Mensen uit het stenen tijdperk zochten ooit hun toevlucht in lavabuisgrotten

Meld u aan voor de wetenschapsnieuwsbrief Wonder Theory van CNN. Verken het universum met nieuws over fascinerende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer.

CNN
—

Mensen die duizenden jaren geleden op het Arabische Schiereiland woonden, gingen naar het land toen ze de hitte wilden verslaan. Waarschijnlijk stopten ze daar toen ze zich tussen oases en graslanden begaven, en doken vervolgens in enorme ondergrondse tunnels waar miljoenen jaren geleden gesmolten lava stroomde, blijkt uit een recent onderzoek.

Archeologen hebben ontdekt dat neolithische herders vanaf het stenen tijdperk afdaalden naar deze enorme tunnels, bekend als lavabuizen, en deze bezetten. De koele lucht onder de grond zou bescherming hebben geboden tegen de zon en de wind, en duizenden jaren lang schuilden mensen met hun vee in tunnels. De onderzoekers meldden op 17 april in het tijdschrift dat de herders spullen achterlieten en afbeeldingen in de rotswanden kerfden Eén pluspunt.

In het lavaveld van Harrat Khaybar, ongeveer 125 kilometer ten noorden van Medina in Saoedi-Arabië, bevindt zich een tunnelsysteem genaamd Umm Jarsan, het langste in de regio. Wetenschappers hebben de ouderdom van de lava die dit systeem vormde nog niet bevestigd, maar A Studie uit 2007 Er wordt gesuggereerd dat het ongeveer 3 miljoen jaar oud is. Umm Jarsan strekt zich uit over een lengte van ongeveer 1,5 km, met looppaden tot 12 meter hoog en tot 45 meter breed.

Archeologen in Umm Jarsan hebben onlangs botten van dieren gevonden die tussen de 400 en meer dan 4000 jaar oud zijn, en menselijke resten die in leeftijd variëren van 150 jaar tot ongeveer 6000 jaar. Het onderzoeksteam vond ook stukken stof, stukken houtsnijwerk en tientallen stenen werktuigen, het eerste bewijs dat mensen al minstens 7000 jaar tunnels gebruiken.

“Uit eerdere rapporten wisten we dat er op deze plek fossielen bewaard zijn gebleven”, zegt de hoofdauteur van het onderzoek. Dr. Matthew Stewarteen onderzoeksmedewerker bij het Australian Research Centre for Human Evolution aan de Griffith University in Australië.

“We hadden echter niet verwacht bewijs van menselijke aanwezigheid te vinden in de vorm van rotstekeningen, stenen artefacten, stenen constructies en aardewerk”, vertelde Stewart via e-mail aan CNN. “Mensen gebruiken en bezetten deze lavabuizen al duizenden jaren. Terwijl het meeste onderzoek op het Arabische Schiereiland zich richt op oppervlaktelocaties, bieden ondergrondse locaties zoals Umm Jarsan een enorm potentieel om enkele van de datalacunes op te vullen.”

Hij zei dat deze ontdekking het belang van Umm Jarsan en andere tunnels benadrukt voor het begrijpen van de menselijke verspreiding in de regio Guillaume CharlotArcheoloog bij het Franse Nationale Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek. Over het geheel genomen is de kennis over het oude klimaat en de mens in Noordwest-Arabië beperkt, “vooral tijdens de overgangsfase tussen het Neolithicum en het begin van het tweede millennium”, zegt Charlox, die oude locaties in Saoedi-Arabië bestudeert maar niet betrokken was bij de nieuwe studie. . onderzoek. .

Rond deze tijd vestigden de lokale bevolking zich rond de recentelijk gevormde oases; De opkomst van deze toevluchtsoorden in de woestijn zal duizenden jaren lang de menselijke migratiepatronen in de regio bepalen, zei hij via e-mail. “Het lijkt mij dat de belangrijkste bijdrage van dit innovatieve en grote onderzoeksproject is dat het het langdurig gebruik – en misschien de tijdelijke bezetting – van dit soort grotten, dat nog niet is bestudeerd, benadrukt, en het enorme potentieel ervan, vooral voor het begrijpen oude ecologische contexten.”

