Geen interne stem? Een nieuwe studie onthult het effect ervan op het geheugen

samenvatting: Uit een nieuwe studie is gebleken dat sommige mensen een innerlijke stem missen, anendofasie genaamd, die hun verbale geheugen en rijmherkenning beïnvloedt. Deelnemers zonder innerlijke stem hadden meer moeite met het uitvoeren van deze taken dan deelnemers met een innerlijke stem.

De studie benadrukt de unieke cognitieve strategieën die worden gebruikt door personen met anorexia. Toekomstig onderzoek zal onderzoeken hoe dit andere cognitieve processen en behandelingen beïnvloedt.

Belangrijkste feiten:

1. Indovasie: Een toestand van gebrek aan innerlijke stem, die het verbale geheugen en de rijmherkenning beïnvloedt.
2. Resultaten: Mensen die geen innerlijke stem hebben, presteren slechter in het onthouden van woorden en rijmpjes.
3. Cognitieve strategieën: Mensen met anorexia gebruiken unieke strategieën om problemen op te lossen.

bron: Universiteit van Kopenhagen

Vroeger werd algemeen aangenomen dat het hebben van een innerlijke stem iets universeel menselijks zou moeten zijn. Maar de afgelopen jaren zijn onderzoekers tot het besef gekomen dat niet iedereen deze ervaring deelt.

Volgens postdoctoraal onderzoeker en taalkundige Johan Nedergaard van de Universiteit van Kopenhagen beschrijven mensen de staat van leven zonder innerlijke stem als tijdrovend en moeilijk omdat ze tijd en moeite moeten besteden aan het vertalen van hun gedachten in woorden:

“Sommigen zeggen dat ze in beelden denken en die beelden vervolgens in woorden vertalen als ze iets moeten zeggen. Anderen beschrijven hun brein als een goed functionerende computer die gedachten niet verbaal verwerkt, en dat communiceren met een luidspreker en microfoon iets anders is dan communiceren. met anderen.

“En degenen die zeggen dat er iets verbaals in hun hoofd omgaat, beschrijven het meestal als woorden zonder geluid.”

– Moeite met het onthouden van woorden en rijmpjes

Johan Nedergaard en haar collega Gary Lupyan van de Universiteit van Wisconsin-Madison zijn de eerste onderzoekers ter wereld die onderzoeken of het ontbreken van een innerlijke stem, of Andonovasie Zoals ze deze casus formuleerden, heeft dit gevolgen voor de manier waarop deze mensen problemen oplossen, bijvoorbeeld hoe ze verbale geheugentaken uitvoeren.

Mensen die meldden dat ze in het dagelijks leven een hoge mate van innerlijke stem of heel weinig innerlijke stem ervoeren, ondergingen één experiment gericht op het bepalen of er een verschil was in hun vermogen om taalinvoer te onthouden en een ander experiment over hun vermogen om rijmende woorden te vinden.

Bij het eerste experiment moesten de deelnemers woorden in de juiste volgorde onthouden – woorden die zowel fonetisch als orthografisch op elkaar leken, bijvoorbeeld ‘gekocht’, ‘gevangen’, ‘geschroefd’ en ‘wrat’.

“Het is een taak die voor iedereen moeilijk zou zijn, maar onze hypothese was dat het misschien moeilijker zou zijn als je geen innerlijke stem hebt, omdat je de woorden in je hoofd voor jezelf moet herhalen totdat je ze herinnert.” Johan Nedergaard legt uit en vervolgt:

Deze hypothese bleek correct: deelnemers die geen innerlijke stem hadden, waren significant slechter in het onthouden van woorden.

Hetzelfde gold voor de taak waarbij deelnemers moesten bepalen of een paar afbeeldingen rijmende woorden bevatten, bijvoorbeeld afbeeldingen van een sok en een horloge.

Ook hier is het belangrijk om woorden te kunnen herhalen om hun klanken te vergelijken en zo te bepalen of ze rijmen of niet.

In twee andere experimenten, waarin Johan Nedergaard en Gary Lupyan de rol van de innerlijke stem testten bij het snel schakelen tussen verschillende taken en het onderscheiden van zeer vergelijkbare vormen, vonden ze geen verschillen tussen de twee groepen.

Hoewel eerdere studies suggereren dat taal en innerlijke stem een ​​rol spelen bij dit soort ervaringen.

