse Zee ligt te loungen, in een deel van Noord-Gaza waar het Israëlische leger de volledige controle heeft overgenomen.

“Dat gebied… is heel veilig. Je voelt daar dus de oorlog niet. Je voelt de IDF [Israel Defense Forces] – Dit is het [its] plaats. Dus zo is het niet meer, het is Gaza niet meer.”

Andere foto’s die de afgelopen weken door soldaten in Gaza en de Westelijke Jordaanoever zijn gemaakt, hebben aanleiding gegeven tot controverse en kritiek van Israëlische functionarissen, zoals foto’s van tientallen Palestijnse verdachten die tot hun ondergoed zijn uitgekleed en geblinddoekt. video Een soldaat zingt het Chanoeka-lied in de microfoon van een moskee.

Oorlog is voor hem persoonlijk

Gaza is niet meer wat het was vóór de oorlog. De vernietiging is wijdverbreid. De sterfgevallen zijn catastrofaal. De overgrote meerderheid van de Palestijnen is op verzoek van Israël uit hun huizen verdreven om de gevechten te ontvluchten. Ze zoeken naar meel om brood te bakken; Ze slapen in winkels, scholen, ziekenhuizen, tenten en auto's.

Keren's vriend, Noam Segal, 20, die met Keren in haar achtertuin zat, zegt dat ze boos is over de berichten op de sociale media die ze ziet van mensen over de hele wereld die boos zijn over de vernietiging en moord die Israël aanricht.

“Ze maken ons [into] “Iets wat wij niet doen”, zegt Segal, die tijdens de oorlog ook in de legerreserve diende en soldaten trainde. “Onze oorlog is niet tegen de mensen die daar wonen. We vechten tegen de terroristische organisatie die ons probeert te vermoorden.”

Noam Segal, 20, met haar vriend Alon Keren, 21, in het huis van Keren in Herzliya, Israël.

Daniel Estrin/NPR

Onderschrift verbergen

Schakel bijschrift in

Daniel Estrin/NPR

Noam Segal, 20, met haar vriend Alon Keren, 21, in het huis van Keren in Herzliya, Israël.

Daniel Estrin/NPR

Het reflecteert op de Palestijnse burgers die lijden onder de oorlog in Gaza.

“Het spijt me mensen [who are] Geen onderdeel van [the fighting] “Ik woon daar en ik moet dit verdragen”, zegt ze. “Maar ik moet ook eerst aan mijn mensen denken.”

Zij en Keren kennen drie Israëliërs van hun leeftijd die op 7 oktober door Hamas werden gevangengenomen. Een van hen is de buurman van Kirin, een paar huizen verderop. Hun moeders zijn vrienden.

Toen Keren in Gaza was, dacht hij aan de honderden Israëli's die gevangen zaten, misschien wel heel dichtbij waar hij was.

“Het is een heel vreemd gevoel”, zegt Keren.

Twee vrienden van Keren zijn sindsdien vrijgelaten uit gevangenschap en vrijgelaten uit Gaza, in ruil voor de vrijlating van Palestijnse gevangenen en gedetineerden door Israël. Zijn buurman verderop in de straat wordt nog steeds gegijzeld.

Nu, na zijn snelle vertrek, is Keren terug in uniform in Gaza.

Hij is een jonge soldaat, gemotiveerd door zijn militaire missie. Hij geeft toe dat hij geen echt idee heeft van het grotere plaatje van waar de oorlog naartoe gaat.

“Je kunt het grote geheel niet begrijpen”, zegt hij. “Voor mij is het goed om daar te zijn en deel te nemen. Het is voor ons niet leuk. Het is voor niemand leuk. Maar we moeten het doen… om onze burgers te beschermen en ervoor te zorgen dat ze in hun steden kunnen leven.” beveiliging.”