Een verhaal over een vreemde “magische schakelaar” bij MIT

Een paar jaar geleden liep ik (GLS) rond in de kasten waarin de PDP-10 van het MIT AI Lab was gehuisvest, en zag ik een kleine schakelaar aan het frame van een kast plakken. Blijkbaar was het een thuispost, toegevoegd door een hardware-hacker in het lab (niemand weet wie).

Raak een onbekende toets op uw computer niet aan zonder te weten wat deze doet, omdat u uw computer zou kunnen laten crashen. De sleutel wordt op een zeer nutteloze manier genoemd. Het had twee posities, en met potlood op het lichaam van de metalen sleutel waren de woorden “magie” en “meer magie” gekrabbeld. De schakelaar stond in de “meer magie” stand.

Ik heb contact opgenomen met een andere hacker om ernaar te kijken. Hij had de schakelaar ook nog nooit gezien. Bij nadere inspectie bleek dat er maar één draad op de schakelaar liep! Het andere uiteinde van de draad is verdwenen in het doolhof van draden in de computer, maar het is een basisfeit van elektriciteit dat een schakelaar niets kan doen tenzij er twee draden op zijn aangesloten. Deze schakelaar heeft aan de ene kant een draad en aan de andere kant geen draad.

Het was duidelijk dat deze schakelaar iemands idee van een domme grap was. Overtuigd door onze redenering dat de schakelaar kapot was, hebben we hem omgedraaid. De computer crasht meteen.

Stel je onze totale verbazing voor. We streepten het door als toeval, maar schakelden toch terug naar de “More Magic”-modus voordat we de computer nieuw leven inblazen.

Een jaar later vertelde ik dit verhaal aan een andere hacker, David Moon als ik me goed herinner. Blijkbaar twijfelde hij aan mijn gezond verstand, of vermoedde hij mijn bovennatuurlijke geloof in de kracht van deze sleutel, of misschien dacht hij dat ik hem bedroog met een denkbeeldig epos. Om het hem te bewijzen, liet ik hem de sleutel zien, die nog steeds aan het kastframe is bevestigd met slechts één draad eraan, en zich nog steeds in de “meest magische” positie bevindt. We hebben de schakelaar en de enige verbinding gecontroleerd en ontdekten dat het andere uiteinde van de draad, terwijl het verbonden was met de computerdraden, was verbonden met een aardingsschroef. Dit maakte de schakelaar duidelijk dubbel nutteloos: niet alleen was hij elektrisch onbruikbaar, maar hij was ook bevestigd op een plaats die toch niets kon beïnvloeden. Dus hebben we de knop omgedraaid.

De computer crasht meteen.

Deze keer liepen we met Richard Greenblatt, een ervaren hacker bij MIT, die dichtbij was. De schakelaar is ook niet eerder opgemerkt. Hij controleerde het, concludeerde dat het nutteloos was, kreeg wat diagonale uitsparingen en afschuwelijk Buitenland. Daarna hebben we de computer nieuw leven ingeblazen en sindsdien werkt het prima.

We weten nog steeds niet hoe de sleutel defect is geraakt aan het apparaat. Er is een theorie dat sommige circuits in de buurt van de aardingspin vals waren en dat het omdraaien van de schakelaar de elektrische capaciteit voldoende veranderde om een ​​storing in het circuit te veroorzaken terwijl de miljoenste van een seconde pulsen er doorheen gingen. Maar we zullen het niet zeker weten; Alles wat we echt kunnen zeggen is dat de schakelaar was charme.

Ik heb deze sleutel nog in mijn kelder. Misschien ben ik gek, maar ik houd het meestal bij “meer magie”.

1994: Sindsdien is er een andere verklaring voor dit verhaal gegeven. Merk op dat het sleutellichaam van metaal was. Neem aan dat de losgekoppelde kant van de schakelaar was verbonden met het schakelaarlichaam (meestal is het lichaam verbonden met een afzonderlijke aardingsknop, maar er zijn uitzonderingen). Het lichaam is verbonden met de computerkast, waarvan wordt aangenomen dat deze geaard is. Nu heeft de aarding van het circuit in het apparaat niet noodzakelijk hetzelfde potentiaal als de aarde van de behuizing, dus als je de schakelaar omdraait, wordt de aarde van het circuit verbonden met de aarde van de behuizing, waardoor de spanning daalt / springt waardoor het apparaat wordt gereset. Dit werd waarschijnlijk ontdekt door iemand die op de harde manier ontdekte dat er een potentieel verschil tussen de twee was, en vervolgens de sleutel als een grap haakte.