Mensen die geen innerlijke stem hebben, hebben misschien net geleerd andere strategieën te gebruiken. Sommigen zeiden bijvoorbeeld dat ze met hun wijsvinger tikten bij het uitvoeren van één soort taak, en met hun middelvinger bij het uitvoeren van een ander soort taak”, zegt Johan Nedergaard.

De resultaten van het onderzoek van de onderzoekers zijn zojuist gepubliceerd in een artikel getiteld “Not Everyone Has an Inner Voice: Behavioral Consequences of Phase Loss” in het wetenschappelijke tijdschrift Psychologische wetenschappen.

Is er een verschil?

Volgens Johan Nedergaard zouden de verschillen in verbaal geheugen die ze in hun experimenten identificeerden, niet worden waargenomen in normale alledaagse gesprekken. De vraag is: heeft het hebben van een innerlijke stem enige praktische of gedragsmatige betekenis?

“Het korte antwoord is dat we het niet weten, omdat we het nog maar net beginnen te bestuderen. Maar er is één gebied waarop we vermoeden dat het hebben van een innerlijke stem een ​​rol speelt, en dat is therapie in de veelgebruikte cognitieve gedragstherapie; Je moet bijvoorbeeld negatieve denkpatronen identificeren en veranderen. Het hebben van een innerlijke stem kan in zo’n proces erg belangrijk zijn.

“Het is echter nog steeds onzeker of verschillen in de beleving van de innerlijke stem verband houden met hoe mensen reageren op verschillende soorten therapie”, zegt Johan Nedergaard, die haar onderzoek wil voortzetten om te zien of andere taalgebieden worden beïnvloed als je dat wel doet. geen innerlijke stem hebben.

“De experimenten waarbij we verschillen tussen de groepen vonden hadden betrekking op geluid en het vermogen om zelf woorden te horen. Ik zou graag willen onderzoeken of dit komt doordat ze het klankaspect van taal niet ervaren, of dat ze er helemaal niet over nadenken taalkundige vorm zoals de meeste andere mensen.”

Over de studie

Het onderzoek van Johan Nedergaard en Gary Lupyan omvatte bijna honderd deelnemers, van wie de helft heel weinig innerlijke stem had en de andere helft heel veel innerlijke stem.

Deelnemers werden blootgesteld aan vier pogingen om bijvoorbeeld woorden op volgorde te onthouden en tussen verschillende taken te schakelen.

Het onderzoek werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Psychologische wetenschappen.

Johan Nedergaard en Gary Lupyan noemden de toestand van het hebben van geen innerlijke stem anendofasie, wat betekent dat je geen innerlijke stem hebt.

Over geheugenverlies en geheugenonderzoeksnieuws

auteur: Carsten Munk Hansen
bron: Universiteit van Kopenhagen
communicatie: Carsten Munk Hansen – Universiteit van Kopenhagen
afbeelding: Afbeelding toegeschreven aan Neuroscience News

Originele zoekopdracht: Gesloten toegang.
“Niet iedereen heeft een innerlijke stem: gedragsgevolgen van endofobie“Door Johan Nedergaard et al. Psychologische wetenschappen

een samenvatting

Niet iedereen heeft een innerlijke stem: gedragsgevolgen van endofobie

Algemeen wordt aangenomen dat innerlijke spraak – de ervaring van het denken zoals die in natuurlijke taal voorkomt – universeel menselijk is.

Uit recent bewijsmateriaal blijkt echter dat de ervaring van innerlijke spraak bij volwassenen varieert van vrijwel constant tot niet-bestaand.

We stellen een naam voor voor de onervarenheid van innerlijke spraak – anendofasie – en rapporteren over vier onderzoeken die enkele van de gedragsconsequenties ervan onderzoeken.

We ontdekten dat volwassenen die lagere niveaus van innerlijke spraak rapporteerden (N = 46) presteerden slechter op een verbale werkgeheugentaak en hadden meer moeite met het beoordelen van rijm dan volwassenen die een hoog niveau van innerlijke spraak rapporteerden (N = 47).

Prestaties bij het wisselen van taken, voorheen gekoppeld aan interne verbale signalen, en categorische effecten op perceptuele oordelen, waren niet gerelateerd aan verschillen in interne spraak.