Italiaanse verkiezingswinnaars zoeken zeldzame politieke stabiliteit

ROME (Reuters) – De rechtse coalitie die de Italiaanse nationale verkiezingen heeft gewonnen, zal een zeldzaam tijdperk van politieke stabiliteit inluiden om een ​​groot aantal problemen aan te pakken die de op twee na grootste economie van de eurozone teisteren, een hoge figuur in de rechtse coalitie die won Dat hebben de nationale verkiezingen in Italië maandag bekendgemaakt.

Georgia Meloni lijkt de eerste vrouwelijke premier van Italië te worden die de meest rechtse regering gaat leiden sinds de Tweede Wereldoorlog, nadat hij een conservatieve coalitie naar de overwinning had geleid bij de verkiezingen van zondag.

zei Matteo Salvini, leider van de Liga-partij die een van de belangrijkste bondgenoten is van de Meloni Brothers van Italië.

De bijna definitieve resultaten toonden aan dat het rechtse blok, dat ook Forza Italia van Silvio Berlusconi omvat, een stevige meerderheid zou moeten hebben in beide kamers van het parlement, wat een einde zou kunnen maken aan jaren van onrust en fragiele allianties.

Het resultaat is het laatste succes van rechts in Europa na een doorbraak van de anti-immigratie Zweedse Democraten bij de verkiezingen van deze maand en de vooruitgang die is geboekt door de Franse Nationale Rally in juni.

Meloni bagatelliseert de post-fascistische wortels van haar partij als een mainstream groep zoals de Britse Conservatieve Partij. Ze heeft beloofd het westerse beleid ten aanzien van Oekraïne te steunen en de broze financiën van Italië niet op het spel te zetten.

Meloni, die zich heeft uitgesproken tegen wat zij ‘de homolobby’ en massa-immigratie noemt, sloeg een verzoenende toon aan in haar overwinningstoespraak in de vroege uren van maandag.

“Als we geroepen zijn om deze natie te regeren, zullen we dat doen voor alle Italianen, met als doel de mensen te verenigen en ons te concentreren op wat ons verenigt en niet wat ons verdeelt”, zei ze tegen juichende supporters. “Dit is het moment om verantwoordelijkheid te nemen.”

moeilijke erfenis

Meloni en haar bondgenoten staan ​​voor een enorme lijst van uitdagingen, waaronder stijgende energieprijzen, de oorlog in Oekraïne en een hernieuwde vertraging van de op twee na grootste economie van de eurozone.

De coalitieregering, de 68e van Italië sinds 1946, zal waarschijnlijk niet voor eind oktober worden geïnstalleerd en premier Mario Draghi blijft voorlopig aan het roer van de interim-regering.

Ondanks de geruchten over stabiliteit, is Meloni’s coalitie verdeeld over een aantal zeer gevoelige kwesties die moeilijk met elkaar te verzoenen zijn zodra hij de regering overneemt.

Draghi, het voormalige hoofd van de Europese Centrale Bank, dreef Rome naar het centrum van de EU-beleidsvorming tijdens zijn ambtstermijn van 18 maanden, waarbij hij nauwe banden opbouwde met Parijs en Berlijn.

In Europa waren de eersten die Meloni’s overwinning toejuichten, waren de extreemrechtse oppositiepartijen in Spanje en Frankrijk, Polen en de conservatieve nationalistische regeringen van Hongarije wier betrekkingen met Brussel verslechterden.

Salvini staat sceptisch tegenover de sancties van het Westen tegen Rusland, en hij en Berlusconi hebben vaak hun bewondering uitgesproken voor zijn leider, Vladimir Poetin.

De bondgenoten hebben ook verschillende opvattingen over hoe om te gaan met hoge energierekeningen en hebben een reeks beloften gedaan, waaronder belastingverlagingen en pensioenhervormingen, die Italië moeilijk zal kunnen betalen.

Met resultaten die in meer dan 97% van de stembureaus werden geteld, leidden de Broeders van Italië met meer dan 26% van de stemmen, een stijging van slechts 4% bij de laatste nationale verkiezingen in 2018, ter vervanging van de Liga als drijvende kracht aan de rechterkant.

De League haalde slechts ongeveer 9%, een daling van meer dan 17% vier jaar geleden, maar ondanks de relatief lage score zei Salvini dat hij aan zou blijven als leider van de partij. Het Forza Italia-team van Berlusconi scoorde ongeveer 8%.

Centrumlinkse en centrumlinkse partijen wonnen meer stemmen dan rechts, maar werden gestraft met een kieswet die brede coalities beloonde. Enrico Letta, hoofd van de belangrijkste oppositiepartij, de Democratische Partij, kondigde aan dat hij zou aftreden als leider.

Ondanks het duidelijke resultaat was de stemming geen sterke goedkeuring van het juiste blok. De opkomst was slechts 64%, tegen 73% vier jaar geleden – een laagterecord in een land met een historisch sterke kiezersparticipatie.

Dit verhaal werd verteld door Elisa Anzulin uit Milaan. Aanvullende berichtgeving door Crispian Palmer, Angelo Amanti, Gavin Jones en Elvis Armellini in Rome. Bewerking door Crispian Palmer en Nick McPhee

Onze criteria: Thomson Reuters Vertrouwensprincipes.