Harp W. Antarctische ijskap instorting niet ‘onvermijdelijk’: studie

Een plotselinge ineenstorting van de West-Antarctische ijskap – die zou leiden tot een catastrofale zeespiegelstijging – is niet “onvermijdelijk”, zeiden wetenschappers maandag na onderzoek naar de recente reactie van de regio op klimaatverandering.

Naarmate de temperatuur wereldwijd stijgt, groeit de bezorgdheid dat de opwarming zogenaamde omslagpunten kan veroorzaken die leiden tot het onomkeerbaar smelten van de enorme ijskappen van de wereld, en uiteindelijk de oceanen voldoende doen stijgen om de wereldkaart radicaal opnieuw te tekenen.

Nieuw onderzoek dat maandag is gepubliceerd, suggereert een complexe wisselwerking tussen factoren die van invloed zijn op het smelten van de West-Antarctische ijskap, die de thuisbasis is van enorme en onstabiele Pine Island- en Thwaites-gletsjers – bijgenaamd de “doomsday-gletsjer” – die samen de niveaus van de wereldwijde zee zouden kunnen verhogen oppervlak met meer dan drie meter (10 voet).

Met behulp van satellietbeelden en oceaan- en klimaatrecords tussen 2003 en 2015 ontdekte een internationaal team van onderzoekers dat naarmate de West-Antarctische ijskap zich verder terugtrok, het tempo van het ijsverlies in een kwetsbaar deel van de kust vertraagde.

Hun studie, gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications, concludeerde dat deze vertraging werd veroorzaakt door veranderingen in oceaantemperaturen veroorzaakt door offshore wind, met duidelijke verschillen in het effect afhankelijk van de regio.

Onderzoekers zeiden dat dit vragen oproept over hoe de opwarming Antarctica zal beïnvloeden, waar oceaan- en atmosferische omstandigheden een grote rol spelen.

“Dit betekent dat het instorten van de ijskap niet onvermijdelijk is”, zegt co-auteur professor Eric Steig van de Universiteit van Washington in Seattle.

“Het hangt ervan af hoe het klimaat de komende decennia zal veranderen, wat we op een positieve manier kunnen beïnvloeden door de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.”

De onderzoekers merken op dat terwijl in één gebied, in de Bellingshausenzee, het tempo van de ijsterugtrekking na 2003 versnelde, het vertraagde in de Amundsenzee.

– ‘een oogwenk’ –

Ze concludeerden dat dit te wijten is aan veranderingen in de kracht en richting van offshore oppervlaktewinden, die de oceaanstromingen kunnen veranderen en de laag koud water rond Antarctica en de stroming van relatief warmer water naar het ijs kunnen verstoren.

Verhaal gaat verder

De Arctische en Antarctische regio’s zijn met ongeveer drie graden Celsius opgewarmd in vergelijking met de niveaus aan het einde van de 19e eeuw, bijna drie keer het wereldwijde gemiddelde.

Wetenschappers maken zich steeds meer zorgen dat de gletsjers op Pine Island en Thwaites een “omslagpunt” hebben bereikt dat onomkeerbaar zou kunnen smelten, ongeacht de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen.

Anders Levermann, een klimatoloog aan het Potsdam Institute for Climate Impact Research die niet betrokken was bij de laatste studie, verwelkomde de benadering van het combineren van meerdere observaties en records, ook al was de studieperiode “een oogwenk in termen van ijs”.

“Ik denk dat we nog steeds zeespiegelprojecties en kustplanning zullen moeten leven, plannen en uitvoeren in de veronderstelling dat de West-Antarctische ijskap is verstoord en dat we in zeespiegel met drie en een halve meter zullen stijgen vanaf dit deel van de planeet alleen,” zei hij, eraan toevoegend dat dit zou gebeuren “over een bepaalde periode.” Eeuwen en millennia.”

Het Wetenschappelijk Adviespanel inzake klimaatverandering van de VN, het intergouvernementele orgaan voor klimaatverandering, heeft voorspeld dat de zeespiegel tegen het einde van de eeuw tot 1 meter zal stijgen, en daarna nog meer.

Honderden miljoenen mensen leven binnen een paar meter van de zeespiegel.

Hoewel het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen wordt gezien als de eerste en belangrijkste manier om het smelten van de West-Antarctische ijskap te stoppen, hebben wetenschappers ook een reeks hightech-voorstellen gedaan om de enorme ijsplaat te redden en af ​​te wenden.

Leverman onderzocht ideeën, waaronder het gebruik van sneeuwkanonnen om biljoenen tonnen ijs over het bevroren gebied te pompen.

Andere suggesties waren onder meer het bouwen van kolommen ter grootte van de Eiffeltoren op de zeebodem om deze van onderaf te ondersteunen, en een zandberm van 100 meter lang en 100 kilometer lang om te voorkomen dat het warme water eronderdoor stroomt.

Klm/mh/essam