Al bijna 15 jaar verzamelen Stewart en zijn collega’s bewijsmateriaal van het oude menselijke leven op het Arabische schiereiland, voornamelijk van locaties rond afzettingen in meren, zei Stewart. Ongeveer 400.000 jaar geleden doordrenkte terugkerende natte perioden de Arabische woestijnen met regen. Tijdens de ‘Groene Arabië’-fasen waren er veel meren en vijvers en bloeide het landschap met weelderige vegetatie, wat leidde tot golven van migrerende mensen die zich over Zuidwest-Azië verspreidden, rapporteerden Stewart en andere onderzoekers eerder in het tijdschrift. natuur.

Maar de laatste fase van het groene Arabië vond ongeveer 55.000 jaar geleden plaats, en de ruige woestijnomgeving komt niet overeen met het archeologische bewijsmateriaal. Stewart merkte op dat stenen werktuigen weliswaar goed bewaard zijn gebleven in droge woestijnen, maar dat botten en andere organische materialen gemakkelijk worden afgebroken en vernietigd door slijtage en extreme hitte en kou, waardoor onderzoekers weinig te interpreteren hebben.

“Daartoe hebben we in 2019 besloten ondergrondse plaatsen te onderzoeken waar organische materialen en sedimenten beter bewaard konden worden”, zei hij.

Dus richtten de geleerden hun aandacht op Umm Jarsan. Een kaart van de site is eerder opgesteld door de Saudi Geological Survey een verslag Het werd in 2009 beschreven als een toevluchtsoord voor wilde dieren zoals vossen, wolven, vogels en slangen. De caches met botten in de tunnels omvatten delen van een menselijke schedel die destijds naar schatting ongeveer 4.000 jaar oud was. Maar tot 2019 hadden archeologen het tunnelsysteem niet nauwkeurig bestudeerd, zei Stewart.

“We waren in staat de botten en sedimenten van dieren te dateren, wat ons vertelde dat mensen de grot 7.000 jaar geleden en misschien 10.000 jaar geleden begonnen te bezetten,” zei Stewart.

Vergeleken met andere locaties waar ooit mensen leefden, was de hoeveelheid archeologisch materiaal in Umm Jarsan “extreem klein”, wat suggereert dat mensen de tunnels bezochten als tijdelijke schuilplaatsen in plaats van er permanent te wonen, rapporteerden de auteurs van het onderzoek.

In een andere tunnel bij Umm Jarsan vonden onderzoekers 16 panelen met gegraveerde rotstekeningen. De gravures lijken grazende taferelen te zijn geweest, waarbij mensen die werktuigen dragen naast gedomesticeerde dieren zoals honden, koeien, geiten en schapen staan. Andere gravures toonden dieren met sterk gebogen hoorns, vergelijkbaar met die van steenbokken. Volgens het onderzoek kunnen deze gehoornde dieren echter een ander ras van gedomesticeerde geiten vertegenwoordigen. De onderwerpen en het vernis van de sculpturen geven aan dat ze dateren uit een regionale periode die bekend staat als het Chalcolithicum (ca. 4500 tot 3500 v.Chr.), die voorafging aan de komst van de bronstijd.

“Gezamenlijk schetsen archeologische vondsten op de locatie en in het omringende landschap een beeld van herhaald gebruik van de lavabuis van Umm Jarsan gedurende duizenden jaren”, zei Stewart. De plek – die langs een bekende migratieroute van herders uit de Bronstijd ligt – ‘heeft mogelijk gediend als een stopplaats, een toevluchtsoord beschermd tegen de elementen.’

Stewart voegde eraan toe dat dit ongekende bewijs van menselijke aanwezigheid in oude Arabische lavabuizen benadrukt hoe mensen zich aanpasten aan het leven in dorre landschappen, en verder onderzoek bij Umm Jarsan en andere lavabuizen belooft meer details toe te voegen.

“Deze locaties hebben een enorm potentieel om enkele van de hiaten in de natuurlijke en culturele archieven die nog in het Arabische archeologische archief aanwezig zijn, op te vullen.”

Mindy Weisberger is een wetenschappelijk schrijver en mediaproducent wiens werk is verschenen in WordsSideKick.com, Scientific American en How It Works.