Na 8 miljard jaar bereikt een mysterieus radiosignaal uit de verre ruimte de aarde

Een verbluffende ontdekking heeft de astronomische gemeenschap geschokt: een mysterieuze en krachtige radiogolf heeft de aarde bereikt na een verbazingwekkende 8 miljard jaar door de ruimte te hebben gereisd. Dit signaal staat bekend als FRB 20220610A en is een van de verste en meest actieve golven ooit gezien. aarde.com Er is melding van gemaakt.

Snelle radioflitsen (FRB’s) zijn korte, intense flitsen van radiogolven die wetenschappers blijven verbazen. De oorsprong ervan blijft een kosmisch mysterie, met theorieën erover variërend van neutronensterren tot buitenaardse hemellichamen.

De ontdekking van FRB 20220610A biedt een unieke kans om het verre verleden van het universum te bestuderen. De enorme afstand van het signaal geeft aan dat het zijn oorsprong vindt in een sterrenstelsel ver, ver weg van het onze, en biedt een kijkje in processen en gebeurtenissen die ooit buiten ons bereik lagen.

Dr. Stuart Ryder, een astronoom aan de Macquarie University, leidt een team van wetenschappers om dit kosmische mysterie te onderzoeken. Door middel van geavanceerde onderzoekstechnieken hopen ze de bron van snelle radio-uitbarstingen te ontdekken en waardevolle inzichten te verwerven in fundamentele processen in het universum.

Het volledige onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift wetenschappen.

Wat zijn snelle radiogolven?

Snelle radiobursts (FRB’s) zijn korte, intense pulsen van radiogolven die slechts milliseconden duren. Sinds hun ontdekking in 2007 hebben snelle radio-uitbarstingen de aandacht getrokken van wetenschappers over de hele wereld vanwege hun mysterieuze aard.

Een moderne snelle radiogolf bracht bijvoorbeeld in een fractie van een seconde een hoeveelheid energie vrij die overeenkomt met wat onze zon in de loop van 30 jaar produceerde.

Wetenschappers denken dat deze krachtige explosies mogelijk verband houden met magnetars, hoogenergetische overblijfselen van supernova-explosies.

Om de oorsprong van deze snelle radioflitsen te observeren en te traceren, gebruikten astronomen het Australian Square Kilometre Observatory (ASKAP). “Dankzij de radioschotels van het Australian Square Kilometre Observatory konden we de bron van de explosie vaststellen”, legt dr. Ryder uit.

Het onderzoek stopte daar niet. Met behulp van de Very Large Telescope van de European Southern Observatory kon het team het bronstelsel identificeren, dat ouder bleek te zijn en verder weg stond dan welke eerdere bron van snelle radiopulsen dan ook.

Geloof het of niet, deze vluchtige kosmische explosies kunnen ons helpen het universum te ‘wegen’. Er gaapt een kloof tussen de gewone materie die we kunnen waarnemen en de hoeveelheid materie die volgens kosmologen moet bestaan. Zou de ontbrekende materie zich buiten ons zichtbare bereik kunnen bevinden?

“Meer dan de helft van de natuurlijke materie die vandaag de dag zou moeten bestaan, is onbekend”, zegt professor Ryan Shannon. Er wordt gesuggereerd dat deze ‘ontbrekende’ materie zich mogelijk verbergt in de uitgestrekte, hete, intergalactische gebieden, waardoor het moeilijk is om deze met conventionele methoden te detecteren.

Dit is waar snelle radio-uitbarstingen een rol gaan spelen. Het vermogen om geïoniseerde materie in de nabije ruimte te ‘waarnemen’ stelt wetenschappers in staat materie tussen sterrenstelsels te meten. In 2020 ontwikkelde de Australische astronoom Jean-Pierre Macquart een methode, nu de Macquart-correlatie genoemd, die snelle radio-uitbarstingen gebruikt om deze verborgen materie te volgen.

“Deze ontdekking bevestigt het Macquart-verband, zelfs voor explosies die plaatsvinden aan de andere kant van het universum”, voegt Dr. Ryder toe.

Het mysterie van de verloren materie

Het universum is enorm groot en herbergt nog steeds veel mysteries, vooral de discrepantie tussen waargenomen en theoretische materie. De ontdekking van snelle radioflitsen en hun vermogen om verborgen materie op te sporen, biedt een veelbelovend hulpmiddel voor het oplossen van dit kosmische mysterie. Zoals professor Shannon uitlegt, zijn snelle radio-uitbarstingen in staat zelfs in een bijna lege ruimte elektronen te detecteren, waardoor we de ongrijpbare materie die zich door het universum verspreidt, kunnen meten.