Grote opluchting nu Oekraïens graan op is, maar voedselcrisis slaat nergens op

Hongerhotspots

“Ik heb veel gehuild, ik verloor het bewustzijn”, zei ze.

Terwijl wanhopige ouders zoals Hassan zielen proberen af ​​te schrikken, schatten de Verenigde Naties dat 7 miljoen mensen – of meer dan de helft van de Somalische bevolking – gewoon niet genoeg te eten hebben.

De economische crisis in Afghanistan doemt al jaren op als gevolg van armoede, conflicten en droogte. Maar dit jaar, aangezien ondermaatse oogsten hebben geleid tot ongekende niveaus van honger in het hele land, staan ​​er overal lange rijen voor hulp, zelfs in de middenklassewijken van de hoofdstad Kabul.

Het langdurige conflict in landen als Somalië en Afghanistan heeft de toegang van mensen tot voedsel aangetast, en de klimaatcrisis verergert de situatie. Droogtes in belangrijke gewasproducerende regio’s, zoals Europa en Noord-Amerika, hebben de voedselprijzen opgedreven.

Het barre weer in delen van Noord-Afrika is een angstaanjagende herinnering dat de voedselvoorziening hier sowieso erg onveilig is, of er nu een blokkade is of niet. De regio is afhankelijk van tarwe uit Europa, met name Oekraïne. Tunesië bijvoorbeeld haalt bijna de helft van zijn tarwe uit het land om zijn dagelijks brood te maken.

Gegevens van EarthDaily Analytics, verkregen met behulp van satellietbeelden, laten zien hoe moeilijk het voor sommige landen hier is om zelf een gat te dichten. Kijkend naar de gewasbedekking in Marokko, duiden de beelden op een “rampzalig tarweseizoen” in het land, met een veel lagere productie dan in de afgelopen jaren, als gevolg van de droogte die daar eind 2021 begon en tot begin dit jaar aanhield.

Volgens Mikael Attia, gewasanalist bij EarthDaily Analytics, haalt Marokko een vijfde van zijn tarweproductie uit Oekraïne en 40% meer dan Frankrijk.

“De huidige droogte in Noord-Afrika, met name Marokko, heeft grote invloed op hun vermogen om hun gewassen te produceren, om nog maar te zwijgen van het feit dat Oekraïne in het verleden een van de grootste exporteurs van voedsel naar het land was. hoog en conflict,” zei Attia voor CNN.

“Het land moet om structurele redenen importeren – elk jaar is de nationale consumptie veel hoger dan de productie – en omdat het land regelmatig wordt blootgesteld aan enorme weersomstandigheden, zullen droogte en klimaatverandering het in de toekomst alleen maar erger maken.”

De tarweproductie in Oekraïne zal naar verwachting ook 40% lager zijn dan vorig jaar, omdat de velden werden getroffen door de oorlog; Meststoffen en pesticiden zijn moeilijk te verkrijgen; Maar ook vanwege het patroon van kou en droogte in het vroege voorjaar in het westen van het land, zei Attia, eraan toevoegend dat de effecten zich kunnen voortzetten tot volgend jaar.

“Als Oekraïens graan gedeeltelijk of materieel ontbreekt als gevolg van verminderde productie en exportproblemen, zal dit dit jaar en volgend jaar leiden tot meer voedselonzekerheid”, zei hij.

Andere grote tarwe-exporterende landen zijn ook zwaar getroffen door extreme weersomstandigheden die worden verergerd door klimaatverandering. Attia zei dat Frankrijk 8% minder tarwe zou moeten produceren in vergelijking met vorig jaar.

“Mei was droog in het grootste deel van Europa en waanzinnig heet in West-Europa, wat vooral de gewassen uit Frankrijk en Spanje trof,” zei Attia. “Juni was ook een droge en hete maand in een groot deel van Europa, en de oogstdaling versnelde in Frankrijk, Spanje en Roemenië.”

Epidemie en protectionisme

Ondertussen zijn de inspanningen van veel landen om de voedselonzekerheid als gevolg van de pandemie te verminderen, mislukt. De wereldeconomie is in 2020 in een recessie beland, waardoor toeleveringsketens op de kop zijn gezet en problemen met werkgelegenheid en transport zijn ontstaan. Wellesley, van Chatham House, zei dat regeringen te maken krijgen met inflatoire druk en dat de wereldwijde voedselprijzen beginnen te stijgen met productieonderbrekingen en een stijgende vraag uit landen als China “die de balans tussen vraag en aanbod echt aanscherpen en de prijzen verhogen”.

Ze voegde eraan toe dat de economieën van arme landen aan flarden werden gelaten, terwijl middeninkomenslanden aanzienlijke schulden opliepen, waardoor het vermogen van hun regeringen om sociale vangnetten en voorzieningen te bieden die de meest kwetsbaren zouden helpen tijdens een voedselcrisis, werd beperkt.

In Peru en Brazilië zijn mensen die werkzaam zijn in de sector van de grote informele banen hun spaar- en verdiencapaciteit kwijtgeraakt tijdens de lockdowns veroorzaakt door de pandemie. “Dus deze mensen zijn verhuisd van de middenklasse naar de armen … In Brazilië is het aantal mensen dat in acute voedselonzekerheid leeft erg hoog”, vertelde Maximo Torero, hoofdeconoom bij de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) aan CNN.

Analisten wijzen erop dat de crisis in de toeleveringsketen zou kunnen leiden tot meer lokale of regionale toeleveringsstrategieën, maar dit kan enige tijd duren.

“Laat me je een voorbeeld geven – Afrika gebruikt 3% van de kunstmest in de wereld”, zei Torero, maar de Dangote-kunstmestfabriek in Nigeria stuurt 95,5% van zijn producten naar Latijns-Amerika. “Niets blijft in Afrika. Het is niet dat Dangote (fabriek) niet in Afrika wil exporteren, het is (omdat) er veel barrières zijn om (naar andere delen) van Afrika te exporteren,” zei hij, eraan toevoegend dat de infrastructuur slecht en de risico’s waren groot.

“Dit heeft een onmiddellijk effect op prijsstijgingen, maar na verloop van tijd tast het het vertrouwen en de voorspelbaarheid op de wereldmarkt aan,” zei Wellesley.

Dan is er de kwestie van de kunstmestprijzen, die hoog blijven omdat hun productie veel energie vereist, en Rusland en Oekraïne zijn belangrijke leveranciers van hun belangrijkste componenten: ureum, kalium en fosfaat.

Sommige analisten waarschuwen dat naarmate het gebruik van kunstmest afneemt, we in 2023 een lager rendement zullen zien. Hoewel de grootste zorg de graanvoorziening was, maken sommigen zich zorgen over de rijstproductie, een hoeksteen van veel diëten in Azië en Afrika bezuiden de Sahara. , kan worden beschadigd door stijgende kunstmestkosten.

Ook al zijn er momenteel grote rijstvoorraden, protectionisme en mensen die rijst als alternatief voor tarwe gebruiken, kunnen de prijzen beïnvloeden. “Sub-Sahara Afrika importeert het grootste deel van de rijst in de wereld, dus als de rijstprijs stijgt, zullen de meest kwetsbare landen zwaar worden getroffen”, zegt Torero van de FAO.

Het schip “Razzoni”, geregistreerd in Sierra Leone en momenteel op weg naar Libanon, vervoert ongeveer 26.500 ton maïs. “Om de scheepvaart in augustus 2021 te halen, moeten we elke dag zeven van deze schepen zien gebeuren totdat de dingen echt weer worden zoals we waren”, vertelde Jonathan Haines, hoofdanalist bij commodity-datagroep Gro Intelligence, aan CNN. Hij voegde eraan toe dat er veel onzekerheid is of dit zou kunnen gebeuren, maar dat de stroom ongetwijfeld “echt omhoog zal gaan”.

De Oekraïense regering en het Turkse ministerie van Defensie zeiden dat vrijdag nog drie schepen de Oekraïense Zwarte Zeehavens zouden verlaten met graan.

Wanneer de tarweprijzen dalen tot vooroorlogse niveaus, maakt Torero zich zorgen dat de terugkeer van Oekraïens en Russisch graan op de markt de tarweprijzen verder zou kunnen verlagen, waardoor arme boeren verarmen, die hogere kunstmest- en energiekosten hebben moeten doorstaan ​​om hun gewassen te verbouwen.

Net zoals de voedselcrisis brede en uiteenlopende effecten op mensen heeft gehad, zijn de oplossingen complex en veelzijdig. Deze omvatten verbeteringen in de manier waarop meststoffen worden gebruikt, investeringen in sociale vangnetten, het loskoppelen van de voedselproductie van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen en het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen, en een streven om de landbouwsector beter bestand te maken tegen wereldwijde schokken door productie- en handelsrelaties te diversifiëren, experts zeggen.

“Het lijkt erop dat dit allemaal op een andere dag moet worden aangepakt, gezien de ernst van de huidige situatie,” zei Wellesley. “Dat is het niet.” “Het zijn problemen die bijdragen aan de huidige situatie (en zich de komende jaren zullen herhalen – vooral omdat de klimaateffecten steeds erger worden.”)